İçimden beni kovalayan köpeğe ve kendime lanet ederken göz göze geldiğim çocuk usulca bana yaklaşmaya başlamıştı bile. Issız sokağın karanlığına gömülürken içimde sadece buradan sapa sağlam gitme isteği vardı. Ruhum daha fazla kırılmadan kaçıp gitmek istiyordum hayatımdan. Gözümden bir damla yaş akarken kaderimin bana oyunuyla bir kez daha başa çıkmam gerektiğini anlamam uzun sürmedi. Hızla yerde geri doğru çekilmeye çalıştığımda çocuğun ağzından dökülen kelimeler kanımı dondurmaya yetmişti. "Bu gece ki eğlencemizi bulduk." ------------------------------ "HAZIRDA BEKLEYEN GÖZYAŞLARINIZI VE TAVAN YAPACAK MERAKINIZI ORTAYA ÇIKARTACAK BİR HİKAYE."

Hayır. Hayır. Ama neden? Ben seni çok seviyorum. Neden beni hatırlamıyorsun? Beni böyle bırakma! Bizi unutma! Beni, sana olan aşkımı unutma! Ben sensiz ne yaparım hiç düşünmedin mi? Lütfen, sana yalvarıyorum bizi parçalama! Sesimi duysana! 💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜

Tanıtım bölümüne göz atınız...

"Bu gece geleceksin bana" dedi çocuk "yapma başka bir şey iste ne olur" dedi kiz Çocugun umrunda bile değildi. "Saat 8 de bekletme beni beklemekten hoslanmam" dedi ve gitti. Nasıl olacakti bu yapamazdi kiz. Ama yapmazsa işte o zaman kaybederdi herşeyi

Deniz... Kendini bildi bileli o disiplinli yetiştirme yurdunda yaşayan kimi kimsesi olmaya kız. Halk arasında yersiz yurtsuz , evsiz... Tek bir hayalle yaşar; bir gün ailesinin, annesinin , babasının kim olduğunu öğrenme hayaliyle... Kurduğu hayale ortak olacak biri daha vardır aslında. Yurt müdürünün oğlu , Aral. Tüm olumsuzluklara karşı kalıplaşmış sözleri yakıp yıkan bir aşka şahit olacaksınız. Fakat bu aşk her şeye rağmen dimdik kalabilecek mi hep birlikte göreceğiz...

Sıradan bir genç kız olan Ada Çağlar, Kızların belalı gözdesi Giray Ateş, Ada'ydı o. Uçsuz bucaksız bir okyanus da terk edilmiş bir ada. Annesiz ayakta kalabilmeye çalışan genç bir kız. Babası olmasına rağmen bu hayatta ki sevincini kaybetmiş küçük bir kız çocuğu. Babasıydı bu hayatta kalma sebebi, babasıydı bu hayata karşı dimdik durmasının sebebi, yoksa şimdiye dek ölüme kucak açacaktı. Bu iğrenç dünya da annesi bir başına bırakmıştı. 16 yaşındayken ve annesine bu kadar muhtaçken içinde ki boşluk tarif edilemezdi. 18 yaşında olmasına rağmen anne özlemi çekiyordu ve çekmeye devam edecekti. Karanlıktan korkmazdı. Çünkü yolunu aydınlatan bir ışığı vardı. Düşmekten korkmazdı. Çünkü her zaman arkasında desteği vardı. Peki, şimdi ne değişmişti? Hem karanlıktan korkuyordu hem de düşmekten. Çünkü onu tutan bir el kalmamıştı bu dünyada. 《•》 Onların tanışması tesadüf değildi. Tamamen intikamla oldu. Giray, Ada'ya kötü davranırken bir taraftan da yavaşça aşk rüzgarları tenine çarpıyordu ama o bunu fark edemeyecek kadar içi intikam arzusu ile dolmuştu. &&& Başka gezegenlerde hayat var mı, diye merak ederiz. Sanki bu gezegende yaşamayı becerebilmişiz gibi... KAPAK TASARIMCISI; @holanriss çok ama çok teşekkür ederim.

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

Babasının ölümüyle birlikte hayattan gelecek her şeyi boş vermiş genç kız, annesinin ve üvey babasının zoruyla tüm yazını çürütmek üzere, hiç tanımadığı bir şehre, tanımadığı bir eve, tanımadığı insanların arasına gönderilir. Buradaki hiçbir şeyin kendi karanlığına ışık tutamayacağından eminken tıpkı kendisi kadar aydınlıktan korkan bir adam tanır ve işte o zaman onun gecelerinin peşine düşer. Onların hikayesi bu siyahın mavisinde başlıyor. # Ne zifiri karanlık, siyah; ne apaydınlık, günü doğmuş bir beyaz. Gece şimdi sen gibi. Gece mavi. #1 FANTASTIK

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Basılmış olan SİZ İSTEDİNİZ! kitabının ilk hali.