Bir savaşçı dünyaya geldi... Doğar doğmaz bir savaşın içinde buldu kendini. Hayatı boyunca savaştı, binlerce ok fırlatırdı bedenine, hepsinin yarasını kendi sardı, kendi iyileştirdi. Büyük savaşa girdi, binlerce orduya karşı kazandı. Yaralandı, arkadaşlarını kaybetti... Sardığı yaralar tekrar nüksetti, Her şey bitti, diyerek bir köşeye sindiğinde gözleri kapanır gibi oldu. Çığlık sesleri duydu, "Yardım edin!" diye bağırdı ince bir kadın sesi. Etrafına bakındı, bir kaç kişi savaştan kalan ganimetleri topluyordu. Ayağa kalktı genç savaşçı, sesleri takip ederek ilerledi. Sonunda bir Krallığın önünde durdu, kafasını kaldırıp inceledi. Karanlık bir sis çökmüştü, çığlık sesleri acı dolu inlemelere dönüşmüştü. Krallığın kapısının önünde durdu. Çok güçlü ve aşılamaz bir kapı olduğu her halinden belliydi. Genç savaşçı kapıyı çaldı, beklemeye başladı. Kulelerden birinde gece saçlı bir kadın göründü, "Her çalana açılmaz o kapı." dedi sert ve kırılmaz bir sesle. Gece saçlı kadının saçları birer ok oldu ve savaşçıyı kalbinden vurdu, genç savaşçı kalbini tuttu. Ellerine kanlar bulaştı. "Yaralıyım..." dedi acıyla. Genç kadın kafasını iki yana salladı, "Ben daha da yaralıyım." "Beklesem bu kapı açılır mı?" "Beklemeden göremezsin..." * "O kapıyı çok kişi çaldı, hepsi içeri girmek için zorladı. Sense sadece tıklattın. Açmamı bekledin, işte bu yüzden ben senin Gece'nim. Ay'ın Gece'siyim..." *** Not: Fantastik değildir ve her hangi bir kitabın devamı da değildir. KİTABIN BASIMI İÇİN TEKLİF GELMİŞTİR ANCAK BAZI SEBEPLERDEN DOLAYI REDDETİLMİŞTİR...

BU KİTAP BASILI ESER HALİNE GETİRİLDİĞİ İÇİN KALDIRILMIŞTIR. FİKİR SAHİBİ OLMAK İSTEYENLER İÇİN GİRİŞ BÖLÜMLERİNDEN BAZILARI BULUNMAKTADIR. KEYİFLİ OKUMALAR. * Lütfen bekleyin. Operatöre bağlanıyorsunuz. * * Kapak tasarım: @viranebirkalp

Damarlarında bir soy dolusu cesedin kanı dolaşıyordu. O gece ay, gökyüzünde karanlıktaydı; bu görüntü göz çukurlarının içine gömülmüş siyah gözlerini hatırlatıyordu. Şehirde dolaşan bir katilin hayatının sınırlarına indirmeye başladığı darbe, keşfetmeye başladığı güçlerinin daha da ortaya çıkmasına neden olacaktı. O bir Karga Sarmaşığı'ydı. Ve henüz dünyada hiç uyanışa geçmemiş bir türün ilk savaşçısıydı. Varta'nın Kızıl Yakası'nın kraliçesi uyanıyor. İÇİNDE BİR SEN'in evreninden... HAFIZA

Her acı günü, her çektiği işkence, her çaresizliği bedenine, tenine ve bakışlarına işlenmiş fırtına gözlü bir adam.Sizi yakıp yıkan, her hücrenizi geri döndürülemez parçalara ayıran dipsiz karanlığına rağmen nefesinizi kesecek, kalbinizi acıtacak kadar güzel biri.Yıllarca boş bir kabuk gibi yaşayan, intikamını, masumiyetini ve en önemlisi asla sahip olamadığı ruhunu arayan bir serseri. Ayaz Haznedar. "Şarkılara neden parça deniyor biliyor musun Safir? En ihtiyaç duyduğun anda eksik bir yanını tamamlayıveriyor bir tanesi çünkü. Sen yıldızların benim için yazdığı bir parçasın Safir, dünyamın karanlığına dayanamayıp beni terk eden ruhumun yerini doldurmak için bestelenmiş, dünyanın en güzel şarkısı." Ve bu ruhsuz serserinin kalbine dokunmayı başarabilen, Safir gözlü, kırık dökük bir melek. "Ve şimdi çal benim için Safir. Var olabilecek tüm sesler sussa bile sen, benim için çal...""

