Siz hergün babanız tarafından şiddet gördünüz mü hiç? İşte ben her zaman, her Allah'ın günü babamdan dayak yiyiyorum. Artık baba diyesim bile gelmiyor o adama. Para karşılığında kızlarını satan bir adamdan da bu beklenirdi zaten. 1. Bölümden alıntı. Buyurun efendim ne alırdınız?'' dedim. Beni iyice süzdükten sonra sonunda gözlerime bakabilmişti. ''Ben bir porsiyon Günay alayım'' dedi hemen defterime Günay yazdım. Ne! Günay mı? Kafamı defterden kaldırdım ve ''Beyefendi ne istiyorsunuz? Düzgün söyleyin!'' dedim uyarıcı ses tonumla. Pis pis sırıtıp ''Gece beraber bir şeyler yapalım mı ne dersin?'' deyip göz kırptı ve saçımı ellemeye başladı. Hadi 1. Bölüme...

Not! Kitabın ilk bölümleri final olduktan sonra düzenlenecektir. [Kitabın Şarkısı : Lana Del Rey - Dark Paradise.] Kitap yetişkin içerikler bulundurmaktadır! ❄ Sonsuz bir gecenin göğsünde Ay ince bir bıçak gibi asılıyordu. Adımları arkasında kan izleri bırakan kara kürklü bir kurt uçuruma doğru adımlıyor, bilincini kaybetmemek için acısına tutunuyordu. Uçurumun başına geldiğinde gözlerinde sönmeye yüz tutmuş ışık ölüm kokuyordu. Toprağı kızıla boyayan kanı tüylerinin arasından akmaya devam ederken bir anda olduğu yere çökerek, yığıldı. Hızla aldığı nefesler ciğerlerine kendi kanının kokusunu dolduruyordu. Yine o eksiklik duygusu ruhunu sardığında... ölmek istemişti. Geriye kalan son gücünü toplayarak başını Ay'a doğru kaldırıp peş peşe uludu ta ki içinde ki boşluğun sahibi çağrısını duyana kadar. "Mühür seni bana getirdi." ❄

Neith Ailesine varana kadar etrafı tıka basa büyücülerle çevrili... Her şey yolunda gibiydi ta ki Neith doğana kadar. Açıklama kısmını daha sonra düzenleyeceğim :D Ama siz şimdiden Neith'i sevmeye başlayabilirsiniz. :)

2020 Watty Ödülleri Tarihi Kurgu Kazananı Tarih #1 (19.09.2020) Hiç kimse yaşattığını yaşamadan ölmezmiş. Geçmişin kanlı sayfaları bir bir önüne açılır, hayaletler hesap sorarmış. Öyle bir gün gelirmiş ki önce aynaya baktığında gördüğün gözler yabancı gelirmiş sana, sonra o gözlere öyle bir alışırmışsın ki yeni zırhın o gözler olurmuş. Not: Aynadaki Kan 4 kitaplık bir seridir ve diğer kısımlar bu kitap içerisinde toplanmıştır. 1.Kitap: Aynadaki Kan (TAMAMLANDI) 2.Kitap: Yakuttaki Kan (TAMAMLANDI) 3.Kitap: Safirdeki Kan (Başlayacak) 4.Kitap: Kapak: Elizabethstark1 (*) Kapak: rei-nia Instagram: aynadakikan Tarih #1 (19.09.2020) Tarih #2 (18.09.2020) Tarih #9 (30.01.2020) Tarih #10 (16.01.2020) Tarih #11 (30.12.2019) Saray #1 (05.01.2020) Taht #1 (22.11.2020) Entrika #11 (19.10.2019) Saltanat #1 (19.06.2021) Saltanat #3 (19.10.2019) Hanedan #2 (19.10.2019) Mücadele #5 (19.06.2021)

"Sana bir şey söylemiştim,hatırlıyor musun?" Geldik asıl konuya! "Hafızam silindi.Dünden önceki her şeyi unuttum." "Öyle mi?" "Öyle." "Beni nasıl hatırlıyorsun o zaman?" "Sana gıcık olduğumdan unutmamışımdır." "Teveccühünüz hanımefendi.Hiçbir şey hissetmemenizden daha iyidir." ***

Gece neydi? Çoğu insanın korktuğu ve evlerine çekildiği saatler miydi? Ya da "bir an önce gece olsa da uyusam." diyen uykukolik insanların sığınağı mı? Bu hikayede Gece bu değil. Bu hikayede Gece, bazen küçük bir çocuk kadar iyi ve temiz. Bazen bütün kötülükler birikmiş gibi kirli. Bazen sırları, aşkı, dostluğu barındıran koca bir dünya. Bazen ise hayal kırıklığı.. Sekiz neydi peki? Yana yatırdığında sonsuzluğu simgeleyen Sekiz, bu hikayede Gece'nin oyuncağı. Onun dünyasında dört kadın dört erkekten oluşan bir kukla. Peki hangisi daha güçlü? Gece mi, yoksa Sekiz mi? Bu hikayede kazanan yok. Hangisi kaybedecek? Sonsuzluk mu yoksa içimize korku salan Gece mi? Belki de en başta soruyu yanlış sordun; "ne?" değil "kim?" "Kim bu Gece?" Kitaptan Bir Kesit Herkes ani hareketle başını bana çevirdiğinde, filmi dondurup cebimden telefonumu çıkardım. "Özel numara." Hepsine teker teker baktım. "Açayım mı?" "Aç aç." dedi Eren. "Bence açma." dedi Kerem. "Kesin Brendan falandır." dedi Duru. "Aç bakalım bi'" Telefonu açıp kulağıma götürdüm. -Selam Eva. Fazlasıyla ürkütücü ve kalın bir erkek sesi duymamla korkarak gözlerimi irice açtım. Canlı bir ses değildi. Muhtemelen sesi kalınlaştıran zımpırtıyla konuşuyordu. "Kim?" diye soran yanımdaki Mina'ya baktım ve telefonu hoparlöre aldım. -Kimsin? Bir kahkaha attıktan sonra konuştu. -Ben, Gece. -Dalga mı geçiyorsun benimle?! -Dalga geçmiyorum! Ben, Gece. Ve.. sizin canınızı yakacağım, Sekiz! İlk yayımlanmaya başlandığı tarih: 2016 Düzenlenip en baştan yayımlanmaya başlandığı tarih: 27.03.2017 *Sekiz "Gece Geliyor" ; 3 serilik Sekiz kitabının ilkidir. *Kapak tasarımı: @leticiamodi * Not: Sekiz serisinin ikinci kitabı Sekiz'Biraz Karanlık' şimdi yayımda. Bu kitabı bitirdiyseniz, diğer kitaba geçmeyi unutmayın! ©Tüm Telif Hakları Saklıdır

