KARA HİLAL Serisinin 2. Kitabıdır.

Beyazı siyahtan üstün görürsen çukurdan çıkamazsın. Zirvenin gözü üzerinizde , yükü ise omuzlarınızda! TABULARINIZI YIKIN! AYNI KURGULARI YENİDEN OKUMAKTAN BIKMADINIZ MI? Ensemde hissettiğim ılık nefes, tenimi kırbaçlayan rüzgara ait olmadığını tüm benliğime ulaştırırken bulunduğum farkındalığı anladığımda öylece kaldım. Bu temiz havadan bir kez daha faydalanmak için açılan dudaklarım, almak için hazırlandığı nefese kavuşamadan özlediği nefesle karşılaşmıştı. Gelmişti. Aşk her ruhta aynı mıdır?

Dağda pençezen... Bayırda gelinciği postalı altında ezen. Herkese vahşi atmaca, bana garib bir hazen. "Soğuk su ve sigara... Belki dedim, sevgilim. Belki iyi gelir yarama." Yüzbaşı Çakır Biryan Alaca & Ferimah Karabağ

-Wattys 2020 Romantizm Kazananı- Adamın üzerimdeki baskısıyla köşeye sıkışmıştım. Ona dokunup üzerimden atmak istiyordum ama bunu yapamıyordum. Sanki felç geçirmiş gibi kalakalmıştım. Ne konuşabiliyordum ne de hareket edebiliyordum. Fakat artık bundan oldukça rahatsızdım. Sağ elimi belli etmeden arkama atıp belimdeki silaha dokundum. Onun varlığı niyeyse bana güç veriyordu. Adam sağ elini başımın üzerinden arabaya koyduğunda kaçabilecekmişim gibi geriye gittim. Daha fazla gidemiyordum. Yok olmuyordu. Böyle devam edemezdim. ''Size hiçbir şey vermek zorunda değilim!'' Adamın göğsüne ellerimi koyup tüm gücümle ittirdim. Yaptığıma direnmedi birkaç adım geriledi. Bana alan açılınca duruşumu dikleştirip ben de birkaç adım öne doğru attım. Bu sefer gerileme sırası ondaydı. ''Hem siz kim oluyorsunuz? Bana bu şekilde davranamazsınız!'' Sesim haddinden fazla çıkmıştı. Karşımdaki adamın şaşırdığını görebiliyordum. Benden bu denli bir çıkış beklemediği açıktı. Adamın sinirle kasılan yüz kaslarını gördüm bu sefer. Yine bir sinir dalgası benliğini ele geçirmişti. Ben de bundan nasibimi almıştım. Kollarıma yapışan mengene gibi eller öyle sert tutuyordu ki canım yanıyordu. Parmakları kollarımı morartırcasına sıkıyordu. Yüzü yüzüme yaklaşmış gözlerinden çıkan öfke ateşleri yüzümü yakıyordu. ''Kimliğini çıkaracaksın ve arabada ne var ne yok hepsini göstereceksin!'' Bu bendeki bardağı taşıran son damla olmuştu. Kimse bana emredemezdi. Hiç kimse! Kollarımı gevşettiği tutuşundan faydalanıp yarım adım geriye çıktım. Canım ya da bir başka şey şu an umurumda değildi. Belimdeki silahı çekip kalbine dayamamla onun da eş zamanlı aynı şeyi yapması bir olmuştu. Şimdi ikimizin silahı da birbirimizin kalbi üzerinde meydan okuyordu. Ya iki silah da patlayacaktı ya da birimizin öfkesi ateş olup yakıp yıkacaktı.

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

| Acılarını , kalbine sevdasıyla birlikte gömmeye çalışan kızla , sevdasına sahip çıkan bir adamın hikayesi. | | MAHALLE HİKAYESİ | Mahalledeki tüm gözler bizim üstümüzdeydi. Karşımdaki bir çift kara göz ise benim her bir hücremi arşınlamak istercesine gözlerini hiç ayırmadan gözlerimin içine bakıyordu. Aramızdaki soğuk mesafeyi biraz daha azalttı. Ve bir adım daha attı. Elleri, ellerime uzandı... Ellerimi büyük avucunun içerisine adeta hapsetmişti. Kafasını avucuna doğru yatırarak ellerimi kokladı. Kafasını kaldırmadan konuşmaya başladı. "Tüm dünya..." dedi. Sesi titriyordu. Kopup giden bir şeyler barındıran sesini tekrardan duydum. "Tüm dünya karşıma gelse, yine de vazgeçmem senden. Yaralarının tek melhemi benim koynum. Ağlayacağın tek omuz benim omzum. Ve öpeceğin tek dudak benim dudaklarım olacak Berin." Yayımlanma tarihi: 09. 05.2020

