(Mahallemin Polisi hikâyemdeki yan karakterler olan Kurşun ve Nergis'in hikâyesidir! Bağımsız olarak okuyabilirsiniz ^^) Derin nefesler alıp sımsıkı yumduğu gözlerini mümkünmüş gibi daha da sıktı. Biliyordu, buradaydı. Konuşmasına gerek yoktu. Ses çıkarmasına gerek yoktu. Varlığı, bütün her şeyi bir kenara itip ruhunun yanında yer alırken sese gerek yoktu. Nergis, onun geldiğini her zaman hissederdi. Öyle ki Sevda'nın çoğu zaman ona bu konuda takılmasına bile razı olurdu. Öyleydi çünkü. Nedeni veya nasılını bilmiyordu sadece Kurşun geldiğinde Nergis hissediyordu. Sevmek, ne bela bir şeydi böyle. "Nergis." O kulaklarından hiç çıkmayan tok sesi yağmurun sesine karıştığında gözyaşlarına inat başını dikleştirdi ve göz kapaklarını araladı. Gözleri Kurşun'un pişmanlık, utanç ve daha birçok duyguyla harmanlanmış gözlerini bulunca dudakları sanki duygularına inat yukarı kıvrıldı. Mutlu muydu? İnsan sadece mutluluktan mı gülümserdi? Hayır, bazı gülümsemeler içindeki acıyı dışarı vurmak için vardır. Gözyaşı mutsuzluğa, gülümseme mutluluğa esir edilmişti. "Gerçek mi?" Sesini zar zor sindiği derinlikten çıkarıp konuştuğunda Kurşun'un başını önüne eğip yutkunmasını izledi. Söze gerek yoktu işte. Duruşundan anlıyordu artık onu. Genç kızken kalbine işleyen adamı tanımaz mıydı?

Yaşatmak... Bazı insanlar, bazı insanları yaşatmak için doğarlar. Kendileri için değil başkası için yaşarlar. Her gün belki de yüzlerce insanın acısına bir nebze de olsa merhem olabilmek için saatlerce ayakta, uykusuz bir halde oradan oraya koşturup dururlar. Yaşatmak için. Bir nefesin daha son bulmaması, bir bedenin daha kara toprağın altına girmemesi için. Şüphesiz bu kutsal görevi ancak kutsal bir ruh yapabilirdi. Ve öldürmek... Canını alanın canını almak. Kan dökmek ve ellerine baruttan başka bir kokuyu haram kılmak. Ama silahı ateşlerken katil olarak değil yiğit olarak anılmak. Şehitlerimizin kanlarını kendine katarak gökte dalgalanan bayrak için can almak. Yaşamak ve ölene kadar öldürmek. Şüphesiz bu kutsal görevi de ancak kutsal bir ruh yapabilir. Aynı dünya da tamamen farklı hayatların içinde yaşayan iki farklı insan. Tek ortak yanlarıysa başkaları için yaşamaları. Bu, bir hemşire ve bir jandarma özel harekatçının hikayesi. Biri yaşatmak için diğeri öldürmek için savaşırken aşk da onları bir araya getirmek için savaşacaktı.

Osman: "-Kendini zorlayabilirsin mesela! Çok gevşek davranıyorsun!" Sinirlenip bahçeye çıktım. Gözlerimi kapattım. Sakin olmalıydım...İlmihalde okuduklarımı uygulamam gerekiyor... Ama nefsime bunu yediremiyordum. İçeri tekrar girdim. Osman'ın bakışları hala aynıydı.. -Yapamıyorum... Üzgün bir şekilde söyledim... Osman: "-Ben seninle cennete girmek istiyorum Ceyda. Sensiz değil...Benim söylediklerim kafadan uydurma şeyler değil, Allahın hükmü..Ben senin kötülüğünü ister miyim Güzelim..." -İstemezsin ama...Nefsime ağır geliyor... Osman: "-Beni seviyor musun..." -Seviyorum... Osman: "-Ben başkasına bu güzelliğini açmak ister miydin..." -Hayır tabii ki... Osman: "-Sen nasıl bana özel olmak istiyorsan, Allahu Tealada sadece eşinize özel olun buyurmakta."

