Ay Tanrıçasının varisi , Son ejder soyunun süvarisi Luna Santana... Cadıların laneti ve çözmesi gereken büyük bir kehanetin kor alevleri içine , anlamadığı bir anda düşen Luna , bilmediği bir çok kapıyı da beraberinde açacak ve tüm sırları açığa çıkaracak... Gelin hep birlikte Luna'nın zaten aksiyonlu ve değişik hayatının birden daha da aksiyonlu ve fantastik bir hayata dönüşmesini görelim. Kapak Tasarımı : @azureebblue

Acıları henüz çok yeniydi. Asla eskimezdi ki zaten. Hep yenileri açılırdı yerine. Bir anda her şeyin boşa olduğunu öğrenmişti ama o. Acılar, ağrılar ve gözyaşları... Değmiş miydi, acıları hayatının her noktasına? Bir ayna kaç defa kırılabilirdi? Bir çöptü onun hayatı. Kimse değer vermezdi ona. Ruhu paramparça bir kızdı o. Hastanede yanlışlıkla karıştırılmış, sıradan bir kız çocuğu. Ya da gerçekten yanlışlıkla mı olmuştu?

#koşulsuz seven Gölge'min anısına TAMAMLANDI! Çirkin ve güzel masalı aniden gerçekleşti! Efdal Şensoy Ukala ve Kibirli bir iş adamı *Yaptığı kötülükler sonrası bir büyücü ona küçük bir ders verdi* İki yıl boyunca... Bir sarhoşun... Kedisi Olacaktı Ama işler ters gitti, Ve yanlış kapı açıldı. Fantastikte #1 2019 Mart 28 Mizah da #4 2019 Mart 18

Wattys 2021 Kazananlarından Canan Karaman mesleğine aşık bir psikiyatristti. Aynı zamanda evin tek kızı ve babasının herkesten sakındığıydı. Aşk ona uğrayacak gibi durmuyordu. Neyse ki yeni taşınan karşı komşuları başkomiser Ahmet Turan Baştuğ ile tanışması uzun sürmemişti. Dildar adlı kitabımın yan kitabıdır. Bağımsız olarak okunabilir. (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

HİKAYE TAMAMLANMIŞTIR / Yıllar önce verilen bir söz ve Vincent tarafından seçilmiş bir kız. Vincent Charles Broderick seçtiği kızın ikiziyle evlendiğini farkettiğin de çoktan kalbini Karen'a kaptırdığını biliyordu. Fakat Vincent'ın incinen gururu genç kızı kırmaktan çekinmeyecek ve aslında sevdiği kadının aynı şekilde kendisine aşkla bağlandığını göremeyecekti. Genç adam bütün gözlerin üzerinde olmasına aldırış etmeden elinden tuttuğu gece karası saçlara sahip kızı büyük salondan çıkararak akşam serinliğinin bedenlerine çarpmasına izin verdi. Bedeniyle sarmaşıklar arasına sıkıştırdığı kızın dudaklarına yaklaşarak tutkulu bir şekilde fısıldadı. " Bu gözleri nerede görsem tanırım. Yemyeşil bana tutkunun en gizemli halini hatırlatıyor. Sen o'sun, gizemli yabancı. " " Gizemli yabancı da kim. Yanılıyorsunuz galiba bayım biz sizinle hiç karşılaşmadık. Ben sizi daha önce hiç görmedim. " " Kendini benden saklamanın nedenini merak ediyorum. Neden gizleniyorsun. " Genç kız kendisini tanıyacak birisi çıkacak korkusuyla titreyerek güçlü kolların arasından kurtulmaya çalıştı. " Gizlenmiyorum, lütfen gitmeme izin verin. Bir leydiyi böyle alıkoyamazsınız. " Vincent siyah saçlarının arasından geçirdiği parmaklarını kızın çıplak kolunda gezdirdikten sonra gözlerinde beliren parıltıyla genç kıza baktı. " O gece istemeden de olsa öptüğüm dudakların tadını asla unutmam. Şimdi izin verirsen Gül kurusu dudakların sahibinin sen olup olmadığını öğreneceğim leydim. "

insan neden birşeyler düşünür ve hayal ederdi ?? Ya da neden umut etmek ve istemek başarının yarısıydı... Çünkü insanın bunlara ihtiyacı vardı. İnsanın başarmak için hayal etmeye ve istemeye ihtiyacı vardı. Peki bizim hikayemiz de istediklerimiz bizi başarıya ulaştıracak mıydı ?? " Sence biz bunu başarabilecek miyiz deniz gözlü ? " " İstersek başarırız papatya kokulum ... "

-Wattpad de ki İLK Kötü Kuma hikayesidir 📌 - 2M ❤📌 - Final olmuş bir kitap . - Yazım hataları finalden sonra düzenlenmeye alınacaktır 😊 ! 10 aralık 2017 ! ~Şilan , Baran ve Dilan 🔥

İki düşman mahalle. Lodos ve Samyeli. İki düşman mahallenin iki ayrı reisi. İnsanlara göre sıradan bir şey gibi gelsede onlara göre reislik yürek meselesiydi. Düşman iki mahalle olsalar da hiçbiri düşman olmayı zerre istemiyordu. Fakat onların kaderi buydu. Çözüm yolu olmayan bu düşmanlığı nasıl bitireceklerdi? Belki de dostluk, Belki de aşk. Sonunda reisliklerini kaybedecek dahi olsalar bu düşmanlığı bitireceklerdi. Bunun için söz dahi vermişlerdi. Reis sözü.... 25.08.2017 #Bu isimle yayınlanan ilk kitaptır. #Wattpad de yayınlanan ilk ve tek kurgudur. Reislik #1 Düşmanlık #1 Mahalle #1 Mizah #1