Όταν κοιταχτήκαμε κάτω από τις μάσκες μας, πίστευα πως την επόμενη φορά δεν θα με αναγνώριζε, αλλά έπρεπε να ξέρω πως δεν μπορούσα να του κρυφτώ. Είχα κερδίσει την προσοχή του διάδοχου του θρόνου, αλλά εγώ δεν ήμουν πριγκίπισσα. Ήξερα πως δεν θα ήμασταν ποτέ μαζί, αλλά εκείνος είχε ορκιστεί να κάνει τα πάντα για να με κρατήσει. _________ Βιβλίο 1 | Interconnected Standalone

Καθώς έτρεχα κοίταξα πίσω μου για να δω αν με ακολουθεί κανεις αλλά μέσα στη θολούρα των δακρύων δεν μπορούσα να διακρίνω καθαρά. Έπεσα πάνω σε κάτι σκληρό και κατάλαβα ότι ήταν άνθρωπος Αφού πέρασε τα χέρια του γύρω μου και με κράτησε σφικτά στην αγκαλιά του ενώ εγώ έκλαιγα με λυγμούς. -Σσσσσς ηρέμησε... Ηρέμησε όλα θα περάσουν... Θα σε βοηθήσω εγώ! ψιθύρισε καθησυχαστικά στο αυτι μου και κατάλαβα πως ήταν αυτός. Εκείνη τα είχε σχεδόν όλα... Μέχρι που ξαφνικά την προδίδουν σημαντικά στόμα της ζωής της και έτσι απο ένα χαρούμενο κορίτσι, μετατρέπεται σε μια διαλυμένη κοπέλα. Εκείνος δεν έδειχνε σχεδόν σε κανέναν την καλη του πλευρά. Αλλά οταν ειδε τα δάκρυα της θέλησε να την κάνει χαρούμενη ξανά δείχνοντας της έναν άλλο άνθρωπο. Θα καταφέρει να την ξανά κάνει χαρούμενη? Και αν ναι τι θα γίνει απο εκει και πέρα? Cover by: @nastia_krksdu Highest rang #1 in Teen Fiction -> 12/05/18 #1 in έρωτας -> 08/07/18 24/09/17 - 03/11/18

"Σταματά να με ακολουθείς" του ψυθιριζω. Έχει μπει στις γυναικείες τουαλέτες και αν τον δει κανένας εδώ θα πάρει αποβολή " Όχι μέχρι να μου πεις τι ήταν αυτό που είπες" απαντάει και με πλησιάζει ακόμα πιο πολύ "Τίποτα πάνω στα νεύρα μου το είπα" Του απαντάω προσπαθοντας να τον απομακρύνω " Πάνω στα νεύρα μας δεν λέμε σε θέλω" απαντάει ψιθυριστά κοιτοντας τα χείλη μου "Κι όμως γίνεται" "Απλά Σκάσε Άρια" λέει και τα χείλη του ακουμπούν προσεκτικά πάνω στα δικά μου. Συναισθήματα και πάθος κρύβονται πίσω από αυτό το φιλί Με ένιωθε πάντα ως την αδελφή του κολλητού του. Και εγώ το ίδιο.... Ήταν πάντα ο κολλητός του αδελφού μου. Όταν όμως με βοήθησε εκείνη την νύχτα άλλαξε στα μάτια μου. Όταν ήρθαμε πιο κοντά συναισθηματικά ένιωθα πως είχα βρει αυτο που έψαχνα από την ηλικία τον 17 πως θα ζούσαμε μαζί χωρίς προβλήματα με πολλούς τσακωμούς άλλα με περισσότερο έρωτα... Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα Ήταν ο κολλητός του αδελφού μου Το βιβλίο είναι το πρώτο που έγραψα οπότε συγχωρέστε με για τα ορθογραφικά και την μπερδεμένη πλοκή

O Baris και η Ερατώ, δύο νεαροί εκπρόσωποι της πιο διάσημης Αρχιτεκτοκινής εταιρείας στην Ελλάδα, πρέπει να μετακομίσουν στην Τουρκία ώστε να εργαστούν στα νέα γραφεία της ArchiPark για τον υπόλοιπο ένα χρόνο. Η πρώτη τους συνάντηση;! Στην πτήση από Θεσσαλονίκη προς Κωνσταντινούπολη. Η δεύτερη συνάντηση πραγματοποιείται έξω από το διαμέρισμα, το οποίο τους παραχωρείται από την Αρχιτεκτονική και αναγκάζονται να μοιραστούν για όσο καιρό παραμείνουν στην Πόλη και να γίνουν... Συγκάτοικοι με το ζόρι.

"Σου οφείλω μια συγγνώμη που ξεκινώ να ζω από την αρχή αφήνοντας σε αυτό το καλοκαίρι. Ίσως σε μια άλλη ζωή να έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία υπό την προϋπόθεση να είναι αμοιβαία επιλογή και των δυο μας..." Χαμογέλασε πικρά μόνος στα σκαλιά της εκκλησίας και πονούσε στην σκέψη πως δεν θα έδινε σήμερα όρκους αιώνιας αγάπης σε εκείνη που χάρισε απλόχερα την καρδιά του. Τον είχε αφήσει εκείνο το καλοκαίρι...

