Kujtonte qe ate mbremje kish enderruar per fusha te gjelberta, qiej te kalter e njebriresha fluturues. E fundit enderr femijenore, e fundit enderr e bukur sepse me pas kish patur vetem makthe, makthe qe sfidonin realitetin e kurre nuk triumfonin mbi te sepse makthi me i keq ishte ai ne te cilin zgjohej cdo mengjes - ose cdo pasmesnate.

"I know that we will never be a real couple, but we can at least be nice to each other Aneel" I told him. I've had enough. Tears were starting to prick my eyes, but I didn't let them fall. He looked over at me in a weird expression. Like if I died in front of him, he wouldn't care. "You don't get it, do you?! I. will. never. love. you! I will never care for you. You wait, every day, for me to come home and have dinner with you like normal couples do- you are pathetic. You are nothing! Absolutely nothing to me. You are not even worth my words. You are a loser who has nobody- your parents? They are just like me. They knew that you were worthless and wanted to get rid of you" he said angrily. I was not angry at him. He was telling the truth. I'm nothing. Never was, never will. I nodded. He was right. He was so damn right. Sahra Ali is eighteen years old when she gets married. It was not a marriage out of love, no, she was forced into it. Shre grew up being abused. Her parents sold her for money. No parent would do that, so are her so called parents her real parents? She is trying to survive this marriage, because she believes in Allah and knows that He had a good reason that He gave her all these pain. Aneel Osman is a badboy who wants nothing to do with Islam. He was a muslim when he was younger, but when something bad happened, he blamed Allah for it. Deep inside he knows that it is wrong, but shoves that thought away. He began doing the things Allah prohibited. There was no one to hold onto or to pull him out. He kept falling and falling. And when he has to deal with that girl his parents wants him to marry, he is losing himself more and more. Read the description in the book for the fully version! This is a short draft! ~ Salaam guys, this story is edited! Almost everything has CHANGED and it is now a mature story. I like how it turned out. Thank you for all your support! It still contains small grammar mistakes. You have been warned:)

"Një vajzë këmbëngulëse si Iva, nuk e mendonte si opsion vizitën te një psikolog. Luftonte me ëndrrat e saj që c'do natë i premtonin ngjarje të reja të një cifti te cilin ajo as nuk ia kishte idenë kush ishte. Por, për fat të mirë të saj, doli dikush në pah që ndjente të njëjtën barrë si ajo. Xhulio, nje mashkull jo shumë i duruar, nuk i pëlqeu të kuptonte se zhdukja e atyre ëndrrave varej në duart e tij dhe Ivës. Ajo i gjuante me bukë, ndërsa ai me gurë. Në vend që të luftonin ëndrrat, luftonin me njëri-tjetrin." (Ne perpunim)-Në këtë libër, në disa vende është përdorur gjuhë vulgare, jo-letrare, dhe mund të ketë përshkrime vulgare po ashtu. Lexoni në përgjegjësinë tuaj. Sqarim : Fakti se ky libër mund të ketë fjalor apo përshkrime të forta, nuk e bën librin aspak të pistë, apo autoren një person të ulët. Ky libër bazohet në realitetin dhe gjuhën e përditshme shqiptare. -05.06.2017 -Të drejtat e autorit. © Ky libër nuk lejohet të kopjohet, printohet apo edhe të përkthehet,pa lejen e autorit (Erisa Lila). -Vleresimi me i larte : #1 in General Fiction #1 in Albanian

