Επειδή έχει πλάκα Επειδή είναι εύκολο Επειδή δεν υπάρχουν συναισθήματα στη μέση. Επειδή δεν θα το μάθει και κανεις. Η Φαιδρα Πολίτη και ο Ιάκωβος Νικολαϊδης ήρθαν κοντά για όλους τους λάθος λόγους, και θα χωρίσουν για όλους τους σωστούς. Η συναντηση τους δεν εκρυβε κανενα συμπαντικο παραδοξο. Αντιθετως, θα την ελεγε κανεις σχεδον...προμελετημενη. Εκεινη χρειαζοταν συμβουλες, για το πως να προστατευσει νομικα τα εργα της, κι εκεινος ηταν δικηγορος με εξειδικευση στο εμπορικο δικαιο. Η αδελφη της και ο αδελφος του ζουσαν έναν από εκεινους τους ερωτες για τους οποιους γραφονταν βιβλια. Εκεινοι οι δυο...δεν θα το λεγα. Για αυτό και δε θα σου γραψω κεφαλαια ατελειωτα για την Φαιδρα και τον Ιακωβο. Κι αυτό, γιατί τα παντα συνεβησαν πολύ... πολύ πιο απλα. Και καπου εδώ, ενεκα της οικειοτητας που εχουμε, θα μου πεις πως δεν με πιστευεις. Και καλα κάνεις.

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

<<Γύρισε και με κόλλησε απειλητικά στο τοίχο σε κλάσματα δευτερολεπτου "Μικρή μην παίζεις μαζί μου" Το βλέμμα του έκαιγε και δεν ελεγε να το παρει από πάνω μου "Οι απειλές δν πιάνουν σε εμένα Αρη" είπα ηρεμα και κοίταξα δεξιά αποφεύγοντας το βλέμμα του "Εισαι σίγουρη για αυτό?" Ψιθιρισε στο αυτί μου κάνοντας με να ανατριχιάσω με την φωνή του.>> Θα μπορέσει η Άννα να ερωτευτεί τον μισητό σε αυτήν κολλητό του αδερφού της? ❗️Do not copy my story!❗️

Αχιλλέας και Άρια Θύτης και θύμα? 06/07/22 - 9/04/23

Κυριάκος: Ελα βρε Εύα μια μικρή τόσο δα χάρη σου ζητάω... δεν μπορείς να βοηθήσεις τον κολλητό σου? Εύα: ρε Κυριάκο είσαι σοβαρός?.. Δεν μπορώ να κάνω αυτό που μου ζητάς... Είμαστε κολλητοί.... Και κάπως έτσι αρχίζει μια καινούρια ιστορία.. Λοιπόν ας τα πάρουμε απο την αρχή.. Κυριάκος και Εύα. Δύο 17χρονα παιδιά. Αυτός γκέι και αυτή απλώς κολλητή του. Αυτός απο την ημέρα που την είδε την ερωτεύτηκε. Αυτή απο την πρώτη μέρα που τον είδε τον ερωτεύτηκε. Ομως οι προτιμήσεις του Κυριάκου την έκαναν να τον έχει απλά κολλητό της. Τι θα γίνει όταν αυτοί οι δύο θα έρθουν πιο κοντά? Τι θα γίνει όταν και οι δύο θα νιώσουν αυτή την έλξη μεταξύ τους? Ερωτες, φιλίες και πολλά ακόμη θα συμβούν σε αυτήν την ιστορία! #Don't copy my story👌

Η Άννα. Η κοπέλα που δεν αγάπησε και δεν αγαπήθηκε σωστά από κανέναν. Αυτή που το παίζει σκληρή και δεν ζητάει βοήθεια από κανέναν. Τι θα γίνει όταν γίνει επιτέλους μέλος μιας μεγάλης παρέας? Τι θα γίνει όταν μάθει ποιος είναι ο άγνωστος που της στέλνει μηνύματα? Και το κυριότερο, τι θα γίνει όταν μάθει τι πάει να πει να είσαι ερωτευμένος?

-The only thing he couldn't have was me.- "Κορίτσια, να τος." αναφώνησε και αμέσως μετά αναστέναξε. Χάζευε το αγόρι που όλες οι κοπέλες ήθελαν και λάτρευαν. Το αγόρι που είχε όποια ήθελε, όποτε την ήθελε και όπου την ήθελε. Γύρισε προς το μέρος μας κοιτάζοντας μας με το δικό του έντονο βλέμμα. Μας έκλεισε το μάτι αφήνοντας στο πρόσωπο του να υπάρχει το στραβό χαμόγελο που σαγήνευε κάθε θηλυκό που βρισκόταν στον δρόμο του. Ο Σεμπάστιαν Στάνλεϊ μπορούσε να έχει ότι εκείνος επιθυμούσε. Το μόνο που δεν μπορούσε να έχει ήμουν εγώ. ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~* Η Τζούλιετ Γουέλς διανύει την τελευταία της χρονιά στο Λύκειο Γούντκρικ στο πλευρό της Μπιάνκα Μοντγκόμερι, ένα από τα πιο διάσημα και απρόσιτα κορίτσια του σχολείου αυτού. Μέσα από μία σειρά "τυχαίων" καταστάσεων, η Τζούλιετ θα βρεθεί πολύ κοντά με εκείνο το αγόρι το οποίο είναι ικανό να διαταράξει την αρμονία στην ζωή της και τη σχέση της με τις φίλες της. Όλα μπορούν να ανατραπούν. #2 in Teen Fiction 26.02.2018 #3 in Teen Fiction 25.01.2018 #4 In Teen Fiction 22.01.2018 #5 In Teen Fiction 21.01.2018 #10 In Teen Fiction 13.01.2018 •cover by me

