Εδώ μιλάμε για δύο σώματα σε ένα σύμπαν που αρνούνταν να βρεθούν στον ίδιο γαλαξία. Εδώ μιλάμε για δύο ζευγάρια μάτια που ντρέπονται να βρουν το ένα το άλλο στο ίδιο δωμάτιο. Εδώ μιλάμε για δύο ψυχές που ουρλιάζουν λυσσαλέα μπας και μπει απόσταση μεταξύ τους. Εδώ μιλάμε για το γέλιο του ουρανού και το χέρι του πάνω στον λευκό λαιμό της. Εδώ αγάπη μου μιλάμε για την Ιόλη, τον Λουκά και το κενό ανάμεσά τους που μικραίνει και μικραίνει και μικρ- Ώπα ώπα, πάνε ένα βήμα πίσω σε παρακαλώ. Αυτό είναι καθαρά ενήλικο περιεχόμενο. Άκρως ερωτεύσιμο.

O Baris και η Ερατώ, δύο νεαροί εκπρόσωποι της πιο διάσημης Αρχιτεκτοκινής εταιρείας στην Ελλάδα, πρέπει να μετακομίσουν στην Τουρκία ώστε να εργαστούν στα νέα γραφεία της ArchiPark για τον υπόλοιπο ένα χρόνο. Η πρώτη τους συνάντηση;! Στην πτήση από Θεσσαλονίκη προς Κωνσταντινούπολη. Η δεύτερη συνάντηση πραγματοποιείται έξω από το διαμέρισμα, το οποίο τους παραχωρείται από την Αρχιτεκτονική και αναγκάζονται να μοιραστούν για όσο καιρό παραμείνουν στην Πόλη και να γίνουν... Συγκάτοικοι με το ζόρι.

Ρε λες να καψουρεύτηκα την μικρή?

«Δεν δινω δεκαρα για το τι λεει ο κοσμος.» Highest; #1 in non fiction

Coy: Αυτός που προσποιείται τον ντροπαλό και τον αγνό, περισσότερο για σεξουαλικούς σκοπούς. Η Λίλα τα τελευταία δύο έχει παρατήσει την ζωή της εντελώς. Έβγαινε σπάνια, δεν πήγαινε διακοπές, πέρασε το καλοκαίρι της διαβάζοντας και γενικότερα, ήταν σε μια παύση. Τα δύο πρώτα έτη της ιατρικής την είχαν καταπιεί και εκείνο το απελπισμένο πρωινό αποφάσισε να το αλλάξει αυτό. Το καλοκαίρι είχε μόλις τελειώσει και χρειαζόταν μια απόδραση. Ήθελε να βγει, να διασκεδάσει και να γνωρίσει νέο κόσμο. Να γίνει μια άλλη, αυτή που βρήκε στα εφηβικά της χρόνια και έχασε μόλις η ζωή σοβάρεψε. Κι σοβάρεψε πολύ γρήγορα, δίχως εκείνη να θέλει. Έπρεπε να αναπληρώσει τους χαμένους χειμώνες και τα χαμένα καλοκαίρια. Στάφηκε προς την βοήθεια των καλύτερων της φίλων. Όμως μόνο ο ένας μπορούσε να φροντίσει για αυτό. Ο Ορφέας είναι και αυτός στο δεύτερο έτος της ιατρικής, ήταν πάντα άριστος και τον διακατείχε πάντα μια εγκράτεια. Έμοιαζε πολύ με την δίδυμη αδελφή του, την άλλη καλύτερη φίλη της Λίλας. Η παρέα τους είναι ό,τι καλύτερο τους έχει συμβεί. Ένα νησί, ένα βράδυ και ένα μπουκάλι -ή και πέντε- λευκό κρασί

«Γιατί η ελευθερία ήταν κάποτε, λένε αυτοί οι παλιοί, δείγμα πολιτισμού και δικαίωμα αναφαίρετο του ανθρώπου. Θα μου πεις, η ελευθερία σαν αεράκι μπορεί κάποια στιγμή να σε βρει και με μορφές που δεν φαντάζεσαι, να πάρει και να σε σηκώσει στον διάολο. «Φαντάζομαι όμως, πως για να είσαι εδώ, θες να το προσπαθήσεις πολύ. Είσαι νέα, το μυαλό σου τρέχει. Ένα αγρίμι μέσα στο πλήθος που πάει αντίθετα με εσένα. Για πες μου όμως, πώς έφτασες μέχρι εδώ; Μόνη; Αποκλείεται. Η βάση στην οποία στηρίχτηκες είναι ίδια με εμένα Ηλέκτρα. Όλοι έχουμε αφήσει το ίχνος σε αυτή τη σάπια ζωή, αυτό το ίχνος που ουρλιάζει και καίει τώρα τα δάχτυλά σου. Τους εμπιστεύεσαι, μα εγώ ξέρω. Εγώ τους δημιούργησα και κάθε εγώ θα τους δίνει ελπίδα και θα την παίρνει μακριά. «Μιλάς για ελευθερία του λόγου, μιλάς για δικαιοσύνη για ένα έγκλημα και πού είναι αυτό; Πότε έγινε; Ποιοι οι θύτες, ποια τα θύματα; Ποια η απόδειξή σου; Τώρα καταλαβαίνεις; Η δικαιοσύνη όπως τη νομίζεις πέθανε, εκείνη τη μέρα και κάθε προηγούμενη και κάθε επόμενη. Απλά, προχώρα όπως οι υπόλοιποι, στην ίδια σελίδα της ιστορίας.» Πολιτικό-κοινωνικό.

