Texting değildir. TAMAMLANDI. Tek sosyal hayatı oynadığı oyun olan Ezgi, bir gün klanlarına katılan bir ekiple oyuna girince işler beklemediği bir noktaya evrilir ve klandan atılır. Yaptığı hatayı telafi etmek isteyen Tibet ve davulcu tayfası arkadaşları Ezgi'nin sıkıcı hayatına şenlik olup katılır. Ezgi hiç tanımadığı ve yüzlerini bilmediği bu ekiple oyun oynayıp eğlenirken Tibet'in ünlü bir Youtuber olduğundan habersizdir. Ezgi ve yeni arkadaşlarının birbirinden eğlenceli maceralarına şahit olmak isterseniz bir tık ötenizdeyiz. Gelirken çekirdeğinizi almayı ve kolanızı açmayı unutmayın. İçerisi hararet yapıyor.. ^.^ Başlangıç Tarihi: 30 Mayıs 2025 Her gün yeni bölüm geliyor. Genel Kurgu 1. Romantizm 2. Genç Kurgu. 2.

Yetişkin okurlar için uygundur! Bir Mahalle Hikâyesi... Çok daha fazlası... ✨ "Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm iradem dağıldı. "Bırak lütfen," derken gözlerimi kapattım. Elinin birini kaldırıp parmaklarını usulca yanağımda gezdirdi ve çeneme doğru indi. "Adımı söylemiyorsun artık," dedi dişlerini sıkarak. "Fark etmem mi sanıyordun?" Soru soruyordu ama benim buna verecek bir cevabım yoktu. "Senin dudaklarından dökülmesini istediğim öyle çok kelime var ki..." Eğilip anlını anlıma yasladı. Bu kadar yakınken tek nefesi paylaşıyor gibiydik. Onun aldığı soluk, benim dudaklarımda kayboluyordu. Benim sıklaşan nefeslerim ise sanki onu canlandırıyor gibiydi.

Leyla Aydinç çoğu zaman hayatından memnundu. Sadece biraz sıradan olduğunu düşünüyordu o kadar. Dizilerde gördüğü gibi bir lise hayatı olmayacağını biliyordu ama sanki bir şey eksik gibi hissediyordu. Sıkı dostluklar ve ilk aşk gibi. Hayatı tatsız bir yemek gibiydi. Ta ki okuldan sonra zor durumdaki bir kıza yardım edene kadar Kendini birden Aren Yalazan ve dostlarının arasında bulduğunda artık sıradan hayatı geride kalmıştı. Bu kitap biraz gençlik, biraz spor, bolca dostluk ve aşk içerir.

Hiç kalbinizle mantığınızın arasında kaldığınız oldu mu? Ya da sevdiğiniz kişiyle sevmek istediğiniz kişinin farklı kişiler olduğunu fark ettiğinizdeki çaresizliği hissettiniz mi daha önce?

Eylül, çocukluktan beri anlaşamadığı ve sorunlar yaşadığı Yavuz ile yıllar ne kadar geçerse geçsin hâlâ anlaşamaz. Sürekli başını belaya sokarak nezarethaneye giren Eylül'ü her seferinde polis olan çocukluk arkadaşı Yavuz kurtarır. Eylül; Senin benimle derdin ne? Eylül; Polis olmana mı güveniyorsun sen be?! Eylül; Beni sinir etme Yavuz Yavuz; Birincisi her adım attığın yerde değilim sen polislerin olduğu yerlerde çok sorun çıkarıyorsun Yavuz; İkincisi mesleğimin arkasına sığınacak biri değilim Eylül Yavuz; Başını beladan kurtarabildiğimiz mi var kızım? *** 01.05.2025 #1 polis 06.05.2025

Gerçek aile (aşiret ) ve mahalle kurgusudur. Gerçek ailesinden haberi olmayan üniversite 3. Sınıfa giden bir Deniz . Ailesinin gerçek olmadığını öğrendiği de ne yapacak. Asıl gerçek ailesinin bir mahallede oturduğunu öğrenen ve ağabeyleri olduğunu öğrenen Deniz bunu nasıl karşılayacak? Yalnız ve zengin bir aile kızi olan Deniz .. Kalabalık ve aşiret olan bir aile.. Deniz , ağabeyler ve aşiret bir aile... Hadi bakalım.

Hayata dair hatırladığım ilk andaydım. Yine aynı evin bahçesinde eli yüzü toprak içinde kalmış ben ve karşımda onun ne kadar zaman geçerse geçsin çözemeyeceğim bakışları. "Dönmüşsün." İki yıl sonra karşımda onu böyle görmek her şey tamamlandı hissi vermişti. Ya da her şey asıl şimdi yarımdı ve yeni başlıyordu. "Döndüm."

Ne demek 5 üvey abi!? Ben abimle mutluydum ne gerek vardı 5 tane daha abiye. Bir de velet vardı! Ahh tabii bir de asker olan babalığı unutmamak lazım! Klasik abi kurgularından birazcık farklı. Yazım yanlışları veya mantık hataları varsa kusura bakmayın.

"Aşk... Beni, İstanbul'umdan bile vazgeçirecek kadar güzel olmalı." Cevabımdan sonra bir süre gözlerime baktı. Gözlerini çekip, derin bir nefes aldı. "Yaşadığım şehire olan aşkımı bile unutturmalı bana. Onunla olduğum zaman, aşık olduğum koca Trabzon bile kıskanmalı. Trabzon'un varlığını bile unutturmalı... Karadeniz kadar büyük olmalı ki, onda kaybolayım. İnsan, aşık olduğu insanda kaybolmak ister." Ben, İstanbul'unu bırakıp Trabzon'a gelmiş basit bir üniversite öğrencisiydim. O, ise Trabzon'una her zerresiyle, kör kütük âşık bir adam. ~~~ "Benim için... İstanbul'undan bile vazgeçer miydin?" ...

-Tamamlandı- Bilinmeyen Numara: Buna inanmıyorum Bilinmeyen Numara: Aşkı hissedemeyen biri nefretide hissedemez Bilinmeyen Numara: Sen, etrafını nefretle izleyen sen. Bilinmeyen Numara: Nefretten haberdar olup diğer tüm güzel duygulardan nasıl bihaber olabilirsin? Bilinmeyen Numara: Buna inanmıyorum Bilinmeyen Numara: Son bir şey daha Bilinmeyen Numara: Bana nefretin ne olduğunu öğrettiğin için sana teşekkür ederim Bilinmeyen Numara: Senden nefret ediyorum Kuzey Alacalı Bilinmeyen Numara: Esenlikler dilerim