0537******* ; Yanıyorum Akif 0537*******; Söndürelim mi? Başlama Tarihi: Aralık 2021

Hapisten yeni çıkmış bir kız... Köyde sınıf öğretmenliği yapan bir adam... Birbirinden farklı bu iki insanın bir araya gelmesinin hikâyesi.

Elindeki dosyayı dikkatle okurken bir elimle yanağıma destek verip hülyalı bakışlarla izliyordum onu. Bir yanım küçük bir kız çocuğu gibi sırnaşıp göğsünde huzur bulmak isterken aklı başında olan yanım ise 25 yaşında koskoca öğretmensin bırak adam işini yapsın diyordu. Ben düşüncelerimle savaşırken kafasını kaldırıp huzur vadeden yeşillerini gözlerime dikti. "Bir şey mi oldu?" dediğinde düşünmeden cevap verdim. "Yok sadece işini bitirip beni kollarınla sarmanı bekliyorum." aklımı başımdan alan gülümsemesiyle ayaklanıp yanıma adımladı. "O zaman sana istediğini vermeliyim. Koca kolları beni sardığında huzurla gözlerimi yumup kokusunu içime çektim. Biz bu günlere hiç kolay gelmemiştik. Çok sınavlardan geçmiştik. Şimdiyse kazandığımız sınavların mükafatını yaşama zamanıydı. SEN DE NELER YAŞADIĞIMI ÖĞRENMEK İSTER MİSİN? Kitap kapağı için @wbrunette ye çok teşekkür ederim ... 29.04.2020

Yüzbaşı tüm timin gözlerinin içinden geçirdi korkusuz gözlerini. Sağ elinin işaret parmağı ve orta parmağını birleştirerek öptü, helalinin alnına bırakır gibi bıraktı bayrağa busesini. 'Biz görünmeyenleriz, bilinmeyenleriz. Öykülerimiz yazılmayacak, isimlerimiz hatırlanmayacak. Unutulacağız. Biz Kimliksizleriz. Ama bu şanlı kırmızı için, yaşatmak için, attığımız her kurşunun hesabını vererek çarpışmalıyız.' .... Yüzbaşı Tuna ve emrindeki timin görev, macera ve aşk dolu serüveninde siz de onlara katılın.

"Biz; seninle, neyiz biliyor musun, Hediye?" Diye mırıldandı, kirpiklerine geceyi astığım adam. Omurgasının altında ruhumun zevahirini taşıyan, ihtilâlim. Sertçe yutkunup, biraz daha sokuldum gecemin sıcak sinesine. Hemen sardı bedenimi sanki bunu bekliyormuş gibi. Yüzünü anlamsızca irdelediğimde, kızıl dudakları sinsi bir yılan gibi kıvrıldı. Zehir bütün bedenime ilmek ilmek işlendi. Kafasını hafifçe eğip; alnını, alnıma yasladı. Alnında atan nabzı kendi tenimde hissettim. O atan nabzı, bir kez daha tenime kazıdım. Cehennem kapıları aralandığın da sıcak nefesini dudaklarıma nakşetti. "Biz, seninle; cennetin, cehennemin yüreğinde hayat bulmuş hâliyiz." İlk yayımlanma tarihi: 20 ocak 2018 Bitiş Tarihi: 16 Nisan 2019

"Ben senin gölgene falan sığınmadım. Ben 17 yaşımdan sonra senin adını bile ağzıma almadım." "Ama ben seni takip ettim. Her zaman ediyordum. Hatta ve hatta o askerle aranda geçenleri bile biliyorum. Yazık olacak askere. Neydi adı? Imm Fez- hah hatırladım Feza." "Marco! Sakın onu karıştırma bu işlere. Eğer karıştırırsan istemeyeceğin şeyler olur." "Ne gibi mesela?" dedi beni ciddiye almayarak. Bilmiyordu ki elimde onu bitirecek çok büyük hamleler vardı. "Aklının sınırlarını zorlayacak şeyler." anlamıştı. Ne demek istediğimi anlamıştı. Çünkü zaafına oynuyordum. "Bu konu saçma sapan şeylere döndü. Madem evlenmek istemiyorsun benimle İtalyaya gel." Bu adam benimle dalga geçiyordu. Derin bir nefes alıp gülmeye başladım. "Güldürme beni dede." " O zaman benimle İstanbul'a dön." "İstanbul mu?" "Evet orada benim hastanem de çalış." "Teröristlere mi bakmamı söylüyorsun? Çok şey istiyorsun Marco." diyip ayağa kalktım. "Ve sen hayal etmeye devam et." diyip Elimde ki buruşmuş kağıdı çöpe atıp odadan çıktım. Artık ne olursa olsun umurumda değildi. Çünkü korkmuyordum o adamdan ve yapacaklarından. Poyraz diye bildiğim adam sırtını duvara vermiş bana bakıyordu. Ona doğru yürüyüp tam karşısında durdum. "Oo Poyraz Bey. Ah pardon Ilgaz mı demeliyim yoksa?" "Ne saçmalıyorsun?" derken kolumu sert bir şekilde tutmaya başladı. Sanırım dedesinin onu odadan kovması zoruna gitmişti, Yazık. "Saçmalayan ben değil sizsiniz. Ve dedene söyle canımı yakarsa canını yakarım." diyip elini sert bir şekilde ittirdim. Bugün olanlar yeni bir Umay'ın doğuşuydu. Artık eski Umay yoktu. Ve benden korkması gereken bir dedem vardı.

Düşünmeye başladım yine. Son bir kaç yıldır yaptığım tek şey düşünmek olsa da bunu her defasında sıkılmadan devam ettiriyordum. Yoldan geçen arabalara kaydı gözüm. Bir sürü hayat vardı o arabaların içinde. Kimisi bir yere yetişme telaşıyla kaplıyken, kimisi sevdiği ile gezmeye çıkmıştı. Kimisi belki kısa bir seyehate giderken, diğeri ebediyen terk ediyordu bu şehri. Birbirinden farklı hayatlar, hikayeler, kaybolmuşluklar, terk edilişler, mutluluklar. Sonra görüş alanıma bir ambulans girdi. O kadar hızlı gidiyordu ki. Dediğim gibi bambaşka hayatların içerisinde, kimisi de canının derdinde, hayata tutunmaya çalışıyordu.