"Canını yakmamaya çalışacağım." diye mırıldandı ve kendini bana doğru itti. Gelen ani acı ile boynumu geriye doğru attım ve başımın yanın da bir birine kenetli olan parmaklarımızı sıktım ve çığlık attım. "Özür dilerim" diye mırıldandı ve kendini tekrardan bana doğru itti. Dudaklarımın arasından boğuk bir çığlık daha firar ettiğin de; parmaklarını bıraktım ve çıplak sırtına batırdım tırnaklarımı. O da benim ile inlediğin de "Canım yanıyor" diye bağırdım. "Özür dilerim" diye fısıldadı ve kendini tekrardan itti. Boğuk bir inleme daha çıktığın da dudaklarımdan "Seni seviyorum." diye mırıldandı. Devamı kitapta... "Nabzının atışı bile kalbimi bu kadar hızlandırırken, seni kaybettiğimi görmek beni perişan ediyor." 1. Yayınlanma tarihi: 24 Haziran 2020❤️ ||Wattpad'de KARANLIĞIN CESEDİ adlı ilk hikayedir|| Kitapta+18 yerler olacak bilginize!

Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırakmadı. Aralık ağzından sızan nefesi tenime çarmaya başlamıştı. "Eğer bir gün beni buna pişman edersen..." derken gözlerindeki vahşet ağır bir şekilde önüme serildi. Oralar şimdi hep yangın yeriydi. "Önce dudaklarımızı, sonra kalplerimizi söküp atarım." Bu bana söylediği bir sözden ziyade kendine ettiği apaçık bir yemindi. "Bizden geriye ne bir iz, ne de mühürler kalır..."

Herkesin kalbinde ki ihtiyaçlarının karşılanması dileğiyle. -1 Nisan 2018-

Gözlerini gözlerime sabitleyip buz gibi sesiyle "Alış bana başına Bela olcam ve hep öyle kalcam..." dediğinde gülüp geçtim. *** Dediği olmuştu , başıma Bela olmuştu... Öyle sandığınız tatlı Bela falan değil. Kara delik gibi ondan kurtulmaya çalıştıkça beni daha çok içine çekiyordu...

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Yaşayan ölüler geri döndüüü!!! Yaşadıklarına rağmen birbirlerinden kopmadan mücadele eden çetenin karşısına çıkan kötülüklerle beraber mücadele edişlerini okuyacağız. İyi okumalar:)

"Bir daha beni bırakmayacağına söz ver bana âsi kız" "Söz asla bırakmayacağım bilmiş çocuk."

Ephesus Yayınları aracılığıyla raflarda! Ben Bora Ateş... Ateş grubunun lideri... Sizi müzik grubumun hikâyesine davet ediyorum. Fakat dikkatli olun, buralar fazla sıcak... *Tüm hakları bende saklıdır!

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

CİNSEL İSTİSMARA MARUZ KALAN GÜZEL BİR ADAMIN HİKAYESİ! GÜLMEYE DEĞİL AĞLAMAYA MEYİLLİ OLANLARA... NOT: Hikaye tamamlanmıştır fakat düzenlenmektedir. ŞU ANDA 37. BÖLÜM DÜZENLENMEKTEDİR.