İKİNCİ BASKISIYLA RAFLARDA. Tüm masalları unutun... Büyük, kötü Ejderha belki de sandığınız gibi değildir. Belki de sadece yaralıdır ve Prenses belki de masallarda anlatılandan çok daha cesurdur. Ülkesindeki iç savaştan kaçan Zaina kadın ticareti yapan Rus mafyasının eline düşer. Burada başına gelen şeyler yüzünden tüm hayatı kararan Zaina bir de bu adamlar tarafından çok daha acımasız bir adam olarak bilinen Boryenka Nikolay Sokolov'a satılır. Nikolay, Zaina'yı zorla alıkoyarak kendi yanında tutar Zaina ise artık kaçacak cesareti kendinde bulamaz. Çünkü Zaina'nın nefreti başka bir duyguya dönüşmüş. Nikolay'ın ise içinde bir bilinmezlik uyanmıştır. "Bana iyi hissettiriyorsun küçüğüm... Sanki mutluluk mümkünmüş ve dünya yaşanmaya değermiş gibi.'' Nikolay'ın avuçlarının arasındaki bir kuştum sanki kalbim bir kuşun kalbi gibi hızlı hızlı çarpıyordu. * Nikolay bakışlarını gökyüzünden bana çevirdi ben hala yerdeydim ve o da üzerimdeydi. ''İlk gördüğün kar, bu yağan kar olsun mu?'' Yutkundum, kalbim seri atışlar yaparken tekleyerek durmasından korkuyordum. Başımı salladım. ''Olsun...'' Dudaklarını yaladı ve o dil hareketi beni hipnotize etti. ''İlk kar tanesi benimle birlikteyken düştüğüne göre bundan sonra göreceğin her kar tanesi sana beni hatırlatsın...''

******** Herkes ölen mafya babasının yerine geçicek olan mafyanın kim olması gerektiğini tartışırken biri kendinden emin oturuyordu. Masada dönen genel isim onunkiydi zaten. Kapının gürültüyle açılması üzerine herkes sustu ve gelen kişiye baktı. Güzel kız soğuk bakışlarla babasının koltuğuna oturdu. Ona gözleri iri iri olmuş bir şekilde bakan mafyalara soğukça " babamın yerine ben geçiyorum " dedi. Bunu beklemeyen mafyalardan bir kahkaha koparken içeri giren ve koltuğa onun oturacağını idda eden kız sinirlendi ve elini masaya geçirdi. Masadan çıkan ses bütün odada yankılanarak gür kahkahaları bastırdı. Masadakiler kıza döndüğünde kızın önünüdeki, elini vurudğu yerin boyluca çatladığını gördüler kız soğuk ama bir o kadar tehtidvari bir sesle; - Buna karşı çıkan. dedi. Masanın en sonundaki 30 larındaki adam elini kaldırdı ve; - Bu saçmalık. dedi. Sözleri biter bitmez kız belindeki silahı çıkardı ve elini kaldıran adama doğtultup tek kurşunda kafasından işini bitirdi. Ona şaşkınlıkla bakan mafyalar bu güzel ve iki dakika önceye kadar masum gelen kız şimdi gözlerinde hiç de öyle değildi... DÜZENLEMEYE ALINMIŞTIR!

-"Seni haketmek için ne yapmış olabilirim ki?Sen benim mecburiyetimsin güzel adam..Beni hayata bağlayan,nefes almamı sağlayan mecburiyetim.. Seni sevmiyorum..Her nefeste biraz daha sen oluyorum..Beni,senle dolduruyorum." -"Minik kalbine benim gibi bir adamı nasıl sığdırdın?Ya benim buz tutmuş kalbimi,nasıl senin yapabildin?Ölene kadar benimsin,mecburiyetimsin inci tanesi.. Seni sevmiyorum..Seni iliklerime işliyorum ben.Yanarsan,bende yanayım diye..."

Hayat bir rüzgardır. Öyle bir rüzgardır ki, estiğinde hiçbir şey yerinde kalmaz, hiçbir şey eskisi gibi olmaz. Sizin o rüzgarı durdurmaya gücünüz yetmez. O rüzgarda savrulan bir yaprak olur, konacağınız veya düşeceğiniz yeri beklersiniz. Hayat size güzel bir süpriz yapar, konarsınız. Hayat size acı bir oyun oynar, düşersiniz. Ben düştüm. * Aşık olan insanlar ne yaparlardı? Alacakları karşılıktan bihaber, gidip sevdikleri kişiye duygularını açmazlar mıydı? Duyguları onlara deli bir cesaret verir, korkmadan geçerlerdi sevdiklerinin karşısına. Anlatırlardı her şeyi. Olumsuz bir karşılık alma ihtimali onları caydırmazdı. Korkusuzlardı, korkmazlardı. Ben korkaktım. Serinin ilk kitabı yoğun istek üzerine tekrar sizlerle. Keyifli okumalar :)

Geçirdiği kazadan dolayı 1 ay komada kalan Giovanni Giordano gözlerini açtığında hiç beklemediği sürpriz bir eşle karşılaşır. Üstelik sürpriz eşi hamiledir.

Meyra, sinirle arkasını dönerken Hakan sırıtarak barın önündeki yüksek sandalyelerden birine oturdu ve kollarını tezgaha yasladı. Artık tanışma zamanının geldiği ortadaydı. "Hakan," dedi sadece. "Ne Hakan?" Hakan, gözlerini devirirken bu sefer kendisini sinirlendirmesine izin vermeyeceğini içinden tekrarlıyordu. "Hakan Arslan." Bardakları yerleştirdiği yuvarlak, siyah tepsiden bakışlarını alarak karşısında oturan adama baktı. "Meyra," dedi düz bir şekilde.