En yakın arkadaşım düşmanıma dönüşürken bana sadece izlemek kalmıştı. 1 #gay 1 #boyxboy 1 #loveislove 1 #eşcinsel 1 #lgbt ♡♡

Vatanını savunan bir Türk askeri ile işgalci bir Yunan askeri... +18, cinsellik, küfür ve olumsuz davranışlar vardır. İki erkeğin ilişkisini konu almaktadır.

❝bir solcu tanıdım solumdan başka bir yere sığdıramadım.❞ #geçmişeyolculuk# [yirmi bir ekim, iki bin yirmi] ©vQuatris

TAMAMLANDI KARAYILANLAR serisi 2. kitap Bir yılan, bir sırtlan; bir aslan, bir kaplan; bir nefes, bir ölüm. Kararlar, yoğrulmuş duygulardan meydana gelirdi. Her karar hiç şüphesiz ki duygularla verilirdi. Bende hiçbir duygu yoktu ama kararımı vermiştim; onu istiyordum ve alacaktım. "Seç, moya kroshka; Dikişli yara mı yoksa dikişsiz yara mı?"

"Bizden olmaz çocuk. Eğer işinden de olmak istemiyorsan hissettiklerini içine göm. Hatta öyle derine göm ki, gölgesi bile yansımasın bana."

-TAMAMLANDI- "Yani dudaklarımız çarpıştı diye şansım sana geçti?" dedi sorarcasına. "Evet öyle oldu." Birazdan siktir ibne deyip yumruğunu indirecek diye beklerken dudaklarıma kapanan dudakla küçük dilimi yutmuştum. Geri çekilip bana baktı... -Şanslı yüzün kime denk geleceğinin savaşı. Düzyazı texting karışık. Bolca argo ve yetişkin içerik bulunmaktadır.-

Ali, Ankara'da mühendislik okurken aldığı acı haberle babasının ölümünü öğrenir ve Rize'ye geri döner. Annesi ve ablasına destek olmak için bir ahşap atölyesinde çalışmaya başlar. Ancak bu atölye, eski ilkokul arkadaşı Cihan'ın babasına aittir. Yılların ardından tekrar buluşan ikili, geçmişin hesaplaşmalarıyla ve duygusal çatışmalarla yüzleşir. Cihan'ın öfkesi ile Ali'nin kararlılığı arasında kıvılcımlar uçuşur ve bu kıvılcımlar, ateş gibi tutkulu bir aşka dönüşür. Lazca "ateş" anlamına gelen "Daçxuri", kaybın, sorumluluğun ve aşkın hikayesi. -- 18 yaşın altındaysanız hikayemi okumamanızı tavsiye ederim. Seks içeriği ve argo kullanımı bolca bulunuyor. Ayrıca baba kaybı konusu bazıları için tetikleyici olabilir. Keyifli okumalar :)

"Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar. Ölümleri olur zaferleri, Öpüşürken yok olan ateşle barut gibi." diyen Shakespeare belki haklıydı bu sonesinde. Ancak istisnalar her zaman vardı ve var olacaktı. Bazı aşklar vardı ki; şiddetle başlasa da, düğümler dizse de aşığın boğazına ve bazen kırsa da onulmaz yerlerden, yine de başarırdı aşığın yüreğinde öldürmeden var olmayı. Sadece birazcık ölümün buruk kokusu kalırdı aşığın genzinde. Ara sıra o koku, ciğerine dolup telaşa düşürürdü aşığı. Ölüm korkusu yapışırdı yakasına. Sonra sevgilinin bir gülüşüyle içindeki cesetlerin üzerinde kan kırmızısı karanfiller açardı. Ciğerine dolan ölüm kokusu hala oradaydı ama artık karanfiller de bakiydi. Zaten aşk; risk almak, ya olursaları kuşanmak değil miydi?. Bazısının payına boyundan büyüğü düşüyordu sadece. Ve alınan her risk, aşığın kendisinden feda ettiği her parça, ölüme yazılan davetiyeye bir harf daha karalıyordu. Aşk; ince bir sıratın üstünde yürümekti. Ne kadar ağırsa sevdan, o kadar içli dışlı oluyordun ölümle. Nefeslerini ensesinde hissediyordun. Aşk; bile bile ateşe yürümekle, vazgeçmek arasında kalmaktı. Yürürsen yanacaksın, gidersen yarım kalacaksın. O yüzden küçüğüyle büyüğüyle her aşk biraz ölüm kokuyordu.

"Ben yüreğimdeki bu sızıya da, yüreğimdeki sana da bir isim bulamadım elma kurdum. O yüzden senin adın kavuşmak olsun." Kapak @Percexes <3