"Ve ateş kül oluncaya dek yanmaya devam etti. Su ise buhar olacağını bilmesine rağmen savaşından vazgeçmedi.'' Masal on sekiz yaşını doldurduğunda kaldığı yetimhaneden ayrılmak zorunda kalmıştı. Bu arada eski yurt müdürü tarafından ona İstanbul'da bir kolejde burs ayarlanmıştı. Kendine kalacak bir yer bulması gerekiyordu artık. Bir yandan da İstanbul'a geldiğinde etrafında ilgiyle dolaşan insanlar ve karşısında köle olacak bir beyaz atlı prens hayal ediyordu. Ancak ne yazık ki hayat masallardaki gibi değildi. Zaten "Bir varmış bir yokmuş" yerine "Lanet olsun!" ile başlayan bir masaldan ne beklenirdi ki? Masal, karşısına çıkan, sırlarla dolu, karanlık Rüzgar'ın gizemini çözmeye çalışırken kendini ona âşık buluverecekti. Bu kitap 2015 yılında Epsilon Yayınevi ile raflarda yerini aldı.

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

WATTYS 2020 BİLİM KURGU KAZANANI Gök taşı. Zehirli bir gaz. Okyanus kırmızı, toprak beyaz. Ölümler ve lütuflar. Atlas diye bir yer var. Dokunmak yasak. Biz burada tutsak. Gözlerinde ateşin kırıntıları. Alma benden onları. Bir yolunu bulacağımı söylüyorum. Neden kafiyeli konuşuyorum bilmiyorum. Bakma böyle kırılgan olduğuma. Sen düşman! Elinden geleni ardına koyma. Anka geldi anlatmaya. Hazır mısınız yanmaya? 08.03.2020 - #1 Bilim Kurgu

-Wattys 2020 Romantizm Kazananı- Adamın üzerimdeki baskısıyla köşeye sıkışmıştım. Ona dokunup üzerimden atmak istiyordum ama bunu yapamıyordum. Sanki felç geçirmiş gibi kalakalmıştım. Ne konuşabiliyordum ne de hareket edebiliyordum. Fakat artık bundan oldukça rahatsızdım. Sağ elimi belli etmeden arkama atıp belimdeki silaha dokundum. Onun varlığı niyeyse bana güç veriyordu. Adam sağ elini başımın üzerinden arabaya koyduğunda kaçabilecekmişim gibi geriye gittim. Daha fazla gidemiyordum. Yok olmuyordu. Böyle devam edemezdim. ''Size hiçbir şey vermek zorunda değilim!'' Adamın göğsüne ellerimi koyup tüm gücümle ittirdim. Yaptığıma direnmedi birkaç adım geriledi. Bana alan açılınca duruşumu dikleştirip ben de birkaç adım öne doğru attım. Bu sefer gerileme sırası ondaydı. ''Hem siz kim oluyorsunuz? Bana bu şekilde davranamazsınız!'' Sesim haddinden fazla çıkmıştı. Karşımdaki adamın şaşırdığını görebiliyordum. Benden bu denli bir çıkış beklemediği açıktı. Adamın sinirle kasılan yüz kaslarını gördüm bu sefer. Yine bir sinir dalgası benliğini ele geçirmişti. Ben de bundan nasibimi almıştım. Kollarıma yapışan mengene gibi eller öyle sert tutuyordu ki canım yanıyordu. Parmakları kollarımı morartırcasına sıkıyordu. Yüzü yüzüme yaklaşmış gözlerinden çıkan öfke ateşleri yüzümü yakıyordu. ''Kimliğini çıkaracaksın ve arabada ne var ne yok hepsini göstereceksin!'' Bu bendeki bardağı taşıran son damla olmuştu. Kimse bana emredemezdi. Hiç kimse! Kollarımı gevşettiği tutuşundan faydalanıp yarım adım geriye çıktım. Canım ya da bir başka şey şu an umurumda değildi. Belimdeki silahı çekip kalbine dayamamla onun da eş zamanlı aynı şeyi yapması bir olmuştu. Şimdi ikimizin silahı da birbirimizin kalbi üzerinde meydan okuyordu. Ya iki silah da patlayacaktı ya da birimizin öfkesi ateş olup yakıp yıkacaktı.