Ayın on dördüncü gecesinde, doğduğu obada, sırf herkesten farklı olduğu için lanetlenen ve ölmeyi hak ettiği düşünülen bir bebekle başlamıştı her şey. "Obada küçük bir kız doğduğunu söylediler, Annesiyle atası o kız için öldü dediler. Çünkü iblis sandılar, Gece yarısı nehirde boğmayı istediler. Ateş böcekleri her şeyi duydular, Dilden dile ağıt yaktılar. Bunu öğrenen kelebekler toplanıp bir günlük ömürlerini verdiler, Aynı gece de öldüler, Yaşasın diye bebekler."

GECE SAÇLI | Texting adlı kitabımın texting olmayan hâlidir, kurgu tamamen aynıdır ancak bölüm içeriklerinde epey farklılıklar vardır. Texting hâli daha amatördür ama istediğiniz hâlini okuyabilirsiniz. (Tamamlandı.) 01022022 🥂

"Her kirpiğini," dudaklarını göz kapaklarıma bastırdı, küçük öpmeleri hassaslaştı. "Gözlerinden kayıp, saçlarına ulaşan yaşların yaktığı her teli seveceğim." - Geçimini sağlamak için yaşlı adamları dolandıran genç kadın, bastığı yaş tahta sayesinde cenazesine katıldığı, üstüne toprak attığı, sürekli mezarını ziyaret ettiği çocukluk arkadaşının aslında ölmediğini hatta o kişinin kocası olduğunu öğrenir. (+18) olumsuz örnek olabilecek davranışlar içermektedir. 10.09.2021 Kurgusu tamamen bana aittir.

"Savaşın ortasında doğan kaç çocuğun seçim şansı vardır ki?" İki düşman aile, iki düşman ülke: Zirakov ve Senteria. Ve şimdi, savaşın kazananı belli olmak üzere. Zirakov ülkesinin kraliçesi İrina bu savaşın kazananı olmak için büyük bir risk alarak kızı Kitana'yı düşman topraklarına, Senteria'ya gönderir. Kitana, Senteria'ya giderken krallığın kökünü kazıyacağına dair kendisine söz vermiştir. Fakat Senteria Kralı Estes, Kitana'yı veliaht olarak görülen oğlu Vincent'le evlendirmeye karar verince Zirakov Prensesinin planları altüst olur. Ve böylece Kitana bir anda kendini kanlı bir taht oyununun ortasında bulur.

İnsan korkularını saklayıp kimsenin görmesine izin vermeyince mi daha cesur olurdu yoksa onları saklamadan,onlarla yaşamayı öğrendiğine mi? Bunun cevabını bilmiyordum ama korkularımla yüzleşemediğimin de farkındaydım. Ben korkularından her zaman kaçan,onlardan olabileceğim en uzak noktaya saklanmak için uğraşan o kızdım. Ve benim en büyük korkum Mizra Devrim Sertkaya'ydı.

Benim yıllar önce gördüğüm o belli belirsiz çizgiyi dahi bir ihtimal olarak kabul etmediğini gösterircesine bıçağın keskin ucunu gözlerimin içine bakarak kendi avcuna bastırdı ve aşağıya doğru çekti. Oluk oluk akan kan beyaz gömleğine süzülmüş, yüzünde acıyı gösteren tek bir mimik bile oynamamıştı. ''Ne bu kan akmayı durdurdu...'' dedi Ferman'ı tutan elimi bir hışımla çekerek. Avcum ellerinin arasındayken sıcak kanı buz gibi tenimde süzüldü. Ben yıllar önce bitti diye haykırırken o bizim sonumuzun daha gelmediğini belirtircesine o kanlı bıçağı avcumun içine bıraktı. Bu beni öldür demekten başka bir şey değildi. ''Ne de bu can bu bedenden çıktı.'' Dedi düşüncemi doğrulamak ister gibi. Parmaklarımdan süzülen, tenime bulaşmış kanıyla birlikte avcumun içine baktım. Bizim sonumuz yine benim ellerimin arasındaydı fakat bu sefer ima ettiği son çok daha başkaydı. -Hikaye içerisinde yetişkin içerikler bulunmaktadır.