I shkoi nga pas e ia kapi dorën e ftohtë. Ai ndaloi menjëherë pa u kthyer. Arrinte të shihte muskujt e tij të tendosur në bluzën e bardhë që ishte djersitur. - Nuk mund të jetosh pa lënë disa gjëra mbrapa. Shtrëngimi i lehtë i dorës u bë më i fortë. Ai po e shtrëngonte çdo herë e më tepër, por ajo s'ndiente dhimbje. - E di që mund të jetë e vështirë, por po e pate mendjen në të shkuarën nuk mund të ndërtosh dot një të ardhme. - Ti po m'i thua këto gjëra? - ia ktheu ai me qesëndi kur ktheu trupin për të parë atë. - Ti? Që i thua këto për të tjerët, por nuk kujtohesh t'ia thuash vetes? Aty e bëri të ndihej keq. E vërteta ishte e urryeshme ndonjëherë. Deshi të hiqte dorën e inatosur prej tij, por ai e shtrëngoi akoma më tepër dhe foli i pari kur pa që ajo deshi të thoshte diçka. - Është si puna e dy punëtorëve. Njëri i thotë tjetrit: "Puno më shumë, mos u shpërqëndro nga gjërat e tjera. Prioriteti i vetëm është të fitosh mjaftueshëm aq sa të sigurosh jetën." Por kur vete puna te ai vetë, ç'bën? Ai vetëm qëndron pa bërë gjë, se nuk do të lodhet. Do vetëm të shohë. Dhe ti je si puna e tij. "Jeto më shumë, mos u shpërqëndro nga e shkuara. Prioriteti i vetëm është të ndërtosh jetën tënde." Ti vetëm jep leksione, por për vete as që bëhet fjalë t'i zbatosh ato. Nisur më 29 Nëntor 2018 Përfunduar më 11 Maj 2019

-Sh-shef, ke-kerkoj ndjese. Nu-nuk do t-te ndodhe perseri, - tha nje punonjese me ze te dridhur e me lotet qe i rridhnin ne faqe. -Sigurisht qe nuk do te ndodhe perseri. JE E PUSHUAR! - tha Marko duke bertitur aq shume, saqe te gjithe ndaluan se beri punet e tyre. Por nuk ishte e thene qe ai ta linte me aq. -Merri sendet e tua dhe largohu menjehere nga ky vend! Mos te te shoh me asnjehere qe te çekësh qofte edhe pragun e deres! - bertiti perseri me te njejtin ton zeri e goditi tavolinen fort me grusht. Mund ta shikoja fytyren e tij te inatosur. Nje damar i dallohej qarte te pjesa e ballit nga gjithe ai inat. Shperndau fletet e hodhi te gjitha dosjet qe ndodheshin ne ate tavoline pune, duke bere keshtu qe nje pjese e dhomes te dukej katastrofe. Dhomen e pushtoi nje heshtje e cuditshme dhe e rende. Pervec frymemarrjeve te renda te punonjesve e ngasherimave te vajzes, nuk degjohej asgje tjeter. Ai u largua furishem nga ai vend e u drejtua te zyra e tij. Kaloi fare prane meje, duke bere keshtu qe aroma e kolonjes se tij te perhapej me nje shpejtesi marramendese... Filluar më 31 tetor 2017 Perfunduar më 20 janar 2018

Xhoni Gega kishte ndjere gjithcka ishte per tu ndjere. Ishte i bindur qe pasketej , asgje te re nuk do te ndiente. Vec versione me te pakta te ndjesive qe tashme kishte perjetuar. Perdite e me pak, derisa te mirepriste fundin. Po ta pyesnin a mund te ishte nje femer fundi i tij, ai nuk do te hezitonte aspak qe te pergjigjej 'kurre'. Po ta pyesnin a ishte aq i bindur per kete sa te vendoste doren ne zjarr, do ti pergjigjej 'jo'. Jo vec doren. Do ishte hedhur i teri ne zjarr. Do kishte hedhur shpirtin ne zjarr i bindur qe nje femer nuk do te mjaftonte kurre per te qene nje ndryshim per te, lere pastaj te ishte nje fund. Mirepo, teksa priste me entuziasem nje fund per episodet e ndjesive te njejta, nuk e kishte idene se ndryshimin do e gjente pikerisht tek fundi. Oh, fundi do ti dhimbte ndryshe. E ajo do ti dhimbte si nje fund.

no one will read this because this blurb is too long and peoples attention spans don't last longer than a tweet but i thought writing this felt important nonetheless. It's not for everyone. That's okay. We're taught that if your work doesn't reach a lot of people it isn't important. But when someone, even just one person, sees your work and has a connection to it, it means something too, and because it only appeals to one person, the work has more importance. Like a pair of jeans that only fit you. Intimacy can be important in the consumption of art not just conversation. There's artistic intimacy. When a work of art deters so many people away that only a few are left standing. Maybe even just one.

A hate love story between Sree, an ordinary girl and Vikram a businessman. What happens when they meet! Will sparks fly? Will fate bring them together? Would you like to see how they get accidentally entwined in each other's lives and fall deeply into true love.. Read on to get to know their romantic and emotional story!