Bu hikaye bir sokak çoçuğunun hikayesi Bu hikaye dilsiz kızın hikayesi Bu hikaye ailesiz kızın ailesine kavuşma hikayesi...

Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.

Selis aksu, 20 yaşında ve hâlâ lise son sınıfta olan bir genç kızdır. eğlenmeyi bilen, mizah anlayışı yüksek ama bir o kadar da dikbaşlı. okulda ettiği kavgaların haddi hesabı yoktu. her etti kavgada ya uzaklaştırma alırdı, ya da farklı bir disiplin cezası. okul sonrası babasının tamirhanesinde çalışırdı. Selis, asla aile sevgisi görmemiş genç bir kızdı. Ailesi ile olan sorunları okula ve sosyal hayatına yansırdı. Bu yüzden kimseye güvenmez, kimseyle kolay kolay muhattap olmazı. Ancak buna rağmen hayat enerjisini söndürmemişti. Selisin günün sonunda bütün hayatının aslına yalandan ibaret olduğunu öğrenir. O artık Selis Aksu değildi, o artık Selis Kareldi. --- Bütün bu olaylardan sonra gerçek aile sevgisini ve aşkı tadan Selisin hikayesidir bu. --- ⚠️pedofili yoktur⚠️

Özel Kuvvetlerde Asker Bir Kadın! Kıdemli Üsteğmen Asel Defne Dağdelen. Tuğgeneral Eren Dağdelen'in biricik solmayan çiçeği. Asef Defne'nin içindeki ateşe izin verişini görmeye hazır olun. Onun yangınını , Onun yakışını. Aynı zamanda Asaf Akın'ın yeşil gözlü kızıl prensesi... Asel çocuğun yanaklarından akan göz yaşları sildi. " Asaf unutma beni olurmu?" Dedi. * Kitapta yer alan karakterler ve kurumlar tamamen kurgusal , hayal ürünüdür. 17.04.2020

(Alıntı) Hangi yangın birinin geleceğine kadar yakar ki? Hangi ateş insanın özgüvenine düşer? Ya da nasıl bir alev ruhuma kadar sıçrayabilir? Yüzüme bakıyorum, ellerime bakıyorum bir türlü çıkar yol bulamıyorum. Kim beni gerçekten görebilir ? Aynalardan kaçarak yaşayan bizzat benken kim bakıp ötesini bilebilir? Ben bile bazen sesimi unutuyorken, kime kendimi anlatabilirim? Bu halde kimin nesi olabilirim?