Tamamlandı. "Edebiyat dediğin şey, insanları hayal dünyasına sürüklemekten başka ne işe yarar ki abi?" Dedim sağa sola bakındım. "Hayır, oturup 'Bu adam neden kırmızı perdeleri tasvir etmiş?' diye düşünmek yerine perdeleri açar, dışarıya bakarsın, işte çözüm bu kadar basit! Yok Şiirlermiş yok romanlarmış." Pamir çantasından test kitaplarını çıkarırken kahakha attım. "Bir de ortamlarda 'Dostoyevski okudum' diye hava atanlar var amınakoyayım ben onların!" Sınıfa herkes beni dinlemeye başladı ve bu bana aşırı öz güven pompalıyordu. "Dostoyevski senin elektrik faturanı mı ödedi, yoksa marketten indirim kuponu mu yolladı? Yok, efendim ',ruhun gıdası'ymış. Ruh, çorba mı ki gıdaya ihtiyaç duysun salağa bak!" Ferman ayağa kalkıp beni alkışladı. "Helal Ahu Başkan;" dediğinde ona bakıp göz kırptım. "Aç bir belgesel izle, hem öğrenir hem vakit geçirirsin. Ama yok, illa kitap okuyacağız. Siz okuyun abi ben okumayacağım." Ben sinirli sinirli söylenirken Hazan kaşlarını arşa kadar kaldırmış bir hale "Ahu sus" diyordu. "Ne suscam abi ya bak şimdi dinle bi bana hak vereceksiniz!" Hazan sinirle "SUS GERİZKALİ YETER SABAHTAN BERİ SÖYLENİYORSUN-" derken lafını kestim. "Edebiyat dersinin amacı nedir? Cidden, bunu biri açıklayabilir mi? Bir de 'Bu yazar burada ne demek istemiş?' diye soruyorlar ya o zaman onları öldüresim geliyor!" "AHU OĞUZ HOCA ARKANDA SUS ARTIK!" Bir anda lal oldum. Sessizce bana bakıyordu gözlerinde saf bir sinir ve öfke vardı. Hoca kollarını göğsünde birleştirmis bir halde kaşlarını çattı ve "Ka'rı pür-sükûn ve mütevahhşi bir kız." diyerek onu takip etmem için elini salladı. Küfür mü etti o?

Ulaş: Ev alma, komşu al demişler. Işık: Öyle mi demişler. Ulaş: Öyle demişler. Alacağım seni kendime. Mecburuz.

Eski bir sokak çocuğu olan, geçmişinin soyut pençeleri arasında kalan ve unutmaya çalıştıkça orada sıkışan Afet Ema Alaca; başarılı bir balerindir. Çocukluğunun hatası, tüm kaderine mâl olmuştur. Eski bir sokak çocuğu ve şehrin liderinin sağ kolu olan, sokak çocuklarının liderliğini yapan Bora Tanyeli; Afet'in çocukluk hatasının başrolüdür. Afet; boynunda geçmişinin soyut pençelerine sahip, soyut bir ip taşırken celladı olan adam; o ipi sıklaştırmak için nöbet tutuyordu. O nöbet son buluncaya dek geçmişinin perdeleri bir bir aralanacak ve masalının kahramanları, kendi yüzlerini ortaya çıkaracaktı. Tek bir mum ışığı, tüm karanlıkları aydınlatıp Afet'e gerçekleri gösterecek ve masalının başkahramanı sandığı adamın, bir yanılgıdan ibaret olduğunu kanıtlayacaktı. Afet'in karanlığındaki mum ışığı; geçmişinin en karanlık gününde, dokuzuncu yaş gününde kanlı ellerine bir karanfil bağışlayan çocuktu ve bunu geç de olsa anlayacaktı. Bir karanfil, bir mumdu. > 2025 | MUM IŞIĞI VE KARANLIK

Her şey kaderin bir oyunuyla başladı. Mükemmel giden hayatım annemin ölümüyle son buldu. Peki ya onun benden yapmamı istediği vasiyetini yerine getirebilecek miydim? İstanbulda'ki şahane hayatımı bırakıp bir köy yerine halamın yanında kalmaya gidiyorum fakat bunu başarabilecek miydim? ••• °Romantik' de #1° (14.11.2021)

"Sen tam bir şerefsizsin!" dememle bileğime yapışıp beni alt kata indirmeye başladı.HAYIR HAYIR BODRUM KAT OLMAZ. "N-napıyosun?" "Şerefsizim öylemi" öyle bir bağırmıştı ki korkmamak elde değildi.Beni bodruma atıp kapıyı kilitledikten sonra adım seslerinin uzaklaştığını duydum. Burası o kadar karanlıktıki göz yaşlarım gözüme hücum ediyordu adeta. Karanlıktan korktuğumu bile bile beni buraya kilitleyen bu pislik herife aşık olacağımı nerden bile bilirdimki?

Yanlışlıkla bi askere mesaj atarsan ne mi olur??? Görelimmm..

