Şu an tek istediğim onun bana eziyet eden elleri ve içime girdikçe daha çok büyüyen, damar gibi atan erkekliğinin artık sonumu getirmesiydi. Bir hızlanıyor bir yavaşlıyordu ve bana bilerek zulüm ediyordu. İnlemelerimi durduramıyor hatta daha ilerisi, odanın duvarlarında yankılanmasını sağlayacak çığlığımı dudakları sayesinde yutmak zorunda kalıp, sanki susuzluğunu giderircesine dudaklarımı tüketmeye başladığında ona karşılık verdim. Ellerimi ensesindeki saçları çekip ardından sırtına sertçe tırnaklarımı batırdım. Boğukça inlemesi ve hızlanması isteğimin yerine getirildiğini belli ediyordu... İstediğimi ya öyle ya da böyle yapacaktı. ___________________________________________ KİTABIM SADECE CİNSEL İÇERİK ÜZERİNE KURULMUŞ BİR KURGU DEĞİLDİR. (Yetişkin içerik açık, rahatsız oluyorsan kitabıma hiç girme.) #1 Romantik (06.06.23) #1 Katil (09.06.23) #1 Cesur (02.07.23)

"Her zerreni istiyorum,"dedi, bedenime yürüyerek. "Seni,bana katmak istiyorum." "Kat,"dedim, cesurca. Onu istiyordum,hep olduğu gibi. Hep olacağı gibi. Onu her yerde istiyordum ve o benim her yerimdeydi. Aklımda, kalbimde... O,bendi. Düşündüğüm aksine arkama geçen beden ve hemen ardından bedenimde hissettiğim istek üzerine derince yutkundum. Kalçamın biraz üstünde bana baskı yapan ereksiyonu üzerine gözlerimi yumdum, dayanamadım. Söz konusu o olunca iradesiz biri oluyordum. "Gözlerini aç ve tam karşındaki aynaya bak,"dedi, nefesini kulağımın arkasına üflediği sırada. Kolumdan tutup olduğum yeri değiştirdi,bununla birlikte gözlerimi aralamak zorunda hissettim. Küçük bedenimin arkasında onun iri bedeni, yıkılmaz bir dağ gibiydi ve ben,o yıkılmaz dağa sırtımı yaslamıştım. Ona güvenmiştim,hep olacağı gibi. Siyah saçlarım,iki yana düşmüş az da olsa çıplaklığımı gizlemeye yetmişti. Askıları olmayan beyaz iç çamaşırım, sadeydi lakin bedenimde farklı duruyordu. Galiba... Seksi. "Bu gece aklını alacağım,"dedi, kulağıma doğru ama gözleri aynada benim gözlerime tutunmuştu. (Yetişkin içerik ve argo kelimelere yer verilmiştir!🥀)

Sanki ben camdan bir vazoyum da birileri üzerimden tüm örtülerimi sıyırmış...açıkta kalmışımda ufacık bir sarsıntıda düşüp kırılacakmış gibi. Benim bıraktığım her şey bir başkasına yuva olmak için hazır artık.

"Ruhumu cezalandır güzel adam. Bedenimin hisleri tatmasını sağla. Bir Anka kuşu misali, Önce usulca yakmaya başla beni, Daha sonra küllerimin içinde boğ bedenimi. Ruhumu cezalandır hisli adam. Hak ettiğim tüm günahların bedeli, Bedenimin üzerine usul usul bırakılsın. "Kanatlarındaki o katran karası tüyler ile, Ruhumun mürekkepini tüketen kişi ol. Ey güzel adam, Alevler ile bezenmiş cehennemin Azraili, Hak ettiğim şekilde öldür beni." Varoluşun Hissi'ne hoşgeldiniz.

