"Hani hep olur ya kitaplarda! Oğlan kötü çocuktur! Böyle bir cadde, mekân gibi bir yer falan vardır! Oranın sahibidir! Herkes önünde eğilir falan! Sonra bir kız çıkar! Böyle masum iyi niyetlidir melekler gibi prenses gibi-" Ada tam kendi hayatıyla kitapları özdeşleştiriyordu ki Emre'nin sinir bozucu sesiyle lafı yarıda kesildi, "1)Biz gerçek hayattayız. 2)Ben kötü çocuk değilim. 3)İşim gücüm yok cadde sahibi mi olacağım? 4)Millet niye benim önümde eğilsin? 5)Senden prenses ya da melek olmaz. Olsa olsa cadı olur. Ve söylemeyi unuttuğun şık, 6)Ben âşık olmam." Dolan gözlerini kapattı kız. Bir süre öylece yürüdü. "Öküzsün biliyorsun değil mi?" dedi sinirle. Emre her ne kadar içinden 'Ama bu öküze âşıksın.' Dese de dışından, "Bunu bilmene rağmen peşimden geldiğine göre mazoşist olmalısın." Dedi pişkince sırıtarak. Ardından hızlıca önden yürümesine devam etti. Bu herif nasıl oluyordu da her ortamda bu kadar mükemmel gözükebiliyordu?! ************ "Öküzlükte mastır yapmış bir insansın!" dedi kız güç sessizce. "Bunu zaten biliyoruz." "Evinin kapısına 'Dikkat, öküz çıkabilir!' diye bir tabela asacağım. Böylece insanlar bilgilenip gelmeyecek. İnsan hayatı söz konusu sonuçta." Emre göz devirdi, "İnsanlar senin gibi bir maymun suratlıya katlanabiliyorsa eminim bana da katlanırlar." Bu kez göz deviren Ada idi. "İnsanların senin gibi bir parazite karşı bağışıklığı olduğunu sanmıyorum." "Bana bak, alırım ayağımın altına!" dedi oğlan sinirle.

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)

"Sen annemin istediği gelinin tam zıttısın. Boyama tahtası bir yüzün, sarı olan boyalı saçların, beyaz bir tenin, çılgın ve kıpır kıpır bir kişiliğin var...Ha birde bakire değilsen tam da annemin istemediği gelin tipine uyacaksın. Bakire değilsin değil mi?"

Bir başka komedi hikayesi, fakat söz konusu olan Irmak, Deniz ve Ege'yse kesinlikle sıradan değil!

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Ailesinin zoruyla akrabalarının yanına yani Bodrum'a giden bir kızın ekşınlı bir yaz tatili.

"Sorun ellerimdeyse, problem değil. Onlardan kolayca kurtulabilirim. Eğer sorun gözlerimdeyse, onları sonsuza kadar kapayabilirim. Ama ya sorun beynimdeyse? Bunu nasıl engellerim? ...Peki ya normal olan bensem ve hepiniz eksikseniz?"

Üniversiteli üç ev arkadaşı. Alt komşuları gelmiş geçmiş en büyük dedikoducu olan Müjgan abla ve dedikodu takımı. O gıybet kazanının içine giren eridi ve bir daha görülmedi. Dedikodu ile iyi gider diye demli çayı ve sigarayı içirdikleri 72 yaşındaki Yeşim teyze. NOT!! Kalp rahatsızlığı ve hamile olanlar bu kitabı okumamalı. Zira kalp krizi geçirmenizi veya çocuğunuzun fırlamasını istemeyiz. Çoğu sahneler gerçek hayattan alıntıdır ve karakterler gerçektir.

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!