Ve okyanusların dalgaları ne kadar uzağa gitse de, mutlaka geri dönerdi.🐠🐠 |SÖZLER|

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

Bir gurup cinayet ve kayıp suçlarını araştıran bir merkez kuruyorlar ama içlerinde bir katil olduklarını bilmiyorlar

Ruhların bir şeye ihtiyaci olmadığını kim iddia ediyor? Ruhumuzun da doyurulmaya ihtiyaci yok mudur? Aslında kıymetini bilene ruh doygunluğunun yanında karın tokluğu bir hiçtir... Ruhunuz aç ise bir şeylere, gelin birlikte doyuralım ruhlarımızı. Bazen en sevdiğim şiirleri, bazen en sevdiğim sözleri, bazen de kendimden sözler, şiirler paylaşacağım. Kısacası ortaya karışık birşey olacak😊 Bunlar benim gönlümden kopanlar... Güzel şiir söz vb. yazmak gibi bi iddiam yok dedim ya gönlümden kopanlar diye😁. Beğenirseniz ne mutlu bana. Sizleri de bekliyorum 😊

Köklerinden sökülüp rüzgarda savrulan bir Ayçiçeğiyim ben -🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻- Küçük zindanımda hep yaptığım gibi havalandırma penceresini zorluyorum bu sefer açılır umuduyla.Ama nafile... Duruyorum ve hepi topu 12 m² olan zindanına bakıyorum.Köşede eski süngerlerden yapılma döküntü bir yatak,yanında sararmış bir klozet ve lavabo.Köşede de ayağı kırık bir sandalye ve portatif küçük bir masa. İşte yaklaşık 1 yıldır bana sunulan muhteşem(!) yaşam alanım.Bir of çekiyorum ve gidip yatağıma uzanarak sessiz hıçkırıklara ağlıyorum-her zamanki gibi-.Halbuki daha 1 sene önce ne kadar mutluydum. Güzel bir hayatım,hayallerim ve umutlarım vardı. Ta ki o lanet günde bütün hayatım yerle bir olana kadar... ⚠️Lütfen ilk bölümlere göre yargılamayın. NOT : Hikâyenin tüm hakları saklıdır!!! Harhangi bir çalıntı olursa yasal işlem başlatılacaktır!!! Herkese iyi okumalar😊 Kitap kapağı için @beyzaaR_ a sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum : )) Wattpad de bu adla yazılan ilk kitaptır.