"Bundan sonra," dedim telefondaki kişiye. Sesimi toplayıp devam ettim. "Seni her gece arayacağım ve sana nasıl hissettiğimi anlatacağım."

2010 Onu metroda gördüm. Aptal bir şapka takıyor. 2011 Bugün de evlerinin önündeki küçük çocuğa, onun resminin olduğu tabloyu verdim. Gidip evlerinin önüne koydu. Sanırım yarın, tablonun yerine koyduğu post-it'i alabileceğim. 2012 Bir süredir ortada yok. Duyduğuma göre, bir ajansta stajyer olmuş. Hala resimlerini çiziyorum. Bazen post-it'leri bakıyor. 2013 Ünlü olduğundan beri yabancı çocuğun kişiliği hakkında daha çok fikrim oldu. Hala, her hafta çizimlerimi kapının önüne bırakıyorum. 2014 4 yıl boyunca, görünmez taraf bendim ama onu görebilecek kadar şanslıydım. Seoul'e taşındığımızda, artık benimde görünen taraf olacağımdan haberim yoktu. Küçük oyunumuz yavaşca bitiyordu, bu iyi bir şey miydi? Emin değildim. to ;; @wendyinhijab

Yıldızların aydınlattığı bir beyaz geceyle,şimşekli bir beyaz gece arasında sıkışıp kaldım.Beni sabaha hangisi ulaştıracak? "Kovsan da gitmeyeceğim." "Yanımda kal" Bana karşı böyle pervasız böyle korkusuz olması beni ürkütüyordu.İçimde,çok derinimde gömülüymüşçesine üstünden toprakları atıp ruhuma ulaşan bir isim anımı yerle bir etti. Jung Hoseok, bu gece neredesin? Tam da gök gürlediği şu anda sen ne yapıyorsun? kapak; dlazaru.tumblr.com

"Duru olan sen misin, Kim Haru?" © Bütün hakları buzdolabımda saklıdır.

"Eğer sen..." dedi ve bir süre gözlerimin içine baktı. "Beni beklemeseydin ben bu koca şehirde kaybolacaktım." Yüzümüz giderek birbirine yaklaşırken nefeslerimiz birbirine karışıyordu. "Eğer sen," dedim bu sefer. "Yanıma gelmeseydin, yıldızlara olan inancımı kaybedecektim." If You| @-PeterPan | Her hakkı saklıdır. @wendyinhijab ithafen yazılmıştır.

BANGTANBOYS!

1hafta#hayrankurgu kategorisinde 1.ydi❤ Bulunduğum boşluğun içinde, gülüşün parlıyor içime. Ben seni değiştirmek istemiyorum,bir meleğe denk geldim; tehlikenin olmadığı,aşkın gözlerim olduğu ve kör olmadığım bir yerde. #7agustos2016

Yaşadığımız anların sonuçları, kaderin basamaklarıdır aslında. Bazı şeyler vardır; olacağını asla tahmin etmeyeceğiniz ve olduğunda da hoşlanmayacağınızdan emin olduğunuz şeyler... Hayat, bize inat yaparmış gibi bu şeylerle karşılaşmamızı sağladığında, önceden yaptığımız planların hatta varsayımların nasıl da boşuna olduğunu görürüz. Hayatı, planladığının çok dışında bir yola girdiğinde, ne yapacağını bilmiyordu Yağmur... Hiç beklemediği bir anda, çok önemli bir haber alınca ne yapacağını şaşırdı Efe... Ve zaman, her ikisi için de en doğrusuna karar verdi

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...