Zamanda yapılan bir yolculukta kendisini 1920'lerde bulan Ahsa, kendisi gibi zamanda yolculuk yapan Karan ile tanışır. "Dağınıklığa tahammülün yok resmen Ahsa. Benimde takıntılarım var biliyor musun?" Başparmağı gözümün kenarını okşamıştı. "Şurada bir benin var, gözümü alıp alıp duruyor. Diğer tarafta da olsaydı keşke hiç simetrik değil." Sonra dudağımın kenarına indirdi parmağını. "Bak üst dudağın da alt dudağına göre çok dolgun! Tüh!" Gözlerim kendiliğinden büyürken elimle göğsüne vurdum. Yetmedi bir kez de omzuna vurdum. "Sen sapıksın! Valla sapıksın!" "Ben olanı söylüyorum? Sen benim dağınık olduğumu vurgularken sorun yok ama ben söyleyince sapık oluyorum. Sanki seni tutup öptük, hemen sapık ilan ettin bizi." "Hele bir yap gözlerini oyarım senin." diyince gülüşü büyüdü. Ben odaya girdiğimde ne kadar da solgundu oysa yüzü. Ahsa'nın zamana yolculuğunda geçmişle yüzleştiği kitabıma hoş geldinizzz.

" Seninle evlenirsem beni yaşattırlarmı sanıyorsun " dedim dişlerimin arasından " benimle evlenirsen sana dokunabilirlermi zannediyorsun " dedi gözlerimin içine bakarken sesi sakindi kendinden oldukça emindi , yalan yok güven de veriyordu ama tüm bunlar her şeyi yok sayıp onunla evlenebileceğimi göstermiyordu " bak leya " dedi sigarasından derin bir nefes çekerken " seni şuan gelip alsalar masa ve kurallar gereği hiç bir şey yapamam onu da geçtim iki aile arasındaki düşmanlık artar kan dökülür fakat " dedi sigarasını söndürüp gözlerimin içine bakarken " benimle evlenip Arzen soy adını alırsan feriştahı gelse seni benden almaz " dedi gözlerimin dolduğunu hissediyordum " bir evlilikten kaçarken başka birine mecbur bırakılıyorum " dedim titreyen sesimle kaşlarını çatarak bahçe kapısını gösterdi " seni hiç bir şeye mecbur bırakmıyorum gerçek bir evlilik olmayacak , istemiyorsan kapı orada gidebilirsiniz fakat sende başka şansın olmadığını biliyorsun değil mi ?

*** Timur'un soyundan gelen Babür İmparatoru Ekber Şah, zamanın belki de en kudretli hükümdarıydı. 14 yaşında çıktığı tahtla halkına yepyeni bir yönetim sundu. Yüreğinde taşıdığı cesareti, kudreti ve merhameti ona yeni bir isim getirdi; " Celaleddin... " Ekber Şah, dinine ve geleneklerine aykırı bir şey yaptı. Rajput'un soyundan Jodhaa ile evlendi. Rajput prensesiyle Şah'ı ayıran en büyük sorun prensesin Hindu, Şah'ın ise Müslüman olmasıydı. Ulema da dahil bir çok kişinin itirazına rağmen Celaleddin, Rajput prensesini " Babür Melikesi" olarak sarayına, hayatına getirdi. Tek amacı dedesi Babür zamanından bu yana fethedilmekte olan toprakları vatanı haline getirmek olan Şah'ın henüz bilmediği bir şey vardı; " Aşk... " Düğün çadırına girene dek ne Şah ne de prenses birbirlerini görmemişlerdi. Jodhaa'nın yüzünü ilk kez gördüğü an Şah'ın kalbi zehirli bir okla vurulmuşçasına yandı, yandı, yandı. Ve en sonunda kül olup prensesin ayaklarına döküldü...

BU KİTAP BASILI ESER HALİNE GETİRİLDİĞİ İÇİN KALDIRILMIŞTIR. FİKİR SAHİBİ OLMAK İSTEYENLER İÇİN GİRİŞ BÖLÜMLERİNDEN BAZILARI BULUNMAKTADIR. KEYİFLİ OKUMALAR. * Lütfen bekleyin. Operatöre bağlanıyorsunuz. * * Kapak tasarım: @viranebirkalp

Henüz 6 aylıkken bara bırakılan Mavi Altun onu sahiplenen mafya lideri üvey baba Kuzey Altun nüfusuna taşıyıp babalık yapar. Üvey babasının düşmanı İdris Kara ve oğlu Azad Kara. Hem mafya hemde boksör olan Azad ,Mavi altuğu görüp düşmanın kızı olduğunu bilmeden aşık olur.