Küçük bir çocukken bir oyuncak bebeğim olsun isterdim. Geceleri ona sarılıp uyuyabilirdim. Saçlarını kesip boyayabilirdim, ona kıyafetler dikebilirdim. Gerçekten yaşamıyor olsa da benim en yakın arkadaşım olabilirdi. Ama benim hiç oyuncak bebeğim olamamıştı. Ben hiç bir zaman oyuncaklarla oynayamamıştım. Çünkü ben daha küçük bir çocukken elime oyuncaklar yerine silahlar verilmişti. Masallar dinlemeden büyümüştüm, kimse bana hayatın gerçeklerini anlatıp öğretmemişti. Bana öğrettikleri şey dövüş teknikleriydi. Kimse bana nasıl daha iyi bir insan olacağını öğretmemişti çünkü bana öğretmeye çalıştıkları şey nasıl daha iyi bir asker olacağımdı. Vaktimizi eğlenmeye harcamak yerine daha iyi bir ajan olmaya, daha iyi bir asker ve daha iyi bir suikastçı olmaya harcamalıydık. Daha iyi atış yapmak için uğraşmalıydık. Daha iyi nişan almalı daha iyi dövüşmeliydik. En iyisi olmak için her şeyden vazgeçip sadece çalışmalıydık. Hayal kurmak yasaktı. Sevmek yasaktı, bağlanmak, değer vermek yasaktı. Kimse kimseyle arkadaş olamazdı. Arkadaşlık duygusal bir bağdı ve bizim bir bağ kurmamız yasaktı. İzin verdikleri tek şey silahlarımızın en yakın arkadaşlarımız olmasıydı. • "Tatlı, pembe bir hikayemiz olmamıştı hiçbir zaman. Doğduğumuzdan beri karanlık bizi içine hapsetmişti ve ilginç olan ise biz artık aydınlığa çıkmak istemiyorduk. Karanlık bizim evimizdi. Biz artık burada yaşamayı öğrenmiştik. Bu bizim hikayemizdi. Canavar olmaya terk edilmiş küçük bir kızın ve vahşi olmaya zorlanmış minik bir kurdun başka bir hikayesi."

ATEŞ ATEŞOĞLU MERCAN DAĞDELEN Bu çok garipti. Az önce onun ciğerlerinde olan duman şimdi onun dudaklarından çıkıp benim ciğerlerime misafir oluyordu. Bu yaptığı hareketin ne anlama geldiğini biliyordum. Bu yüzden bende ciğerlerime dolan dumanı gözlerinin içine bakarak onun yüzüne üfledim. Bu hareketim onu gülümsetmişti. Sol yanağımı tutup bana yaklaştı "Ateşle oynuyorsun" dedi. Gözlerinin içine bakarak "Belki de yanmak istiyorumdur" dedim. Açık açık konuşmasak da ikimizde söylenilenlerin altındaki anlamları anlıyorduk. "Zamanı geldiğinde ikimizi de o ateşin içine atacağım." Sözleri vaat doluydu ve söylediklerinin daha fazlasını yapacağına emindim. #mafya 1 #mercan 1 #delilik 2 Yetişkin içerik. Argo vardır.

"Bazı düşüncelerin varlığı okyanusun sonsuzluğunu unutturuyor." '''Deniz Benim Adım Rüveyda Yavaş yavaş, adım adım Önemi yok soyadımın Zaten anlamamış mıydım Kendimi adım adım Hoş, ince, nazik. Adımın anlam karşılığı bunları veriyor. Peki ben kimim? İşte onu adım adım öğrenecektim. Adımın karşılığı gibi adım adım... Cama taş attığımızda kırılması muhtemeldir. Peki dokunduğumuzda acısını hissetmek lüzumlu değil midir? Bakmak ve görmek... ...ve... Bu kadar acı vermemişti. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ KAPAK: bikudusgecesi Teşekkür ederim kardeşim ♥️

EN BAŞTAN YENİLENDİ VE DÜZELTİLDİ!!! Ya bir görev hayatınızı altüst ederse? DOLUNAY YALINKILIÇ Taramalı tüfek gibi çenesine rağmen askeriyenin en iyi timlerinden olan Bozkurtlarda görev yapan tek kadın. ÖMER SERDENGEÇTİ Hayatını sadece vatanına adayan bir savaşçı. Bir dev gibi koca cüsseli. Yakışıklı bir bordo bereli. Ya bu iki deli bir görev yüzünden evlenirse? _____________________________ "Zamanında bir boklar yemişsin ama ben daha seni bile tanımadan kahrını çekiyorum. Belki benim sevgilim var! Belki senin yüzünde ayrılacağız" diye bağırdım sinirli sinirli. Olmayan bir şeyden nasıl ayrılacaksam... Adamın ne suçu var Dolunay o da senin gibi belli ki! Olsun! Şu an hiçbir şeyi umursayacak, empati yapacak halde değilim! Lanet olsun! Uyuz uyuz bakıyor bir de!Ahhh gerçekten kafayı sinirden yiyeceğim! Evleneceğim ben hem de bu insan azmanıyla! Şam şeytanları adına! Ölsem ya ben hemen şurada! Bizimkilere tek tek bakıp geri Ömer'e döndüm ve ağzıma gelen onca lafa rağmen söyleyeceğim en pis şekilde söyledim lafımı ela gözlere bakmamaya çalışarak. "Hulk kılıklı!" Tam arkamı dönüp yürümeye başlamıştım ki Ömer lafıyla olduğum yerde kalakaldım. "Emin ol ki ileride senin gibi biriyle evleneceğim bilseydim hayatta o işe burnumu sokmazdım!"