Caner ÖZTÜRK... Öztürk ailesinin en küçük oğlu. Üç abisinin de evli olması sonucu tüm oklar kendisine yöneltilmiştir. Özellikle en küçük abisi Alper'in ailesinden habersiz, gizli bir evlilik yapması üzerine annesi Caner 'de tüm ipler onun elinde, kontrol kendisinde olsun istiyor ve işler bu noktada sarpa sarıyor. Melek Hanım büyük oğullarında yaptığı gibi gelinlerini kendisi seçmek, oğluna yaraşır bir kız bulmak istiyor. Bu konuda da oldukça ısrarcı... Yalnız atladığı bir nokta var ki, küçücük, minnacık bir şey: CANER EVLENMEK İSTEMİYOR! Annesinin baskısından ise oldukça sıkılmış durumda. İkisinin girdiği amansız mücadeleyi kim kazanacak? Eğlenceli bir yolculuğa çıkmaya hazır mısınız? "Evlilik bence bir çeşit kumar gibi. Hayatının en büyük kumarı diyebilirsin. Tüm paranı, varını yoğunu yatırıyorsun ve oyunun sonunda iki seçenek var. Kazanmak ya da kaybetmek... Herkes kazanmayı ister ama o oyunu asıl heyecanlı yapan kaybetme payının da olması değil midir?" #1 romantikkomedi=10.04.2021

Ben Eskişehir'in Odunpazarı ilçesindeki Leylak mahallesinin asi kızı, ailesinin ikinci göz ağrısı, babasının prensesi, anasının kuzusu, abisinin herkesten sakındığı kişiyim. Ben parlak mavilerinden ışık asla eksik olmayan, her lafa bir cevap bulan, bir türlü yerinde duramadığı için mahalleliden 'haşarı' lakabını almış kişiyim. Ben başını sürekli belaya sokan, arkadaşlarını da bu bela ile ödüllendiren, ama bir türlü akıllanamayan kişiyim. Ben...ben yüreğinin her zerresini gerçek aşkına saklamış, kalbini de aklını da heveslik sevdalardan uzak tutmuş, yıllarca nefeslik sevdasını beklemiş kişiyim. Ben kim miyim? Ben Nehir Çimen'im. ****** Bu hikayemizde Eskişehir'in Odunpazarı ilçesine küçük bir yolculuk yapacağız. Leylak mahallesinin hayatına, sıcaklığına, komşuluk bağlarına, yaşlılarının yaşanmışlıklarına, gençlerinin arkadaşlıklarına, aşklarına şahit olacağız. Nehir Çimen yirmisinde bir genç kızdır. Aslında vücut yaşı yirmidir. Ruh yaşına gelirsek... o en fazla beş yaşındaki bir çocuğunki kadar olgun. Nehir büyüdüğü ortamda hep el üstünde tutulmuş, sevgi ile büyütülmüş, hafif de şımartılmış bir genç kızdır. Tabii insanın babası da, abisi de kendine aşık olunca şımartılmaması mümkün değil gibi. Güzel mi diye sorarsanız, sormayın ayıp edersiniz. Güzel lafı onun yanında az kalır. Mahallenin genç delikanlılarının neredeyse yarısı onun peşinden koşar. Tabi bu koşuşturma Nehir'in abisi Caner'i görene kadar sürüyor. Ama gel gör ki hiçbiri Nehir'in umurunda değildir. Nehir nefeslik sevdasının peşindedir. Onun aradığı beyaz atlı prensi daha atını bulamamış olmalı ki genç kızın karşısına çıkmıyordu. Ya ansızın mahalleye yeni birileri taşınırsa? Ve bu taşınanlar Nehir'in deyimiyle gavur olursa? Ortaya nasıl bir şey çıkacak dersiniz?

Aydos; ayrılmaz dostlukların mahallesi, masumane aşkların yeriydi. Kimi kirli geçmişleriyle yüzleşir, kimi de geleceğe sisli bir yelken açardı. Her semtin bir delikanlısı olurdu; her mahallenin bir ağır abisi. Bu mahallenin de ağır abisi Hızır Ali idi. Geçmişi karanlık, geleceği sisliydi. Hayattan beklediği pek çok şeyi kazanmış, bir anda kaybetmiş olan adamın tek tutunacağı dalı atan kalbiydi. Kalbinde ise kocaman bir yangın yanmış, geriye paslı küller kalmıştı. Hızır Ali ne külleri üfleyebilmiş; ne de yeniden yakabilecek birini tanıyabilmişti. Bu kalbi de birine kaptırdığında geriye ne kalacaktı? Ya da o kalbe geçmişinden başka ne sığdırabilirdi ki? Küçük bir kızı kalbine sığdırmaya da gücü var mıydı? Peki ya o küçük kızın küllerden yangın çıkarmaya gücü? "Sevda dedikleri; bir kalpte yanmak değil midir? O kalpte küllerinden yeniden doğmak..." |19.04.2016|