Niektóre uczucia rodzą się niespodziewanie. Niektóre przekraczają granice, których nigdy nie mieliśmy zamiaru naruszyć. Kiedy Lena zaczyna studia, czuje ekscytację, ale i niepokój. Nowe miasto, nowe wyzwania, nowe znajomości - wszystko wydaje się obietnicą czegoś niezwykłego. Nie spodziewa się jednak, że największa zmiana przyjdzie z najmniej oczekiwanej strony. Maja Wysocka, tymczasowa wykładowczyni psychologii, jest kobietą, obok której trudno przejść obojętnie. Charyzmatyczna, surowa, przenikliwa - jej obecność sprawia, że Lena po raz pierwszy zaczyna się gubić we własnych emocjach. Coś w jej spojrzeniu, głosie, sposobie bycia nie pozwala oderwać myśli. To, co zaczyna się jako zwykła fascynacja, szybko przeradza się w coś głębszego. Lena odkrywa w sobie uczucia, których nigdy wcześniej nie doświadczyła. A kiedy granica między tym, co właściwe, a tym, co niebezpiecznie pociągające zaczyna się zacierać, obie kobiety stają przed wyborem, który może zmienić wszystko. Czy Lena i Maja zdołają uciec przed nieuniknionym? A może pożar, który je pochłania, nie pozostawi po sobie nic prócz popiołu

Druga część serii „Zesłane przez sztorm." Ewelina i Magdalena, po burzliwej rozłące, starają się odnaleźć wspólny język. Pierwsze miesiące po powrocie na uczelnię są pełne napięć i niedopowiedzeń, ale wszystko zmienia się, gdy Ewelina przeprowadza się do nowego mieszkania. Spotkanie obu kobiet w nowej przestrzeni staje się przełomem w ich relacji. Jednak ich związek nie jest prosty, bo przeszłość wciąż wkracza w ich teraźniejszość, rzucając cień na wszystko, co dopiero zaczęło się rodzić. Czy kobiety boją się, że ich relacja nie wytrzyma trudów codzienności, czy może obie skrywają głęboko ukryte lęki przed bliskością? Jak Magdalena i Ewelina poradzą sobie z burzami, które nadchodzą z przeszłości? I najważniejsze - czy ich wspólna przyszłość, mimo tych wszystkich trudności, ma szansę na szczęśliwe zakończenie, czy raczej skazana jest na niepowodzenie przez niezamknięte rozdziały ich dawnych historii? 🥇#lesbijka #lesbijki 25.06.2025r. 🥇#kobiety 06.06.2025r. 🥇#wino 20.03.2025r. 🥇#romanswpracy 25.03.2025r. 🥇#gdańsk 07.10.2025r.

Co jeśli w związku pełnym już turbulencji pojawi się terapeutka, która pomagając przyszłej pannie młodej jednocześnie zawróci jej w głowie? Czy rozsądek i profesjonalizm poradzą sobie z gwałtownie rozwijającym się uczuciem?

Nie podnoś wzroku, nie patrz na nią, jeszcze nie teraz ― mówiła jedna z natrętnych myśli. Zachowuj się normalnie ― dopowiadała druga. ― Albo chociaż sprawiaj pozory. Tegoroczna maturzystka Eliza Piasecka nie spodziewała się, że w ostatniej klasie liceum poza egzaminem dojrzałości jej głowę będzie zaprzątać nauczycielka angielskiego, którą w ostatniej chwili przydzielono jej klasie na zastępstwo za poprzednią. A przy okazji, na której widok od dwóch lat, dzień w dzień, skazana była podczas codziennej jazdy autobusem. Powiedzieć, że reputacja kobiety była nie najlepsza, to jak nic nie powiedzieć. Chłodna, momentami bezwzględna, a także do bólu złośliwa Aurelia Markowska była jedną z najbardziej znienawidzonych osób w szkole. Surowa nauczycielka o morderczym spojrzeniu niespodziewanie jednak znajduje w sobie sympatię do niepokornej i obdarzonej oryginalnością trzecioklasistki o rudych włosach. Ze wzajemnością. Zachowanie zdrowego rozsądku utrudniają im niecodzienne zrządzenia losu i to, co wcześniej obydwie nazwałyby urojeniem, bądź zabobonem. A wszystko inne, co w teorii dziać się nie powinno, odbywało się w tle. Spojrzenia, napięcie i niejednoznaczne wypowiedzi wplatane w zupełnie zwyczajne sentencje.

