"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

~~TAMAMLANDI ~~ ✔️✔️ Üzümlükek: Cedric'in, Chen'e neden üzümlü kekim dediğini biliyor musun? (00.01) Üzümlükek: Tabi ki de bilmiyorsun. (00.01) Üzümlükek: Çizgi film yerine aksiyon filmlerini tercih ettiğini en iyi ben biliyorum. (00.02) Üzümlükek: Çünkü Cedric'in üzüme alerjisi var ve hayatı boyunca üzümlü kek yiyememekte. Ve Chen'de, onun için üzümlü kek kadar imkansızdır. (00.02) Üzümlükek: Bunu neden sana anlattım, biliyor musun? (00.03) Üzümlükek: Hayır, bunu da bilmiyorsun. (00.03) Üzümlükek: Çünkü sende bana Cedric'in, Chen'e üzümlü kek kadar imkansızsın. (00.03) Üzümlükek: Çünkü sende bana asla bakmazsın. (00.07)

Gülmek istiyorsan, koş ! Tamamen eğlenmek ve sizleri güldürmek amaçlı yazılmıştır. Mizah kitabı seviyorsan seni kitaba beklerim. Çok güleceksin ama cringelenebilirsin yawrum...O yüzden okuma jsndndn ••••• Masaya geçip karşılıklı oturduk. Kaan poşetten ilk hediyesini çıkardı. "Bunu ikimizin arasında bir bağ kurduğu için aldım." Siyah ince dikdörtgen bir kutuydu. Açtığımda siyah sütyenle karşılaştım. Kutuyu alıp kafasına fırlattım. "Bu mu bağ kurdu ? Angut kafalı." ••••• Yanını göstererek "Yanıma gelsene." dedi. "Yok canım ben almayayım." Aslında o kadar tatlı bir ses tonu ile söylemişti ki bir an evet demeyi düşünmüştüm. Ama kendime hakim olmalıydım. Ben yokmuşum gibi varsayıp üzerindeki t-shirtü çıkardı ve yüzüme fırlattı. Onun kaslı vücudu karşısında nutkum tutulurken hemen gözlerimi kapattım ve bağırmaya başladım. "Yavaş be. Burada ben de varım!" "Sende çıkar bir şey olmaz."dedi gülerek. "Sen ne kadar komiksin ya ? Seni Cem Yılmaz mı sıçtı ? ••••• Eğlenceli,deli dolu,komik, ormantik bir hikaye... Gülmek garanti koşşşş. Dikkat bağımlılık yapar ! Ve içinde küfür vardır rahatsız olan okumasın. ••••• KAPAK TASARIMI = Sloane Design Dostluk #5 Romantizm #40 İnstagram #1 BÜTÜN HAKLARI BANA AİTTİR ÇALINMASI DURUMDA GEREKLİ İŞLEMLER YAPILACAKTIR Yazmaya başladığım tarih : 20.06.2019

Çekirdek ile kolanın tadı, 1.55'lerin yeri ayrı. *** Başlangıç tarihi: 26.03.2019

Bu kitap sizi gülmekten yerlere yatıracak. O halde trene atlayın ve kemerinizi sıkı bağlayın. Gülmekten ölme garantisi veriyorum. *** "Kim o?" "Pizza."