"Git be kızım. " "Efkan lütfen." Efkan bu defa sert bir ses tonuyla bağırdı sevdiği kıza. "Bitti kızım artık. Bizden bir halt olmaz. Kendi yoluna bak. Benden bu kadar." Arkasını dönüp yoluna giderken ardında bıraktığı enkazın farkındaydı. Ama bakmadı, bakamadı. Yumruklarını sıktı ve iki damla gözyaşı yanaklarını ıslattı. "Seni seveceğim. Bizi ayırsalar da içimden seni söküp atmayacağım. Buna asla izin vermeyeceğim ."

Yüzbaşı Mahir Kocatürk. Deliler gibi aşık olduğu kadın Ebru ile nihayet evlenmişti. Kaderin onlar için balayılarının ikinci gecesi kötü bir sürprizi vardı. Teröristler tarafından kaçırılan Mahir, eski hayatına dönmek ve çok sevdiği aşkına kavuşmak için çabalayacaktır. ©Tüm Hakları Saklıdır. (Tamamlandı)

Sırtıma döktüğü sıcak mumun suyu ile acıyla dişlerimi yastığa geçirip boğukça inledim. Anlımdan terler akarken sadece odasında uyuyan kızımı düşünüyordum. Hem onun için hemde kardeşim için katlanıyordum tüm bunlara. En başından kabul etmeseydim, işte çocuk aklı derler ya yapmıştım bir hata. Sahi bu sefer neyin cezasını çekiyordum? Davette bir erkeğe üzün süre bakıp el sıkıştığım içindi sanırım. Artık bende bilmiyordum. Uraz bana ceza vermek istiyordu ve bunun için sebebe ihtiyacı bile yoktu. Gerçi bir sebebi bile olsa bir kadına işkence ettiği gerçeğini değiştirmiyordu. Hiçbir sebep, bir kadına şiddet uygulamayı haklı çıkartamazdı. Tekrar sırtıma dökülen yanan mumun suyu ile çığlığımı bastırmak için yastığa iyice gömüldüm. Kulağıma fısıldayan Uraz ile kendimi çekmeye çalıştım. "Tenine başka bir ten temas etmeyecek. Gözün başka bir göz ile buluşmayacak." Siyah çarşafı ellerimin arasında sıkarken yıllardır yaptığım şeyi yaptım. Sadece gerçekleşmesini istediğim hayalimi tekrarladım. Buradan kurtulacağım, kurtulacağız. Hepsi bitecek... Tüm oda mumlarla kaplı onun elinde ise nefret ettiğim vanilya aromalı mumlar vardı. Sırtıma sıcak suyu akıtılan vanilya aromalı mumlar... . . . . Bir adam, saplantılı olduğu genç kızı tehtidle yanında tutuyor. Uraz GÜÇLÜ Bir kadın, sevdikleri için nefret ettiği adama katlanmak zorunda kalıyor. Bir süre sonra savaşmaya başlıyor. Bahar UYGUR Bir adam, sevdiği kadının evli olduğunu öğrenince sevdasından vazgeçmek için çabalıyor. Adam sevdiğini kalbinden atamayınca sevdiğininde ona tutulduğunu öğreniyor. Birlikte savaşıyorlar. Boran SAĞLAM . . . . . . ~DİKKAT~ •Şiddet içeriklidir. Bir kadının savaşması ve güçlü durması gerektiğini anlatmaktadır. •Kapak tasarımı'kayipgalaksin6'. •Diğer kitaplarıma da bakarsanız sevinir