Daha fazla dayanamadım . Hıçkırarak ağlamaya başladım . Zaten çok bile dayanmıştım . Ama konuşacaktım . On beş senedir susuyordum . Dile kolay on beş sene . Orada yatanlar annem ve annemin canının diğer yarısıydı . Diğer bir deyişle hayalimdeki baba.... -Bir de ne öğrendim biliyor musunuz ? Murat amca seni tebrik ederim yıllar önce , tam yirmi beş yıl önce baba olmuşsun . Hemde SAYE'NDEN . Annem daha beni ilk kucağına aldığı günden beri hep beni ikinizin çocuğu olarak hayal edermiş . Gökyüzünde kıyılan gösterişli bir gelinlikle böyle prenseslerin giydiği elbiselerden . Ama tüm o gösterişli gelinliğe rağmen sade bir nikahla . Korkma ben seni canı gönülden babam olarak kabul ediyorum . Senin beni kabul edip etmeyeceğini sormuyorum bile . Çünkü sen öyle bir adam değilsin . Biliyorum .

Beste; Derste dedikodu yapan geometri öğretmeninin, Öğrencilere sürekli laf sokan Kasap Ahmet'in, Bahçeye çıkıp öğrencilere çaktırmadığını sanarak gülleri ağzına atan müdür yardımcısının, Edebiyat öğretmeni olup bitkilere takık olduğu için öğrencilerine sürekli bitkilerle ilgili laf sokan öğretmeninin, Sevmediği sınıfa müdürden azar yedirmek için türlü türlü planlar yapan Din kültürü öğretmeninin, Türklük damarı çok çabuk kabarıp ortalığı karıştıran Kop da gel Kemal lakaplı, Tarih öğretmeninin, Sevmektense nefret etmesini isteyip, soru sormaması için uzak durdukları Matematik öğretmeninin, Ona göre bütün öğrencilerin saygısız olduğunu iddia edip, önüne gelen öğrencileri disipline vermekle tehdit eden Fizik öğretmeninin, Arasında normal kalmaya çalışır.. Beste'nin dünyasına açılan kapıya hoşgeldiniz :) * "Ya bu sayko okul beni yenecek, ya da ben bu sayko okula kendi isteğimle yenilecem." "Hepiniz delisiniz!" Aramıza hoşgeldiniz saykolarım♥

"Güneş'in ölmeye başladığı zamanlarda, Dünya'yı başka bir galaksiye taşıyacak güce sahip iki kolye icat edilir. Ne var ki kolyeyi taşıyacak iki kişinin, insanlığı korumak adına ödemesi gereken ağır bir bedel vardır. " Yeni devirde, dengeler değişmiş; teknoloji ilerlemiş fakat insanların teknolojiden yararlanmaları kısıtlanmıştır. İletişim, telefonlar yerine kafa derilerine yerleşen çiplerle; ulaşım, gökyüzünde süzülen arabalarla sağlanmaktadır. Otoriteler, insanların kıyamet korkusundan faydalanarak yönetim gücünü elde etmişlerdir. Yönetime baş kaldırabilen tek grup, gelecekten geldiğini iddia eden ve galaksiler arası kaçışın bir felakete neden olacağını duyuran 'Kuledekiler' adlı örgüttür. Hira, doğduğu günden beri bedeninde taşıdığı kolyenin, yaşadığı gezegeni yaklaşan kıyametten kurtaracak büyük bir planın kilidi olduğunu öğrendiğinde on altı yaşındadır. İnsanlığı kurtarmak için kendi hayatından, hayallerinden ve herkesten gizli tuttuğu aşkından vazgeçmeye zorlanır. Kolye, kimsesi olmayan bir kızın, sonunu bildiği bir savaştaki mağlubiyetini anlatır.

Ben Sofia. Amerika'dan Türkiyeye zorla getirilmis zalım bir kızım. Bir de abim var .Atlas benimle uğraşmayı seven biricik abim(!) Kuzenleri de unutmamak lazım alınırlar Bora abimle aynı kafalı Doğuş o kimseye benzemiyor hatta ondan şüphelenmiyor da değiliz. Gözbebeğimiz canımız mı canımız komşumuz (!) Herşey küçücük bir kopyayla başladı.... Sizde bu komik hikayeye şahit olmaya ne dersiniz?