Bu hikaye 4 Ocak 2017 yılında yayınlanmaya başlamış olup 4 Temmuz 2017 yılında nihayete ermiştir. Çeşitli sebeplerden dolayı kaldırılsa da yazarın yazma serüvenindeki değişimi göstermek, dm kutusuna dolan Allı Gelin ısrarları ve okuyucu hatırına yazarın saygısını fark ettirmek için yeniden yayına sunulmuştur. Hikayedeki cringe ve saçma olan her şeyi eleştirmek, goygoy yapmak serbest; gereksiz duyar kasmak,yazara hakaret etmek engel sebebidir. Keyifli Okumalar...

❗️ YETİŞKİN İÇERİK ❗️ Köyün en güzel kızlarından biri olan Gül, köyün bakkalı Ali ile bir evlilik yapar. Mutlu başlayan bu evlilik karşılaştığı sorunlar karşısında güçlü kalmayı başarıp bir yuvaya dönüşebilecek midir?

❗️ YETİŞKİN İÇERİK ❗️ Esma&Civan Yeşim&Mehmet Leyla&Ali Köy sıcaklığı ve birbirinden farklı tutku dolu çiftlerin hikayesi..

"Bakmayın siz benim kuru bir yaprak gibi sallandığıma.. Köküm sağlamdır sarsılsam da kopmam dalımdan.. Öyle kolay değil rüzgarın önüne kapılıp gitmem.. Son ana kadar 'vazgeçmem' yaşamaktan.. Ne fırtınalar koptu benim hayat dallarımda.. Hiç birinde vazgeçmedim umutlarımdan içimde kıyametler kopsa da.. Ben baharıyım yarınlarımın,çiçek açarım her kışın ardından" (Nazım Hikmet) Her okuduğumda kendimi buluyordum bu mısralarda.Ne kadar kırılsamda, kuru bir yaprak gibi rüzgarın oyuncağı olup bilinmez sonlara doğru savrulsamda şairin dediği gibi hiçbir zaman vazgeçmemiştim yaşamaktan.. İçimdeki virane olmuş harabelerime kimseyi misafir etmemiştim yıllardır ne kadar çok yıkıldığımı kimseler görmesin,kimseler acımasın diye.Çünkü bu hayatta beni ben yapan şey kazandığım savaşlar değil kaybettiğim,acımasızca kaybetmeye zorlandığım savaşlardı. Ben Cansu.. Sevdiği adam tarafından nedensiz bir şekilde terkedilen ve hiç bir şey olmamış gibi hayatına devam eden kadın.Ta ki bedenen kusurlu,ruhen kusursuz biriyle tanışıncaya kadar..

Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019

Yıllar çöl kumlarını rüzgarla savurup günümüze kadar getirmişti geçmişin izlerini, iki düşman aile ve bulanık suları durulmuş bir dava. İki aşık birbirine kavuşmak için herşeyi göze almışlardı ve zaman tekerrür ibaret olduğunu yine ispatlamıştır. Hanzadelerin bir kızlarını daha onlar için kaybetmişlerdi, ölüm hükümü verilmişti Asiye Hanzade'nin ama seviyordu işte Kozanoğlu'nun genç ağasını gözü ondan başkasını görmez olmuştu, Alkan Kozanoğludan başka insan artık onun için yok olmuştu. Aynı şekilde Alkan içinde öyleydi ve alnına yazılmıştı, kader babasın kı ile aynıydı. Düşmüşlerdi en imkansız aşkın sevdasına biliyorlardı dönüş olmayan yolun vuslata ereceğini. Ama bilmezlerdi ki o aşk onların ölümü olacağını, onlara ölüm uğramasın diye ağası ve hanımağasının evliliklerine yol açacağını. Bilmezdi Sahra Verda Kozanoğlu nefret ettiği adamı bir gün seveceğini bilmezdi annelerini vereme sürükleyen ata özlemini çektiği aileye gelin gideceğini ve düşünmezdi Fırat Rüzgar Hanzade kardeşi için berdeli teklif edeceğini gizemini merak ettiği kızla evleneceğini. Kaderleri bir yazılmıştı bu çocukların nefretle büyütülen bu tohumlar aşkın rüzgarına takılıp çöl kumlarında savrulup gideceklerini. Ve zaman aşkı tekerrür ettirmişti.. Not: Çöl Rüzgâr'ı adı altında yazılan ilk eserdir. Wattpad'e!

Mizah içinde #1 Her bir yumruk inerken bir başka bedene, onun yüzüne aldığı her bir darbe benim yüreğime inmişcesine acı veriyordu. Normal olan bu muydu yoksa normalden uzak bir hayatın ortasına mı sürükleniyordu kalbim? Kimdi, neydi bu adam? Yumruklar kadar sert bakışları kalbimi dağlarken, galibiyetin sevincini bile taşımayan yüzüne rağmen kalkan eli belirsiz bir zaferin işareti miydi? Maçı kazanmıştı, akabinde merakımı.. Peki bu bendeki çekim farklılığın getirisi miydi yoksa elde etme hırsı mı? ............................ Demir Yumruk kara mizah amaçlayan bir hikayedir. Sizin klişe diye adlandırdığınız senaryoları mizahi bir dille tiye alarak yazılmıştır. O yüzden lütfen yargılamadan önce bunu bilin ve buna göre yorum yapın.

İlk karşılaşmamız mı? O günü sonsuza dek hatırlayacağım. Bana bakan o öfkeli gözlerini, sert yüz hatlarını ve arsızca burun deliklerimden içeriye sızan ter ve barut kokusu... Suriyenin bilmem hangi köyünde, güneş altında alev alev parlayan o mavi harelerini ve ciğerlerime tek bir boş yer kalmayana kadar arsızca dolan kokusunu o andan sonra hep aradım. Aramaya da devam ediyorum. Bu benim hayatımın başladığı günün ve devamının hikayesi. Bu aslında benim, Dilruba'nın değil, hayatımın başlangıcı olan o adamın hikayesi, Selçuk'un hikayesi. Çünkü ben, hiçbir zaman hayatımın başrol oyuncusu olmayı başaramadım ama o adamı, hayatımın başrolü yapmayı başardım.

Mahalle hikayesi. Tamamlandı. "Gökçen," dedi içli içli. "yanıyorum görmüyor musun da." Sıcak nefesi eğildiği için dudaklarıma vurmaya devam ederken siyah olan gözlerinin yoğunluk ile daha da karardığının farkına vardım. Uzaklaşmam gerekiyordu, uzaklaşmak zorundaydım ama bir eli belimde dudakları bu kadar yakınımdayken kendimi kıskaca alınmış gibi hissediyordum. "Uiy," diye duyduğum sesle gözlerimi yumdum. Sanırım Gülcan teyzeye basılmıştık, umarım sadece Gülcan teyzeye basılmıştık.

Bir mahalle hikâyesidir.