Okunmayacak ama içimde kalmasın diye atıyorum tşk 30.07.2018 #2 Thorki 17.08.2018 - 04.09.2018 #1 Thorki

Acıyı hissetmeyen bir genç... Hiçbir acıyı hissetmiyor. Çünkü onun özel bir durumu var, dokunduğu hiçbir şeyi hissedemiyor. Hiçbir teni, hiçbir nesneyi; kendisine dokunanları bile... O bir ucube... Acıdan, duygulardan, dokunma ve hissetmekten yoksun bir ucube.... Ateş herkes tarafından ucube, piskopat diye adlandırılan bir genç. Kimseyi ve hiçbir duyguyu hissetmiyor. Ta ki bir gün hayatta en çok nefret ettiği Aras'ın dokunuşunu hissedene kadar... Birbirlerini tanımaya fırsat bırakmadan birbirine düşman olan iki genç... Biri okulun en popüleri Aras Yağızhan... Diğeri ucube lakaplı Ateş Çınar... İkisi de inatçı, ikisi de baskın karakter... ********************* Teninde hissettiği şeyle irkildi Ateş. Neydi bu? Daha önce hiç bilmediği bir şeyi nasıl anlamlandırabilirdi ki? Hissetmek denen şey miydi bu? Peki böyle olması normal miydi? Tenindeki bu karıncalanma bu sıcaklık hissi... Normal miydi? Karşısındaki dokunuşlar yarasının üzerinde dolanırken vücuduna yayılan sıcaklık ve titreşimi hissetti. İlk defa beyninde ve vucundunda karşılık buluyordu bir dokunuş. Hissediyordu... teninde gezinen parmakları hissediyordu. Doğduğundan beri ilk defa. Bakışları dokunuşun sahibine döndü. Nefret ettiği o yüz karşısındaydı. Aras Yağızhan... Dünyada başka bir insan yokmuş gibi sadece onun dokunuşunu hissetmesi karnında bir sancıya neden oldu. Bu neydi şimdi?....

Geçmişten şimdiye, kader bağlarının gerçekleştirdiği bir kıyamet. Hayatta kalmanın tek bir yolu var. Kurtul. Eşcinsel bir hikayedir.

Yaralı bir Türk, Norslar'a esir düşer. İyi bir savaşçı ve zeki olduğundan onu kendi lehlerine kullanmak isterler. Bu hikaye Conall ve Karahan'ın hikayesidir. Valhalla'nın Işığı'nın hikayesi... ⋆⋆⋆ Kurgudur, gerçeğe uygun olmayabilir. ↬30.04.2020

Korku en büyük devrim.

Sırlarla dolu bir geçmiş,hayatın esir aldığı çocuklar. Rüzgar severken karanlığı, Batuhan aşıktı güneşin parlaklığına. İmkansızdılar belki de imkansızlığın imkanına.

Deniz bir ressam, Can ise onun ilhamı.

Kenan ile Kağan'ın hikayesi.

"Serter, ne olursun eski haline dön." diye mırıldandım çaresizce. O böyle iyi hallerini bana gösterdikçe canım yanıyordu. Eski sert ve acımasız Serter biran önce gelmeliydi yoksa ikimizde mahvolacaktık. "Bize yaptıklarının hesabını alacağım onlardan, şahidimsin." Sertçe bir yutkunuş boğazımda yer edenirken belimdeki ellerini tuttum ve destek olurcasına sıktım. "Şahidinim." diye mırıldandım ve hafifçe gülümsedim. Sırtıma değen belli belirsiz dudaklarını hissetmiştim. Beni yaramdan öpen bu adam dünyadaki her şeyimdi. Kardeşim, en yakın arkadaşım, abim... En büyük düşmanım. En önemlisi ise kavuşamadığımdı.