sᴇʀɪ̇ᴅᴇɴ ʙᴀɢ̆ɪᴍsɪᴢ ᴏᴋᴜɴᴀʙɪ̇ʟɪ̇ʀ "Bana bakıcılık yapmaktan vazgeç. Ben senin bakıcılık yaptığın çocuk değilim, karınım," dediğimde sinirle bakışları tekrar beni bulmuştu. Yüzünde memnun bir gülümseme belirirken bana doğru birkaç adım attı. Aramızdaki mesafe, attığı her adımla kapanırken siyah hareli gözleriyle gözlerim kesişti. Nefeslerimiz birbirine çarparken bu yakınlık yutkunmama sebep olmuştu. Elleri kahverengi saç tutamlarıma değdiğinde kokusu içime işliyordu. Bu hiç iyi değildi; fazla yakındı. "Tekrar et," diye kısık sesle kulağıma doğru fısıldayarak konuştu. Derin bir nefes çektiğimde, içime neyden bahsettiğini anlayamadım. Bedenim oldukça gerilmişti. Şu an duştan yeni çıktığı için sigara değil, ferah bir mentol kokusu vardı ve bu aklımı bulandırıyordu. Ona sigara kokusu da çok yakışıyordu, hatta sigara kokusunu yakıştırdığım tek adam karşımdaydı. Benden bir şeyler duymak istiyordu. "Neyi?" diye sorduğumda, nefesini boynumda hissedebiliyordum sıcak nefesi beni heyecanlandırıyordu. "Karım olduğunu, Devin. Tekrar et," dediğinde dumura uğradım. Benden bunu tekrar duymayı neden bu kadar çok istiyordu? "Küçük detaylara fazla takılıyorsun," dediğimde, sık sık verdiği nefesleri duyabiliyordum. "𝐵𝑒𝑛 𝑘𝑖𝑚𝑠𝑒𝑠𝑖𝑧 𝑏𝑖𝑟 𝑘𝑎𝑑𝚤𝑛𝑑𝚤𝑚 𝑜 𝑖𝑠𝑒 𝑦𝑎𝑟𝑎𝑙𝚤 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑑𝑎𝑚" BAŞKA KİTAPLARDAN BAHSETMEYİN! YOK O KARAKTERE BENZİYOR YOK ŞUNUN VİBE VAR YAZMAYIN! #AGİT KARVİRAS #DEVİN KARVİRAS #KARVİRAS'IN SONBAHARI ᴛᴀᴍᴀᴍʟᴀɴᴅɪ... KİTAP TANITIMI YAPMAYIN... BAŞKA KİTAPLARDAN DA BAHSETMEYİN EMEĞİME SAYGISIZLIK OLUYOR ÇÜNKÜ VE YAPANI ENGELLİYORUM! ( Kitap da +18 sahneler vardır okurken ona göre okuyup yorum yapın ) ...

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Çocukluğumuz tohumumuzdur," diye fısıldadı Sırtlan'ın kül olan kalbi. "Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz." EMARE serisinin, birinci kitabı Sarmaşık, ikinci kitabı Pusula ve son kitabı Maske bu başlık altında toplanacaktır.