"Bo przeznaczenie pchało je na siebie odkąd zobaczyły się po raz pierwszy." Jasmine nie planowała poznawania nowych osób. Nie planowała też poznania swojej sympatii. Droga była długa i wyboista, a bohaterki cierpliwe i niedoskonałe. #1 womanxwoman - 09/06/2024 #1 womanlovewoman - 15/05/2024 #1 gxg - 22/10/2024 # 2 nauczycielka 20/12/2024 # 1 lesbijka - 22/09/2024 # 1 uczennica - 19/12/2024

„Była zupełnie jak śnieg, piękna, ale zimna. Aż poznała wiosnę, której prawdziwe imię nie zabierało piękna, a jednak topiło chłód. Razem tworzyły burzę, lecz po niej zawsze wschodziło słońce." Wraz z przeprowadzą do Toronto nie oczekiwałam, że ją poznam. Nie w taki sposób i nie z takim zakończeniem. To ona sprawiła, że nie upadłam, gdy wokół krążyło tak wiele kłamstw i nieporozumień. A ja w zamian za to pokazałam jej czym jest miłość. Udowodniłam, że i ona na nią zasługuje, choć sądziła inaczej.

"Czasami to co myślimy, że jest dla nas kołem ratunkowym okazuje się być tym co szybciej zaprowadzi nas na samo dno,, ------------------------------------------------------------------------------------------ Jules Weston to młoda nieśmiała dziewczyna z problemami, której los postanowił postawić na drodze młodą nauczycielkę. Dziewczyna zaczyna żywić do kobiety pewne uczucie jednak ku jej zaskoczeniu młoda kobieta otwarcie pokazuje zainteresowanie do swojej uczennicy. Nierozumiejąca tego co czuje dziewczyna stara się znaleźć swoją bezpieczną przystań przed światem, który tak ją przeraża w ramionach kobiety, do której wie, że nigdy nie powinna coś czuć. Jednak co jeśli okaże się, że fakt iż kobieta jest jej wychowawczynią oraz dość spora różnica wieku nie są w tej relacji największym problemem? Co się kryje tak naprawdę za pięknym Hiszpańskim obliczem kobiety? Co jeśli nie jest takim aniołem za jakiego bierze ją Jules? --------------------------------------------------------------------------------------- Opowiadanie zawiera dużo błędów, których jestem świadoma i najmocniej za nie przepraszam. Proszę o wyrozumiałość, ponieważ to moja pierwsza książka ZAWIERA SCENY 18+ ORAZ DRASTYCZNE, WYLGARNY JĘZYK

The Venom Asylum for the Insane nie jest miejscem dla ludzi o słabych nerwach. Kiedy po raz pierwszy przekroczyłam próg tej placówki, spodziewałam się szybkiego wejścia w zwyczajowy rytm, pomimo wielu ostrzeżeń, które słyszałam od innych psychiatrów przed przyjazdem. Powinnam się tutaj odnaleźć, choć nie należę bezpośrednio do grupy, z którą miałam pracować, jednak nasze relacje z definicji mojego zawodu muszą znaleźć punkt wzajemnego zrozumienia, aby doszło do progresu. Biorąc to pod uwagę - ponownie - powinnam się odnaleźć. Już pierwszego dnia doszłam do wniosku, że odczuwam monachopsis - takie subtelne, choć nieustępliwe uczucie bycia nie na swoim miejscu. Na początku myślałam, że to kwestia nawiązania lepszych kontaktów z personelem, którego w ogóle nie znałam. Może wtedy to wrażenie by przeszło. W pierwszych tygodniach pracy zrozumiałam, że monachopsis pasuje również do pacjentów. Jak bardzo musi być źle w tym miejscu, żebym tak szybko zaobserwowała, że nie pasuje ono ani chorym, ani mnie - psychiatrze? ----- Okładka wykonana w Canva.

Powoli zmieniłam swoją pozycję. Usiadłam do niej tyłem, między jej nogami. Nie miałam co zrobić ze swoimi dłońmi, opuściłam je więc swobodnie natrafiając na jej uda znajdujące się wokół mnie. Delikatnie położyłam je więc na nich. Poczułam jej dłonie na moim karku, delikatnie zebrała moje włosy i zrobiła z nich niesforny kok używając do tego celu gumki ze swojego nadgarstka. Później jej dłonie znalazły się na moich łopatkach i delikatnie ucisnęły moje obolałe mięśnie. Jej dotyk mnie parzył. Wewnętrznie wszystko we mnie wrzało. W pozytywnym tego słowa znaczeniu. W zbyt pozytywnym. Fuck. Jej ciało przyciągało mnie do niej jak magnez, byłam pobudzona, pociągała mnie cholernie, zbyt mocno. Jej dłonie uciskały moje plecy raz mocniej raz lżej. Zawadziła dłonią o ramiączko mojego stroju kąpielowego. - Mogę? - szepnęła wsuwając swój palec pod jego spód.