Zengin bir ailenin kızıydı o , küçüklüğünden beri disiplinle ve özel derslerle hayatını gasp etmişlerdi. Kahkaha atmayı bilmezdi o , ya da özgürce koşmayı, onun elinden her şeyini çalmışlardı. fakat tek bir şeyi alamamışlardı o da kalbini ve içinde ki sevgiyi. peki aşkı bilmeyen leyla ilk görüşte vurulduğu o gözlerin bir nakış gibi yüreğine işleyeceğini nerden bilebilirdi ki? ama eğer o aşk geçmişin tozlu raflarını da tek tek açarsa, üstü kapanıp zorla ortadan kaldırılan nice hayatların kaderleri de işin içine karışırsa? peki bu olaylar aralarında ki sevdayı daha da kuvvetlendirirse? sadecegece'den imkansız bir aşk masalı...

Bir insan diğerini en çok ne kadar severdi? En çok ne kadar özleyebilirdi...? Aşkın sınırları olur muydu ? Ya da özlemenin... Beklemenin... Ne demişti şair ; ''Yıkıldı seni bekleyen şehir, artık gelsen de bir gelmesen de..'' Gelecek miydi? Tamamen benim olmaya...bende kalmaya...yıkılmadan içimde onu bekleyen şehir?

Hiç dile getirilmemiş bir sevda. Konuşmadan sevmek , uzaktan gözlerinle sevdanı anlatmak işte buydu bizim hikayemiz. Gitmeden önce bana sevgiyle ışıldayan gözler , şimdi kızgınlıkla bakıyordu. Gelişimi , yıllar sonra geri dönüşümü sorgular gibiydi. İçinde yıllardır biriken sorular olduğunu görmemek imkansızdı. Saf öfkeyle beklemediğim bir anda bağırmaya başladı. "Neden , neden döndün. Neden şimdi tam senden umudumu kesmişken , yeni bir hayat kurmuşken döndün. Ben bekledim yemin ederim tam 9 yıl umutla geleceğin günü bekledim. Senden umudu kestiğim anda , herşeyi yoluna koymuşken çıkıp geldin" dedi arkasını dönmesi yüzümü görmek istememesindenmiydi. Daha sakin kelimelerle "dön geldiğin yere , yıllardır olduğun yere dön. Bir dahada karşıma çıkma" dedi. Yaklaşmak için hamle yaptığımda geri çekildi. "Benim senden başka gidecek yerim yok ki. Benim senden başka kimsem kalmadı. Bir tek , bir tek sen kaldın" dedim çaresizce. "Bende yokum. Geleceğin en son yer bile olmamalıydım. Git , unut , yıllardır yaptığını yap" dedi. Denizin dalgaları kayaları dövüyordu. Martıların sesleri ve deniz bir bütün olmuştu. sessiz bir çığlık koyverdim dudaklarımdan. Sadece çaresizlerin duyabileceği , kalbi yanık olanların anlayacağı feryad. "Gidemem. Sana gelmem hataydı. Yinede gidemem. Ama sen yokmuşsun gibi davranırım. Karşına çıkmamak için elimden geleni yaparım. Ama buradan gitmem imkansız " dedim acıyla yutkundum. Boğazımı yakan acı , kalbime saplanan hançer , elimi kolumu bağlayan yeşil hareler. Soruyorum size yıllar sonra sevdiğiniz adamın nişan günü dönmek nasıl bir talihtir. Yada dönmek için o günü bulmanız. Giden mi suçlu kalan mı. Sevip bekleyen mi yoksa umudunu yitirip yoluna devam edenmi. Suçlu biz değildik. Bizi ayıran insanlar , yollar , okyanuslar ve ayrılık treniydi...

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Kader baştan çizmişti hayatlarını. Bütün roller dağıtılmış, her ayrıntı düşünülmüştü. Yağmurlu bir günde karşılaşmışlardı. İkisi de sinirli ikisi de birbirinden öfkeliydi.Yavuz tesadüf diye düşünürken Esra tevafuk diye içinden geçirmişti. Bu kadar zıt fikirliyken nasıl bir yaşam kuracaklardı? Aşk mıydı? Yo.. Hayır, onlarınki aşk evliliği değildi. Peki neydi, iki insanın yaşamlarını birleştiren? Soluksuz bir aşk hikâyesinin yanı sıra onları sürükleyen zorluklarda yer alıyordu. ..OLMAZSA OLMAZIMSIN...