Ο Φίλιππος δεν κάνει σχέσεις. Όχι γιατί δεν μπορεί, αλλά γιατί ξέρει πώς είναι να χάνεις τον άνθρωπό σου από τη μία στιγμή στην άλλη. Πίσω από τα γαλανά μάτια του κρύβεται ένας πόνος που δεν μοιράζεται. Η Ιόλη από τότε που έχασε την κολλητή της, η ζωή της κυλάει περίεργα αλλά πλέον μετά από 2 χρόνια έχει βρει την κατάλληλη παρέα Η πρώτη τους συνάντηση; Μια βροχερή μέρα στο νεκροταφείο. Οι τάφοι δίπλα-δίπλα. Οι πληγές ακόμη ανοιχτές. Δεν αντάλλαξαν ούτε όνομα. Αλλά ένιωσαν το ίδιο βάρος. Και τώρα,οι δρόμοι τους ξανασμίγουν. -Κάποιοι άνθρωποι δεν μπαίνουν στη ζωή σου τυχαία. Κάποιοι έρχονται για να σ' αναγκάσουν να ζήσεις. Ξανά.

Επειδή έχει πλάκα Επειδή είναι εύκολο Επειδή δεν υπάρχουν συναισθήματα στη μέση. Επειδή δεν θα το μάθει και κανεις. Η Φαιδρα Πολίτη και ο Ιάκωβος Νικολαϊδης ήρθαν κοντά για όλους τους λάθος λόγους, και θα χωρίσουν για όλους τους σωστούς. Η συναντηση τους δεν εκρυβε κανενα συμπαντικο παραδοξο. Αντιθετως, θα την ελεγε κανεις σχεδον...προμελετημενη. Εκεινη χρειαζοταν συμβουλες, για το πως να προστατευσει νομικα τα εργα της, κι εκεινος ηταν δικηγορος με εξειδικευση στο εμπορικο δικαιο. Η αδελφη της και ο αδελφος του ζουσαν έναν από εκεινους τους ερωτες για τους οποιους γραφονταν βιβλια. Εκεινοι οι δυο...δεν θα το λεγα. Για αυτό και δε θα σου γραψω κεφαλαια ατελειωτα για την Φαιδρα και τον Ιακωβο. Κι αυτό, γιατί τα παντα συνεβησαν πολύ... πολύ πιο απλα. Και καπου εδώ, ενεκα της οικειοτητας που εχουμε, θα μου πεις πως δεν με πιστευεις. Και καλα κάνεις.

Όταν η Άννα, μια φοιτήτρια που μόλις μετακόμισε στην πόλη, μπερδεύει την πόρτα του γείτονά της μετά από μια χαοτική μέρα, δεν φαντάζεται πως μόλις άνοιξε την πιο απρόβλεπτη σελίδα της ζωής της. Ο Άρης , ο γοητευτικός (αλλά αφόρητα εκνευριστικός) γείτονας, είναι ό,τι δεν θα ήθελε ποτέ: αλαζόνας, αυθάδης και... επικίνδυνα ελκυστικός. Από τη λάθος πόρτα ξεκινά μια μάχη πειραγμάτων, προσβολών και κρυφών βλέμματων. Γιατί καμιά φορά, ο δρόμος από το μίσος προς την αγάπη περνάει από το... διπλανό διαμέρισμα.

**Κάθε Αύγουστος Εσύ** Η Αριάδνη είναι 18 χρονών ,έμενε στην Θεσσαλονίκη και μόλις πέτυχε το πιο μεγάλο της όνειρο - πέρασε στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας .Ύστερα από χρόνια θαμμένα σε βιβλία, ξενύχτια και θυσίες, το καλοκαίρι που της ανήκει επιτέλους ξεκινά. Ο Αύγουστος τη βρίσκει να ετοιμάζει βαλίτσες για το αγαπημένο της χωριό στα Χανιά· εκεί όπου μεγάλωσε η μητέρα της, εκεί που έζησε τα πιο ξέγνοιαστα καλοκαίρια της - όλα εκτός από το περσινό. Αλλά φέτος δεν ανυπομονεί μόνο για τη θάλασσα και τους φίλους.Ανυπομονεί για εκείνον. Ο Δημήτρης. Είκοσι χρόνων, ναυτιλιακά στον Πειραιά, με μάτια που μοιάζουν να ξέρουν μυστικά. Για εφτά καλοκαίρια, οι δρόμοι τους ενώνονται μόνο τον Αύγουστο. Κι ύστερα χάνονται ξανά, όπως τα κύματα που σπάνε και υποχωρούν. Χημεία που δεν βρίσκει ποτέ το θάρρος να γίνει φλόγα. Μα αυτό το καλοκαίρι δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Η σιωπή βαραίνει, η απόσταση μικραίνει και όσα καταπίεσαν για χρόνια, ζητούν επιτέλους να ειπωθούν. Κάθε καλοκαίρι τους έμοιαζε με τέλος. Ίσως, όμως, αυτό να είναι η αρχή. --- Μια ιστορία για όλους τους ανεκπλήρωτους έρωτες