BÖLÜMLER SİLİNİP BAŞTAN YAZILDI. M.Ö. 200'lü yılları 21. Yüzyıl ile birleştiren bir anlaşma. Kutsal ve Lanet'in, İyi ve Kötünün, Bugün ile Yarın'ın savaşı. Yıllar boyunca bizleri koruyanlar ve yok etmek isteyenler. İlk savaştan son savaşa kadar uzanan hikaye. KURGUDUR.

Herkes hayatında bir kere bile olsa, düşünmüştür. Uzay nasıl bir yer? Uzayda bir gün hayat olacak mı? Bu sorular güzel. Ama onların cevaplarına erişmek bundan daha da güzel. Her güncel uzay bilgisi'ni burada paylaşıcam. Gezegenlerle ilgili bilgiler, uzaylılar ve herşey... Merak ettikleriniz, okuduktan sonra ettiklerinizle boy ölçüşemez olağına inanıyorum... NOT: Bu kitapı kütüphanenizde tutmakla ve ya okumakla ayrıca wattpadde yanınızda olmasıyla (internetsiz, çevrimdışı okumak için yani) iyi ola bilir. Çünkü: Kitap internet olmasa bile uzay hakkında (gezegenler dahil) bilgiyi okumanızı sağlıyor. Bir nevi Ensiklopedi gibi... UZAY ENSIKLOPEDISI KİTAP SONLANDIRILMIŞTIR.

Tüm insanlık yalan üzerine kurulu. Bastığımız toprak, soluduğumuz nefes. Aldığım her emanet nefes onu anımsatıyor bana. Camın açıkta bıraktığı boşluk kadar görüyordum gök yüzünü. Ayaklanarak odanın çıkışına adımladım. Oturma odasına adım atacaktım ki gördüğüm manzara, emanet olan nefesimi kursağımda bıraktı. Elleri; iki başının arasında, önünde onlarca şarap şişesi. Ve sayıkladığı o öldürücü cümle. "Ben şizofren değilim. Ben şizofren değilim." -Tamamlandı.-

Katherine Jane Wright; henüz altı yaşındayken kaderine karar verilmiş bir genç kadındı. Aynı yaşta annesizliği tatmış, kârlı bir evlilik anlaşması karşılığında kendisi gibi her şeyden habersiz bir oğlan çocuğuyla nişanlandırılmıştı. Zalim bir babanın gölgesinde geçirdiği, sevgiden yoksun çocukluğun ardından on altı yaşına geldiğinde başka bir zorbanın eline düşmüştü. Evliliğinin ikinci gününde sürgüne yollayan kocası tarafından bir kenara atılmıştı. Gloucester Dükü Jordan Henry Wilson; her şeye sahip ama aslında hiçbir şeyi olmayan bir adamdı. Yaşadığı yenilgiler yüzünden gelecekten pek bir beklentisi kalmamıştı. Hayatının büyük bir kısmını babasının gölgesinde bir piyon olarak geçirmişti.İki yıl önce sürgün ettiği genç kızın gerçek bir kadına dönüştüğünü gördüğünde ise hem şaşıracak hem de düşesinin oyunlarıyla mücadele etmeye çalışacaktı. Peki, Düşes ayrı geçirdikleri yıllarda gerçekten kocasının istediği gibi bir kadına mı dönüşmüştü? Yoksa o masum kız çocuğunun yerine intikam planları kuran, yalancı bir kadın mı gelmişti? 16. yüzyılın İngiltere'sinde kaderin bir araya getirdiği bir kadın ve erkeğin her şeye rağmen hayatta kalma mücadelesi...

~Kurgu tamamlanmıştır~ Göl Evleri'nde yaşanan dehşetin üzerinden iki yıl geçmiştir. Karanlık ve suretleri artık geride kalmıştır. Baria ve Kayla, temeli geçmişlerinin üzerine inşa edilen hayatlarını sürdürürken gölge çocuklar aniden garipleşmeye başlar. Ruhsuz bu kabukların parazitlenmesi, kaybıyla baş edemeyen birinin saplantısını büyüttükçe büyütür ve doğumla ölüm arasındaki bağ en nihayetinde kurulur. Karanlık belli ki hiç gitmemiştir, zayıf anları kollamak için daima pusuda beklemektedir. 📣Olaylar her ne kadar bağımsız olsa da bu bir devam kitabıdır. Göldeki Ev'i okumadan buna başlarsanız büyük sürpriz bozanlar ile karşılaşabilirsiniz.

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...