"Zahter..." diye mırıldandı tüylerimi ürpertirken. "Zahter kokuyor saçların." Yutkundum ve çakır gözlerine bakmayı sürdürdüm derinliğinde boğulmamak için direnirken. Tek kelime dahi firar edemedi dudaklarımın arasından. Sadece gözlerine bakıyor ve beni, her seferinde nasıl darmadağın edebildiğini anlamaya çalışıyordum. Son kez yüzüme baktı ve helikoptere binerken hayatımda duyduğum en güzel vedayı işittim dudaklarının arasından: "Allah'a emanet ol, zahter kokulum." 🥀 Müge, yaşadığı talihsiz olaylardan sonra yeni bir başlangıç yapmaya karar verir ve edebiyat öğretmeni olarak Diyarbakır'a tayinini ister. Ancak onu orada bekleyen terör, acı verici olaylar, kayıplar ve bir de asker vardır. Nereden bilebilirdi ki o askere vurulacağını ve aşka bir kez daha inanabileceğini? Kapak Tasarımı: @daiasa

M.S 680 yılında 'Börü Budun' ismi ile doğdular. Kutluk Kağan tarafından kurulan, Devlet'in zor günlerine destek çıkan, Devlet yıkıp Devlet kuran Aksakallılar'ın önderliğinde, Türk-İslam toprakları ve milleti uğruna ailesinden koparılıp ölüm makinasına dönüştürülen çocuklardır KARA MUHAFIZLAR! Adım Soyadım Rahman ALGANOĞLU! 12 yaşındayım. İki yıl önce, aynı beşikte sallanarak büyüdüğüm arkadaşım Koray ile birlikte okulumuzun önünden kaçırıldık. Hayatımda ilk defa deniz ile tanıştığım yer bu uçsuz bucaksız, yosun kokan ada olmuştu. Filmler ve kitaplar'ın doğru söylediğini, deniz suyu'nun tuzlu olduğunu Korhan Yüzbaşı'nın uyguladığı işkence eğitiminde anladım. 'İşkence anında sevdiklerinizi getirin aklınıza. Canınız az acıyacaktır.' diyorlardı. Ama bilmiyorlardı ki; Annem'in yaşlı gözleri aklıma geldiğinde daha çok yanıyordu canım. Burada öğrendim. Uzaklarda! Çok uzaklarda sevmemiz, uğruna canımızı, ailemizi fedâ etmemiz gereken Vatanımız varmış. Ben, mahallemizdeki Karakolda nöbet tutan asker Abilerime bakıp selâm verdiğimde; 'Allahım inşAllah ben de asker olurum.' diye dua ederken hayâl ettiğim bu değildi. Biz farklı olacağız. Fırtına olup eseceğiz, kan içip kin kusacağız. Adı Soyadı : Rahman ALGANOĞLU Yaş : 22 Kod Adı : KaraBasan Rütbesi : ALFA Görev Yeri : Doğu Türkistan Görevi : İNFAZ * Not: Kahramanlarımız'ın gerçekten yaşanmışlıkları ile harmanlanmış, uzun bölümleri'nin gerim gerim gereceği bir genel kurgudur. * İçerisindeki kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür...

*TAMAMLANDI* 3 abi ve 3 erkek yakın arkadaşınız varken kalbinizin kapılarını birine açmak o kadarda kolay olmuyor. Bir gün Badel'e gelen anonim bir mesajla her şey değişiyor ve onun yapacak hiç bir şeyi kalmıyor. Kalbi mi daha baskın çıkacak, yoksa aşka inancı kalmamış abileri ve onu biriyle görmeye tahammül edemeyen arkadaşları mı? *** *grup #1 (23.05.2021) *Arkadaş #1 (10.06.2021) *kavga #1 (26.06.2021) *arkadaşlık #1 (09.06.2021) *kurguolmayan #4 (20.05.2021)

Görme engelli bir iş adamı olan Alp Merih Demirhan, insanlardan uzakta izole bir yaşam sürmektedir. Kimseye açmadığı dünyasında tek başına ve yapayalnızdır. Ona rehberlik yapmak üzere evine yerleşen onun tam zıttı Ada Samyeli ile hayatı bütünüyle değişecektir. Ada, Alp'in tüm karanlığının aksine ışık saçan, hiç vazgeçmeyen ve hep kendi bildiğini okuyan bir kadındır. Yavaş yavaş Alp'in karanlık dünyasını bir mum ışığı misali aydınlatmaya kararlıdır. "Dünyadaki karanlıkların tümü bir küçük mum ışığını söndüremez."