Yaz ayı gelmişti.Ben herzaman gittiğimiz yazlığa gitmek istiyordum.Annemse tutturmuş bu sene başka bir yere gidelim diyordu.Neden herzaman yaptığımızı yapmıyorduk?Üstelik gideceğimiz yer sıradan bir oteldi.Deniz bile yoktu.Dostum güzel kızları kaçıracaktım.Ya da belki eğlenecek birşeyler bulabilirim.İnternetleri varsa iyi olur. Yola çıkmıştık.Şansa bakın ki anneannemler de geliyordu.Ancak bu tamamen tesadüftü değil mi?Hiç şaşırmadım.Çok sıkıcılar.Kardeşimse onları çok seviyor.Ne anlıyor onlardan hiç anlamıyorum.Yol çok sıkıcı geçmişti.İyiki yanıma yolda dinlemek için mp4'ümü almıştım.Herzamanki gibi son ses Bon Jovi dinliyordum.Sonunda gelebilmiştik.Otel çok korkunçtu.Heryeri yıkık döküktü.Dostum kalacak başka bir yer yok muydu?İçerisi de dışarıdan farklı değildi.Duvarlar da lekeler vardı.Lambalar bile doğru düzgün yanmıyordu.Bu hiç hoşuma gitmemişti.Kesinlikle internet yoktu.Buna emindim.Odalarımız belirlenir belirlenmez duş alıp yattım.

"O sesi sen de duydun mu?" Karanlık koridorda yönümü bulmak için duvarlardan yardım alırken korkuyla sormuştum bu soruyu. "Burası otel" demekle yetindi ,benim aksime fazla rahat davranıyordu "burada sesler olması fazlasıyla normal." Cevabı üzerine durdum "Bu otelin tek ziyaretçileri biziz Deamon, hatırlasana!?" Karanlık koridorda durmamla birlikte tüm ses kesilmişti. Bana sonsuz gibi gelen birkaç saniyeden sonra Deamon rahatsız edici bir gülümsemeyle cevap verdi "Görmüyor musun?" etrafı gösterdiği eli hiç durmadan titriyordu "herkes burada" gülmeye devam ediyordu "hepsi bizim için burada" gelip suratımı tuttu ve kafamı etrafa bakmam için yukarı kaldırdı, sonra büyük gülüşü aniden soldu "sadece biz yokuz." Usulca suratımı bıraktı ve koridorda uzaklaşırken defalarca kez tekrarladı "Sadece biz yokuz."