Ηταν αρχές Νοέμβρη όταν ο κόσμος της 17χρονης Σμαράγδας γκρεμίστηκε σε μερικές λέξεις. Ο αδερφός της, ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας, υπέγραψε αιώνια τιμή με τον θάνατο εν ώρα υπηρεσίας, αφήνοντας της κληρονομιά το όνειρο να ακολουθήσει την πορεία του. Πέντε χρόνια μετά, η Σμαράγδα μάχεται στο 3ο έτος της Σχολής Ικάρων για την αρχηγεία, καταφέρνοντας όσα ο αδερφός της είχε ήδη χαράξει. Και όλα φαίνονταν στρωτά μέχρι που μια νέα μετάθεση στην σχολή έρχεται και υπόσχεται μονάχα αναταράξεις. //Σμαράγδα και Αντώνης// 2022

«Αν εσύ δεν είσαι το κόκκινο, εγώ δεν είμαι το μαύρο. Κι αν μέλλει από το χέρι σου να διαλυθώ, τότε θα το δεχτω, σαν την πιο απόλυτη, ηδιστη και ολοκληρωτική καταστροφή μου.» (Ι) ΜΕΡΟΣ : «Υπάρχει κάτι για το οποίο θα ρίσκαρες την ζωή σου;» Ανασήκωσε το σώμα του στο κάθισμα. Περιεργάστηκε μερικά δευτερόλεπτα την ψηλόλιγνη μορφή της που έστεκε ακέραιη στο σκοτάδι και ύστερα της απάντησε. «Θα έδινα μέχρι και την ψυχή μου για να σε δω να καταστρέφεσαι.» (ΙΙ) ΜΕΡΟΣ : Η ύπουλη μορφή του χάους παραμόνευε, κοιτούσε με φθόνο την ελπίδα. Αδημονούσε να αναδειχτεί για μια φορά εκείνο νικητής. Το μαύρο του άρχισε να βρυχάται. Το κόκκινο της άρχισε να φθυρεται. (ΙΙΙ) ΜΕΡΟΣ : «Έχασες. Θυμήσου, όταν εγκαταλείπεις την βασίλισσα με τέτοιο τρόπο, υποχωρείς.» «Όχι! Ένας βασιλιάς δεν εγκαταλείπει ποτέ! Και εγώ δεν έχω μάθει να υποχωρώ σε τίποτα. Αντιθέτως. Ένας βασιλιάς, κάνει τους άλλους, να εγκαταλείπουν.» Ένοχη απόλαυση - Ολική καταστροφή Don't copy girlwhol0vesbooks© 2021 Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

«Σαν την τραγουδίστρια;» Είναι όλα θέμα αλήθειας και ψέματος, παρελθόντων και οπτικής γωνίας. Υπάρχουν τρία ημερολόγια και τρία χρώματα. Υπάρχουν τρία κοσμήματα και τρεις αλήθειες. Ή μήπως τρεις οπτικές γωνίες; Η ζωή της Μιρέλας αλλάζει ριζικά όταν αναλαμβάνει την εταιρία των γονιών της. Το ίδιο και η ζωή των γύρω της. Όνειρα που πάτησαν φρένο και όνειρα που δημιουργήθηκαν στην πορεία θα αφήσουν το αποτύπωμά τους. Το όνειρο ενός μεγαλοεπιχειρηματία θα οδηγήσει την Μιρέλα και τον γραμματέα της, τον Άγγελο σε μια ψεύτικη σχέση για τα μάτια του κόσμου. Δύο κόκκινα παρελθόντα και ένα μέγα ερώτημα μπαίνει ανάμεσα τους. «Ξέρεις την Σάρα Σωτηροπούλου;» Ποιος είπε πως αυτοί είχαν την ίδια οπτική γωνία και αλήθεια; 🥇1st place popular in readers in Summer Pineapple Book Contest (SPBC2023) Cover by @LilDevil1961 ||2022-23||

"Ψιψινα, κανονας 2ος!" Φωναξε αποτομα καθως προχωρούσε προς μια άγνωστη για εμενα κατεύθυνση, χωρις καν να γυρίσει να μου ρίξει μια ματια. "Ναι, ναι, ξερω! Να μην μιλαω, αλλα πως θες να μην διαμαρτύρομαι απο την στιγμη που με εφερες σε αυτο το... για διαφώτισε με λιγο τι ειναι αυτο το μερος." Δεν μίλησε και απλα επιτάχυνε το βημα του αδιαφορώντας για εμενα που ετρεχα πισω του λαχανιασμένη. Χωρις να το επισημάνω, σταμάτησα να προχωρώ για να μπορέσω να παρω μια κανονικη ανασα, δίνοντας μου επισης την δινατοτητα να συνηθίσω το περιβαλλον στο οποιο βρισκόμουν για να μην μου φαινεται τοσο τρομακτικο. "Ψιψινα, ο 1ος κανονας ποιος ηταν;" Ρωτησε εξαλλος καθως αντιλήφθηκε οτι δεν τον ακολουθουσα. "Εμμμ να κανω παντα οτι μου λες..." Απαντησα δειλα αφου ηξερα που το πηγαινε. "Και τι σου ειπα;" Ξαναρωτησε φωναζοντας κατευθυνομενος αυτην την φορα προς το μερος μου βγαζοντας ατμους απο τα νευρα. "Ν-να σε ακολουθω... αμιλητη" "Και τι εκανες εσυ;" "Ακ-ριβως το αντιθετο" Ηλιθιο τραυλισμα. "Και τι γινεται οταν δεν υπακους στους κανονες μου;" ...Καταστράφηκα! Story of 2017|2018 Highest prank 2nd | 17.11.2018 on Teen Fiction ❌Do NOT copy the story!