O günü gerçekten duymak mı istiyorsunuz çocuklar dedim gözlerim dolu bir şekilde. Normal bir ilişki değildi bizimkisi. Bakımsız kız ve umursamaz çocuğun hikayesiydi. Yıllarca aynı okulda, aynı yerde bulunduğum ve hiç fark etmediğim o iri yeşil gözler... Görsem hatırlardım o yeşil gözleri. Nasıl da parlıyordu o gözle...
Umut birkaç günlüğüne süslese de gözlerini, sonunda yine çığlıkların yankılanacaktı ıssız sokaklarda. Bu bizim hikayemiz; umutsuz zihinlerimizdeki sonsuz günışığının hikayesi. 27.08.14 - 10.01.15 ∞
Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!
Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)
