Aydın Alparslan Dinçsoy'un hikayesidir. Meslek lisesinin devamı niteliğinde değildir, ama onu okuduktan sonra okumanızı tavsiye ederim. "Anne ben aşık oldum." diyerek girdim eve. "Anne." diye bağırmaya devam ettim. Dinçsoy silahlı kuvvetlerinin hepsi farklı cephelerden salona geldiler. Annem elinde bıçakla mutfaktan salona çıkınca bir şoka girdim ama muhtemelen yemek yapıyordu. Yoksa aşık oldum diye beni kesecek değil amk. Anam bize kıyamaz. "Ne zaman?" diye sordu kardeşim Ayhan Mete. Otuz dişi sırıtıyordum. Aşk güzelmiş, aşık olmak daha güzelmiş. "Bu sabah."

17 sene öncesinde bu proje hazırlanmıştı. Proje hayata geçerken kime vuracağı belli değildi. Ezgi'ye dokundu rüzgarı, Kutay'a değdi Ezgi kokusu. Var oluş sebeplerini unutturdu başlarındaki hasta ruh. Kayboldular, birbirlerinde buldular kendilerini. Bela onlara yürüdükçe onlar da belaya yürüdüler. Her seferinde birbirlerine yaklaştılar. Ayşenur ayın parlak yüzü, onlar bir avuç liseli. Ruhu hastaydı, bedeni dik. Kim belayı başından def edecekti? Aşktı en büyük beklentileri. Bu hikayede sadece temiz olanlar tattı sevgiyi. Planlar, projeler hayata geçti, karşısındaki bir avuç liseyi yenemedi. Başlangıç tarihi: 15.07.2020

Adı üstünde diyebileceğim bir hikaye. Suskun. Çünkü herkes aşkını konuşurdu, herkes sizi görürdü. Ama onlar öyle değildi. Gereksiz bir düşmanlık yüzünden kardeşleri ve sevdiği erkek arasında kalan Beste, ne sevdiği erkekten vazgeçebildi, ne kardeşlerinden. Kavgayla başlayan ilişkileri yine bir kavgayla bitişe sürükleniyordu. "Biz 5000 kişilik bir lisede 2 kişilik yalnızlar şehri kurduk. İsmini de Suskun'lar şehri koyduk. 5000 kişide 2 kişi bu küçücük şehirde yaşadık. Şehrin etrafına kalın duvarlar ördük, kimse bizi görmesin, kimse bizi duymasın diye. Şehrimiz karanlıktı, güneş tepemize doğmuyordu ama onun gözleri şehrimizin tek ışık kaynağıydı. Kimse bizi duymadı, gözlerimizle konuştuk. Kimse bizi görmedi, yaptığımız şehri bile herkesten sakladık." Başlangıç tarihi: 08.12.2020

Ben şok olmuş bir şekilde oka bakarken kulağımın dibinde kısık sesi, "Bir şahinin yemine baktığı gibi değil de," dedi, "daha çok parasını verdiğim hatuna bakar gibi baksam da oluyormuş. Balım kaptan." Küçücük bir gülüş sesi geldi ve hemen ardından yayımı elime tutuşturdu. Elini cebime atıp spor salonunun anahtarını aldı. Spor salonunun çıkışına giderken arkasından mal gibi bakıp kalmıştım ama bana böyle durmak yakışmazdı. Gerine gerine yürüyen haline baktığımda sinir kat sayım daha da bir arttı. Oku onun o hatunları gören koyu kahve gözlerine sokmak istiyordum. "Yay gibi gerineceğine, ok gibi dik ol. Ama önce, adam ol..."

0544*******: perde açık kalmış (10.00) 0544*******: ve sen yemek yiyorsun (10.01) 0544*******: mükemmel bir görüntü slşajslskd (10.01) ilk yazdığım kitap. cringe, yazım hataları olabilir :) 🐤 spoiler verme. #1 #lise 08.05.2020🎈 #1 #mizah 10.05.2020🎈 #1 #komik 29.07.2020🎈 #1 #gençkızedebiyatı 20.05.2020🎈

*Tamamlandı* "Sence bizden bir cacık olur mu?" dediğimde önce bana öylece baktı, sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Öyle ki boynumdaki kolunu çekip dizlerine dayadı ve katıla katıla gülmeye devam etti. "Lan ne gülüyorsun?" diye sinirle sordum. Teyzeler pencereye çıktı ve gözleri hemen bizi buldu. "Sussana lan, Allahın belası domuz!" dedim dişlerimin arasından. "Esra, kızım hayırdır?" dedi FBI teyze. Hayrı mı kaldı be FBI teyze? Aldık başımıza belayı işte. Ama seni kırmayayım. Hayırlı uğurlu olsun! "Yok Selma Teyze!" dedim gülümsemeye çalışarak. "Arkadaşı kızın biri taciz etti arka sokakta da, kriz geçiriyor şu an." Azman aniden gülmeyi kesti ve kaşları çatıldı. "Vay vah!" dedi diğer pencereden MİT teyze. "Su getireyim mi Akın evladım?" Azman'ın gözleri ona döndü. "Yok sağol Makbule Teyze. Alıştım artık..." dedi ve gözleriyle beni işaret etti. "Bu kızın tacizlerine." Rezillik yükleniyor...%94 Kapak Tasarımı: Gölgehayaller © Tüm Hakları Saklıdır.

Bu bir bağımlının değil, bağlılığın hikayesi... Aykut'un en yakın arkadaşı, Mısra'nın en yakın arkadaşını aldatınca metal bölümü sınıfı ve ressamlık bölümü sınıfı arasında düşmanlık kaçınılmaz olmuştu. 5000 kişilik lisenin acımasız reisine kafa tutan Mısra, Aykut'un acımasız olduğu tarafı öğrenmiş, ona yardım etmeye başlamıştı. Başına geleceklerden bir haber fedakarlık yapıyordu garibim. Çünkü neden yapmasındı? O Mısra Türkmen'di, dediğini yapar, istediğini alırdı. Aldı da. O Aykut reisse, ben de Mısra reisim diyerek çıktığı yolda reislerin savaşı neye dönebilirdi ki, aşktan başka? Bu savaşın galibi ne ressamlık sınıfı oldu, ne metal sınıfı... Bu savaşın tek bir galibi vardı, o da AŞK...

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."