Ece on yedi yaşında bir genç kız. Herkes gibi o da bir okulda okuyor ve o da okulunki yakışıklı bir çocuğa aşık olabiliyor. Ancak bir gün okulundaki büyük yangın ve babasının işi yüzünden yeni bir okula gitmesi gereklidir. Bu nedenle en yakin arkadaslarınin bazilarini ve sevdiği çocugu birakmasi gerekmektedir.

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Uzay, hayatımda unutamayacağım tek kişiydi. Kaymayacak olan yıldızım, asla tutamayacağım dileğimdi. Uzay, anlaşılması zordu ama sevilmesi en kolay kişiydi. O, Uzay'dı. Ben ise; uzay boşluğunda sürüklenen değersiz bir taştım.

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne

Hayat küçük mucizelerle doluydu; bazen küçük bir kalpte, bazen bir kar tanesinde, bazen yıldızların arasında... Bazen de tam yanı başımızda! Sahip olduğum küçük mucizenin adıydı Pamir Ege. Bana bir kez gülümsediğinde tüm dertlerim yok olur, geriye sadece onun sıcacık sevgisi kalırdı. İki deli arkadaşım vardı; hep yanımda olan iki tatlı baş belası... Mucizemizin büyümesine birlikte tanık olurken onun içinde büyüyen özlemi engelleyememek en büyük korkumuzdu. Babası tarafından terk edilen bir çocuğun kırılan minik kalbi nasıl iyileşirdi? Bir mucize daha bekliyordum. Geçmişte sustuklarımı duyacak, oğlumun minik kalbini ısıtacak, tüm yaralarımızı iyileştirecek bir mucize... O mucize bir kar tanesinin avucuma düşmesiyle gerçekleşti. Avucuma düşen kar tanesiyle içim bahara yüz tuttu. Üzerine kar yağarken de ısınabilirmiş insan; Doruk Ataoğlu, usul usul yüreğime konduğunda anladım. O tüm merhametiyle hayatımızdaki bütün boşlukları doldurabilecek kadar güçlü bir adamdı. O, bizim geç gelen mucizemizdi!

• 2020 WATTYS HORROR KAZANANI • •MysteryTR okuma listesinde • +18 Ölümleri görüyorum, cinayetlerin perde arkasını düşlerimde hissediyorum. Kabuslarım, birer haberci olduğumu dile getiriyor ama ben lanetlendiğimi biliyorum. Defalarca... gözlerinde zebaninin izleri olan cesetlerin peşinden sürükleniyorum. Sonra bir ses adımı fısıldıyor ve ben kan kokusunun kabuslarımdan değil, ana rahmindeki bedenimin acizliğinden geldiğini anlıyorum. Aynı ses yeniden nüksediyor. Bana devam etmemi söylüyor. ''Öldürmeye devam et.'' * * Mercan, küçüklüğünden bu yana kendisini rahatsız eden hisler ile birlikte yaşamıştır. Çocukluğu acı hatıralarla doludur. Zihni bulanık, kalbi yorgun ve dış dünyanın sancılarından uzakta kendi sanrıları ile yaşamaya çalışır ancak bir gece gördüğü korkunç kabus, gerçeklerle yüzleşmesi için ona ilk adım olacaktır. Gördüğü kabuslardaki cinayetler onu katili bulmak için cesurca bir yola sürüklerken yolun sonunda nelerle karşılaşacağı hakkında en ufak bir fikri yoktur. Ölüm onu şaşırtacaktır... * * İlk 74 bölüm, 1. ve 2. kitaptır. 3. kitap yakında burada devam olarak paylaşılacaktır. Tanıtım videosu ilk bölümdedir. Kapak tasarımı şahsıma aittir. Tüm hakları saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz, paylaşılamaz, amaç için kullanılamaz. 2015 'Mercan' ismi ile yayımlanmış kurgumun yeni halidir. Kurgu: 09.12.15 İlk yayımlanma: 16.05.19 Yeniden yayınlanma: 14.07.20 Üçüncü kitap: Ağustos 2021