Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı. İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti. Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı. Mantığıyla aşk arasında kaldığında, ne yapardı? Sorunun cevabı kitap da.

" O zaman tek bir çare kalıyor!" Dedi ordan bir aşiret üyesi. Ve başka bir aşiret üyesi son noktayı koydu. Ki koymaz olaydı " Berdel!" Dedi bağırarak. Herkes sessizdi. Etrafta sadece kadınların ağlama sesi ve fısıldaşma sesleri geliyordu. " Ne?" Dedi babam inanamayarak Maran'a. " Kimle kim arasında olucak aklını mı kaçırdın?" Diye devam etti. Maran Ağa'nın gözleri hafifçe etrafta insanların içinde gezindi. Azad abime takıldı gözleri. Azad abim bir işaret vermişti. Ne olduğunu anlamamıştım. Kaşını kaldırmıştı işaret olarak. Evet dışardan bakılınca normaldi. Ama bu bir işaretti. Emindim. Maran Ağa gözlerini abimden çektiği gibi babama baktı. Yüzüne alaycı bir ifade yerleşti, sonra bu alaycı ifade nefrete dönüştü. En sonda yavaşça salonun ortasında heykel gibi durmuş bana döndü bakışları. Baktı, baktı, baktı. Yüzündeki alaycı, nefret dolu bakışları silinmişti. Aksine daha sakin, güzel, saf ama bir o kadarda bir şey yapıcakmış gibi bakıyordu bana. Gözleri benim gözlerimden ayrılmazken söylediği şeyle kanım dondu. " Ben ve Ahsen arasında gerçekleşecek!"