Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

Abi operasyonunu resmi bir şekilde başlatıyorum. Artık onların gerçek ailem olduğunu biliyordum. Önce gizlice içlerine girecek, onları tanımaya çalışacaktım. Eğer gerçekten onları kendime yakın hissedersem de gerçekleri söylecektim.

Bu hikaye niye tuttu? Abi okumayın ya deli misiniz? Bir sürü hata var öylesine yazılmış birşey niye tutuyor? Ciddiyetle yazmıyom aklıma geldi gecenin bir saati o yüzden yazıyorum

|Tamamlandı-Düzenlendi| Aşkım Gece, babasının ve annesinin bulaştığı adamlar yüzünden ailesinden koparılan bir kız. Yıllar sonra bulunuyor. Üner ailesi, kızlarının acısıyla yaşamaya devam etmiş bir aile. Tekrardan mutlu olmak istiyorlar, kızlarıyla birlikte.

"Kim yaptı bu yemeği?" Kaşları özenle çatılmış, bakmaya devam ediyordu. "Ben yap-" "Sen yapmadın." diye itiraz edip ayağa kalktı. "Kim yaptı?" "Mutfağımdaki hiçbir aşçımı satamam Demir Bey, oradaki her şeyden ben sorumluyum." Tombul şef ciddi ve bir o kadar da kararlıydı. "Beyefendi; kendi etiklerinizi, kendinize saklayın." diye sakince konuştu. "Bu yemeği kimin yaptığını öğrenmek istiyorum." Aradan geçen üç dakikanın ardından, bir kadınla birlikte hızla yanlarına gelen ikili ortamın durağanlığı dağıttı. "Buyurun Demir Bey, yemeği yapan aşçımız." Kurbanlık koyun gibi genç kadını öne doğru itti. "Sorun nedir?" Genç kadının görünüşünden daha olgun ve güzel çıkan ses tonu, ortamından sessizliğini dağıttı. "Sorun nedir," Demir, elinde tuttuğu saçla birlikte kendi kendine mırıldandı. "Sorun bu."

Acıları henüz çok yeniydi. Asla eskimezdi ki zaten. Hep yenileri açılırdı yerine. Bir anda her şeyin boşa olduğunu öğrenmişti ama o. Acılar, ağrılar ve gözyaşları... Değmiş miydi, acıları hayatının her noktasına? Bir ayna kaç defa kırılabilirdi? Bir çöptü onun hayatı. Kimse değer vermezdi ona. Ruhu paramparça bir kızdı o. Hastanede yanlışlıkla karıştırılmış, sıradan bir kız çocuğu. Ya da gerçekten yanlışlıkla mı olmuştu?

Yıllarca hayat denen zırvalığın bana bahşettiği kaderle mücadele ettim ben. Hayat güçlülerin hayatta kaldığı bir oyunsa eğer ben de adımı listeye ekliyorum o zaman. Hodri meydan... Ama belki kim bilir karşıma birileri çıkar da bana el uzatır? Belki benim de mutlu olma zamanım gelmiştir ha? Şimdi hikayeme bir göz at istersen..

Birbirlerine düşman olan iki üvey kardeş ve çeteleri... Ve bu iki çete arasında kalan bir çete güzeli... İki çeteninde ilgisini çeken eylül bakalım bu durumun içinden nasıl çıkacak? Bu roman amatörce yazılmıştır. Lütfen yorumlarınızla yardımcı olun😊😊😊

*Melez Günlükleri Serisi Birinci ve İkinci Kitabı* Elena on altı yaşına kadar normal bir yaşam sürmüştü. Anneannesinin çiçekçisinde çalışırken oldukça huzurlu ve mutluydu. Kendini bildi bileli değişik rüyalar görürdü fakat artık rüyaları gerçekçi haller almaya ve çiçekcinin hemen arkasındaki ormanda uyanmaya başlayınca, hayatının değişeceğini anlamıştı. Bir melek ve bir cadının yasak aşkının meyvesi olduğunu, onu alıkoyan ve diğer melek avcılarından kaçıran Joseph sayesinde öğrenecekti. Gücünü doğru orantıda kullanmazsa, melek avcılarının soyunu kurutabilirdi. Melek avcıları onun ölmesini istiyorlardı. Hiç tanımadığı bu yabancıya güvenen Elena, onun kirli geçmişiyle ve bedenine fazla gelen bu güçle ne yapacaktı? Artık hiçbir şeyin geri dönüşü yoktu. Ya hep ya hiç. Hep mi olacaklardı? Yoksa bir hiç mi? BU HİKAYE 2015 YILINDA YAZILMAYA BAŞLANMIŞTIR VE 2017 YILINDA BİTMİŞTİR. TEKRARDAN YÜKLENDİ. ELEŞTİRİLERİNİZİ BUNU DEĞERLENDİREREK YAPARSANIZ ÇOK SEVİNİRİM.