Bedenimin az önceki sıcaklıktan sıyrılıp soğuduğunu hissettim. Yavuz'a dair yepyeni sorular zihnimde birbirine bağlanmıştı. Bu yaralar ne zaman, nerede ve nasıl olmuştu? Çok merak ediyordum. Yavuz'un bana baktığını gördüm. Telefonu ne ara kapatmıştı, onu yakalayamamıştım işte. Kafamın içindeki onlarca soruyla baş başaydım çünkü. Bakışlarında az önce yaşadıklarımıza dair bir duygu bulmayı denedim. Beni hâlâ arzuladığına emindim. Ama göz temasını kesip yerdeki gömleğini almasına hiç hazırlıklı değildim. Üzerine geçirip düğmeleri iliklerken bana bakmamıştı. Bir şeylerden kaçar gibiydi. Etrafımızı saran büyü bir anda bozulmuştu. Ben ise hâlâ masanın üstünde oturuyordum. "Daha önce vuruldun mu?" diye sordum aniden. Parmakları düğmelerin üzerinde durdu. Bakışları beni bulurken, kaşlarının çatık olduğunu fark ettim. İlk önce konuşmak istemedi. Birkaç saniyenin ardından düğmeleri kapatmaya devam ederken, "Evet," demekle yetindi. Bu kadardı. Tek bir kelimeyle merakımı gidermem gerektiğini anlatırcasına soğuktu. *Hikâyenin yayınlanma tarihi: 30 Aralık 2023*

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

Parmaklarımın doğuştan yetenekli olduğunu çok duydum. Yeter ki bir kalem ya da bir boya verin bana. Başka bir şeye ihtiyacım yok. Ama kalbim sevmeye yetecek mi bilmiyorum. Onun müziğini işiten parmaklarım titremeye başlıyor. Korkuyorum.

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.