Σε αυτή την ιστορία δεν μιλάμε για το συνηθισμένο καλό κορίτσι που ερωτεύεται το bad boy του σχολείου αλλά και εκείνος την κοπέλα. Εδώ έχουμε τη Φαίη που τα νεύρα και η αντίδραση είναι τα δεύτερα ονόματά της. Η ζωή της πάει από το κακό στο χειρότερο μετά την μετακόμιση της και την γνωριμία της με τον Λουκ. Ο Λουκ είναι ο συνηθισμένος ωραίος τύπος αγοριού στο λύκειο που θα πηγαίνει με όποιο κορίτσι του γυαλίσει. Είναι αντιδραστικός και λίγες είναι οι φορές που κάποιος θα του φέρει αντίρρηση μέχρι που συνάντησε την Φαίη. Τι θα γίνει άραγε?? Οεο?? Για να μάθετε θα πρέπει να διαβάσετε.... Highest rank: #1 in εφηβική φαντασία

Η 'Αννα είναι μια 28χρονη νοσοκόμα που έχει μια καλά ρυθμισμένη ζωή. Λατρεύει το αγόρι της , λατρεύει τη δουλειά της, λατρεύει τη συγκάτοικό της. Απεχθάνεται όσο τίποτα τις αλλαγές. Όταν όμως η σχέση της με τον Δημήτρη διαλύεται με αναπάντεχο τρόπο, η Άννα θέλει μόνο να φύγει μακριά για να γλείψει τις πληγές της. Παραιτείται από τη δουλειά της και απαντά σε μια αγγελία στο Ίντερνετ. Στο μακρινό Πάπιγκο, πάνω στα Ζαγοροχώρια, ζητείται μια έμπειρη νοσοκόμα. Η Άννα απαντά στην αγγελία και προσλαμβάνεται χωρίς να προηγηθεί συνέντευξη. Έτσι κι αλλιώς, οι συνθήκες εργασίας δεν την ενδιαφέρουν. Θέλει μόνο να ξεχάσει, να εξαφανιστεί από το πρόσωπο της γης, να χαθεί. Είναι λοιπόν προετοιμασμένη για τα πάντα, εκτός από το να συναντήσει τον έρωτα στο πρόσωπο του καχύποπτου αφεντικού της...

«Ονομάζομαι Cameron Dixon», τα μάτια του συναντούν τα δικά μου. «Με θυμάσαι, έτσι δεν είναι Lexi;» «Lexi Arden;», συνεχίζει, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο να κοσμεί το πρόσωπο του. Δεν είναι δυνατόν. Τα χέρια και ο λαιμός του είναι γεμάτα τατουάζ, συμπεριλαμβανομένου και το δεξί χέρι του το οποίο στολίζει ένα μεγάλο τριαντάφυλλο. Οι κόμποι των χεριών του είναι μελανιασμένοι, πληγωμένοι, ενώ διακρίνω στα δάχτυλα του 'χτυπημένα' κάποια γράμματα. «Πόσα χρόνια έχουν περάσει Lexi; Οχτώ, έτσι δεν είναι; Δες πως τα φέρνει η ζωή», μας δείχνει χλευαστικά. «Σκασμός», φωνάζω. «Είσαι ύποπτος για φόνο. Δεν θα κάνουμε συζητησούλα για το γαμημένο παρελθόν». Ο Cameron γελάει ειρωνικά και φέρνει με δύναμη την καρέκλα του πιο κοντά μου. «Ακου να δεις κοριτσάκι», χτυπάει υποτιμητικά τον δείκτη του στο τραπέζι, «παίρνω ναρκωτικά και πίνω, δολοφόνος όμως δεν είμαι. Με ξέρεις καλά άλλωστε, μωρό μου». «Ω, και εγώ υποτίθεται πως πρέπει να σε πιστέψω;» «Μπήκες καλά στον ρόλο του μπάτσου πάντως», με δείχνει με αηδία. «Ξέρεις, μισώ τους μπάτσους». «Ξέρεις, δεν θυμάμαι να σε ρώτησα», τον πλησιάζω ειρωνικά, και η έκφραση του αγριέυει.