"Bana adını söyle." diye mırıldandı ilahi sesiyle tekrar. Ses tonu kısık ve can alıcıydı. "Kim Jongin, Prens'im." Çenesindeki eliyle Jongin'in kafasını kaldırmasını sağlamıştı. Gözleri Jongin'in suratında gezinirken hoşnutça sırıttı genç Prens. "Kim Jongin... Kendimi tutabiliyorken çık odamdan."
"Benim içimde bir sen var. Bunu biliyorsun değil mi?" "Evet ve sanırım bu yüzden sana aşık oldum Jongin." ------ "Sen benim aydınlığımsın. Ben de senin karanlığım." "Sehun-ah..." ------ "Saçlarımı okşasana Baekhyun." "..." ------ Denge olmadan dünya bir kaostu ve o kaosta sen beni buldun, sen beni tuttun ve sen beni...
Kyungsoo, her sabah okula giderken, kaldırımdaki çizgilere basmamak için kendiyle savaşırdı. Bir gün, her zaman okula gittiği yol onu bir ormanın girişine sürükler. Ormanda karşısına çıkan ev ve karşı koyamadığı merakı, onun hayatında bir takım şeyleri değiştirecek gibidir. Yan çift; HunHan
Kyungsoo hasta mıydı? Deli miydi yoksa? Hayır... Hasta ya da deli olmadığına emindi. O kişiler gerçekti. Bedenindeki izler bunun en iyi kanıtıydı.