Esin, şehirden sıkılıp köy hayatının huzuruna sığınmak isteyen genç bir öğretmendi. Yeni görev yeri olan bu dağ köyüne adım atar atmaz, Nebahat teyze ile tanışmıştı. Nebahat teyze, köyün en tatlı ama aynı zamanda en meraklı yaşlı kadınıydı. Kısa sürede Esin'i de kanatlarının altına almıştı. Esin, ona "Neboşum" diye hitap etmeye başlamış, bu sevimli hitap aralarındaki bağı daha da kuvvetlendirmişti. Köyde herkesin hakkında konuştuğu bir isim vardı: Esat. Nebahat teyzenin torunu olan Esat, sessiz ve içine kapanık biriydi. Çiftlik işleriyle uğraşıyor, insanlarla pek konuşmuyordu. Onunla ilgili söylentiler köyde sıkça dile getiriliyordu; kimileri onu ukala buluyor, kimileri ise geçmişte yaşadığı travmalar yüzünden böyle olduğunu söylüyordu. Esin, bir gün köy kahvesinin önünden geçerken birkaç kadının onun hakkında fısıldaştığını duydu: "Esat'ın neden hâlâ yalnız olduğunu hiç anlamıyorum." "Kesin bir sorunu var, yoksa bu kadar yakışıklı adam evde kalır mı?" Kadınların söylediklerine kulak misafiri olan Esin, tam o anda Nebahat teyzenin onu fark edip yanına gelmesiyle afalladı. "Esin kızım, şunların laflarına bakma," dedi Nebahat teyze, gözlerini devire devire. "Esat'ın gönül işlerine kimse karışamaz. Ama seninle iyi anlaşacağınızı düşünüyorum." Bu cümle Esin'in beyninde çakan bir şimşek gibiydi. Nebahat teyze, Esin'i Esat'la yakıştırmaya başlamıştı! Daha kötüsü, bunu dile getirmekten hiç çekinmiyordu. Köyde dedikoduların hızla yayıldığını bilen Esin, istemsizce bir yalan söyledi: "Ah, zaten biz Esat'la sevgiliyiz."

"Her şey, o defteri bulmamla başladı. Başlangıçta yalnızca bir oyun gibi görünüyordu. Sadece düşüncelerimi dökeceğim bir yer... Ama yazdıklarımın gerçek olacağını kim bilebilirdi? Oysa ben, sırf bir kalbe dokunabilmek için bir hayatın altını çizdim. Ve şimdi, başlattığım bu hikaye beni boğmaya başlıyor." Alina, sevdiği adamın adını bir kez daha kâğıda döktü. Bir rüya mı, yoksa kâbus mu başlatıyordu? İçi korkuyla karışık bir heyecanla doluydu. Yazdığı her kelime, gerçekliği örmeye başlamıştı. Adamın ilişkisi çatırdıyor, olaylar tam da onun satırlarda yazdığı gibi gelişiyordu. Ama o, sevgisini anlatmanın bir yolunu ararken kendini tehlikeli bir oyunun başrolünde bulmuştu. "Bazı şeyler yalnızca hayalde kalmalıymış," diye düşündü Alina. Ama bunu anlamak için artık çok geçti.

"Benim..." dedim gözlerim anlık dudaklarına kayarken. Etli dudaklarının üzerindeki su taneciklerini diliyle temizlediğinde gözlerim gözleriyle buluştu. "...korumam ol, Kara Yağız."

Benim yıllar önce gördüğüm o belli belirsiz çizgiyi dahi bir ihtimal olarak kabul etmediğini gösterircesine bıçağın keskin ucunu gözlerimin içine bakarak kendi avcuna bastırdı ve aşağıya doğru çekti. Oluk oluk akan kan beyaz gömleğine süzülmüş, yüzünde acıyı gösteren tek bir mimik bile oynamamıştı. ''Ne bu kan akmayı durdurdu...'' dedi Ferman'ı tutan elimi bir hışımla çekerek. Avcum ellerinin arasındayken sıcak kanı buz gibi tenimde süzüldü. Ben yıllar önce bitti diye haykırırken o bizim sonumuzun daha gelmediğini belirtircesine o kanlı bıçağı avcumun içine bıraktı. Bu beni öldür demekten başka bir şey değildi. ''Ne de bu can bu bedenden çıktı.'' Dedi düşüncemi doğrulamak ister gibi. Parmaklarımdan süzülen, tenime bulaşmış kanıyla birlikte avcumun içine baktım. Bizim sonumuz yine benim ellerimin arasındaydı fakat bu sefer ima ettiği son çok daha başkaydı. -Hikaye içerisinde yetişkin içerikler bulunmaktadır.

"İkimizde biliyoruz ki, er ya da geç benimle evleneceksin. Ve bu zorunluluktan olmayacak!" "Başlangıç: 12 HAZİRAN 2016 Bitiş: 18 EKİM 2019" © Ağa adıyla yayımlanmış ilk ve tek hikayedir! ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 2 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)