İzmirli 19 yaşında bir genç kız... Babasının yüzünden daha doğru düzgün bir kez dışarı çıkamazken yine babası yüzünden bilmediği bir şehirde , bilmediği bir aileye gelin giden bu kızın sonu ne olucak? Daha mı üzülecek , daha mı mutlu olucak ? Gelin beraber görelim. ••• Watpadde konu, kurgu ve isim açısından ilk kitaptır, tamamen şahsıma ait❗

Daha henüz gençken başına gelen bir felaketti . o araba kazasından sağ kurtulması bir mucizeydi ama bu mucize onu hayattan soyutladı çünkü onun herkesten farklı bir mekanik kalbi vardı bu mekanik kalp yüzünden her şeyden vazgeçmek zorunda kaldı .

Karşımda elleri bağlı ukalâca bakışlar atan Ateşe meydan okuyan gözlerle baktım. "Beni o tavayla mı öldüreceksin?" Elimdeki tavaya baktım. "Neden olmasın?" O anda kahkaha attı. Gerizekalı. Güzel gülüyor. Allah sahibine bagışlasın. "Tam yanındaki çekmecede silah var.Acısız öliyim bari." Yine sırıttı. "Yapamayacağımı sanıyorsun değil mi ?" Dilini şaklattı. "Yapamayacağını biliyorum. Şimdi ya beni hemen çözersin. Yada ben bu salakça bağlanmış iplerden beş dakika içinde kurtularak üzerinde deneyler uygularım." Dehşete düşmüş bakışlar atarak elimdeki tavayı salladım. Birkaç vuruştan sonra tekrar bayıldı. Afferin sana Su. Adamı da artık ömür boyu bayıltırsın... ❌

Beni sevebilir miydi gerçekten? Böylesi kötü bir adam, sevgi nedir bilir miydi? ▪▪▪ ID1826RG

"Biz her zaman farklıydık. Normal diye bir kavram bizim hayatımızda hiç var olmamıştı. Zıttık, birbirimizle uyuşmuyorduk. O siyahsa ben beyazdım. O karanlıksa ben aydınlıktım. O soğuk bir kış rüzgârıysa ben ılık bir yaz esintisiydim. Biz Ateş ve Su'yduk. Evrende bilinen en büyük zıtlıktık. Belki birlikte olmamız bile hataydı. Hiç yan yana gelmemeliydik. Ama kader, bizi bir araya getirmişti. Belki de bizi bir araya getiren sadece tesadüftü... Ateş benim bu dünyadaki cehennemimdi.'' "O, bu zamana kadar karşılaştığım en farklı, en tuhaf, en değişik insandı, çoğu zaman beni çileden çıkarsa da benim ufaklığımdı işte. Her şeyine her şeyimle değer verdiğim tek kızdı. O inatçı tavrı, beni sahiplenişi, benden bir türlü vazgeçmeyişi, ona yaptıklarıma rağmen hâlâ yüzüme bakıp beni sevebildiğini açık açık söylemesi ve daha sayabileceğim birçok neden varken Melisa'nın kalbimdeki yeri bambaşkaydı. Kelimelerle tarif edilmezdi. Onu ilk gördüğüm zaman nasıl sadece bir kız çocuğu diye içimden geçirdiysem, şimdi de sadece benim her şeyim diyordum. Çünkü öyle olmuştu. Öyle olmayı kendi masumluğuyla, kendi elleriyle başarmıştı. Melisa, benim bu dünyadaki cennetimdi.''