-SİZ: Aşko yarın geliyor musun? -0542****: Anlamadım ne diyorsun? -Siz: Ya bugün numaranı verdin ya kursta ben o kız işte. -0542****:Oğlum bak seni bulursam doğduğuna pişman ederim komik mi lan! -Siz: Şakamı yapıyorsun Ayşe? Eğer öyleyse hiç komik değil. -Siz: *bir resim gönderildi* -0541****: Bu attığın saçma şey de ne? Eğer bak benim bölükteysen seni bulur mahvederim. -0542****: Sana acımamı istiyorsan ben bulmadan söyle kimsin? -Siz: Sen Ayşe değilsen asıl sen kimsin? --- Sır çıkmazlarına düşen Nazlı ve Yalın nasıl bir aşk yaşayacaklardı? Peki ya bu aşk tüm dünyayı kasıp kavurursa? Bu hikaye ile beraber yanmayı göze alıcak mısınız cevizlerim? BU HİKAYEYE BENZER BİR HİKAYE OLDUĞUNU GÖRÜRSEM YASAL İŞLEMLERİ BAŞLATIRIM HERHALDE NEKRNFLRNKFGK.

Ada ve Ayazı anlatan bir hikaye.Ada kızımız naif kırılgan genç bir doktor tesadüfen karşılaştığı Yeraltının en bilinen isimlerinden Ayaz ise onun aksine sinirli ve oldukça sert bir adam.Tesadüfen karşılaşmaları nelere sebep oldu bakalım.. Hepizini bekliyorum 🌸

Lapis Yayınları aracılığıyla kitap olmuştur ✨🧡🖤 ... Ceviz Ağacı Mahallesi'nin gölgesi bahar ayında yeryüzüne dokunurken içerisinde bulunan yaşantılar da birbirlerine dokundu. Sıcacık insanların sıcacık mahallesine ve oradan da evlerinin içine misafir olduğumda çok küçüktüm ama anımsıyorum, çocuksu mutluluğum o kadar gerçekti ki içim içime sığmıyordu. Sonra büyüdüm ve onlara dahil oldum, onlara karıştım ve Ceviz Ağacı Mahallesi'ndeki ağaçların şekline girdim. Aşk bir diken gibi tırmandığım ağaçların dallarından tenime doğru uzanıp bedenimi baştan sonra doğru keserken gözlerimdeki sıcak yaşları yeryüzüne davet ediyordum. Aşık olacak kadar büyümüş, aşka düşecek kadar sersemdim. Ama mutluydum, Ceviz Ağacı demek mutluluk demekti. Ceviz ağacı demek buralarda, tepesindeki çalıkuşu demekti. Ve ben... Kızıl Çalıkuşu'ydum. .... Onların aşkı dillendirilemeyen bir lanet gibi içlerinde dağlanırken mahalleye düşen yağmur damlalarına arkadaşlık etti. Sonra mahallenin açık pencerelerinin birinden usulca bir şarkı yükseldi ve Ceviz Ağacı'na yayıldı. "O gözler bana eskisinden yabancı, Gönlümdeki bu sevda hiç bitmeyen bir acı." ... Bu isimle yazılan ilk kurgudur. Kapak için birkadehsevgi-'ye teşekkürler. Tüm Hakları Saklıdır, kurgu tamamen yazara aittir ve çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Pınar mahallesi, iki katlı rengârenk evlerin olduğu, komşuluğun ölmediği bir mahalleydi. Bakkal İsmail amca çocuklara bedavadan çikolata verirdi. Kadınlar altın günü yapar, dedikodu peşinde koşardı. Mahalle parkında ki büyük çınar ağacı birçok aşığa gölge olmuş, onları dinlemişti. Pınar mahallesi her türlü mükemmel ilişkilerin olduğu bir mahalleydi. Bu mahalle de kendinizden bir parça mutlaka bulabilirsiniz. (Bu kitap eski mahalle ilişkilerine, ve geçip giden çocukluğumuza ithaf edilmiştir.) #Mizah 1 numara!

Yetişkin içerikli sahneler bulunmaktadır. "Senin seviyorum deyişlerin," dediğimde Mirza'nın kalbimin içine soktuğu bıçak daha çok batmaya başladı. "Senin kurban oluşların..." Bıçak bir kez daha çevrildi. Gözlerimden akan yaşlar yanaklarımda durdu. "Senin uğruma ölüşlerin..." Ona baktım. Gözlerinin içine baktım. "Senin sevdan yalan olabilir." Bıçak durdu. Kalbim durdu. "Ama benim sevdam gerçekti." * 16.01.2021

Beni sevebilir miydi gerçekten? Böylesi kötü bir adam, sevgi nedir bilir miydi? ▪▪▪ ID1826RG

"Cinsiyeti ?" diye merak ettiği soruyu soruduğunda genç kız bakışlarını ayırarak kısa bir süre karının da gezindirdi. "Belli değil. Doktorun dediğine göre kendini saklamakta oldukça becerikliymiş" diyerek karnını sağ eliyle tutarak gayri ihtiyari bir şekilde okşadı. Şimdiden bebeğini o kadar çok seviyordu ki. "Annesine çekmiş desene o zaman" diyerek oturduğu koltuktan kalktı ve genç kadına doğru birkaç adım attı genç adam. Onu özlemişti. Tenini, kokusunu, bakışlarını... Bir kere daha onu karşısında görünce bundan emin olmuştu. Ve şimdi ona tek olmadığını üstüne birde karnında ikisine ait bir can taşıdığını söylüyordu. Ne hissetmesi ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Genç kadını omuzlarından tutup sarsmak, hesap sormak istiyordu "Neden gittin? Neden beni bıraktın?" sonra aklına karnında ikisine ait bir varlığın olduğu geliyor bu seferde heyecanlanıyor bu mucize hakkında öğrenebildiği kadar şeyi öğrenmek, sorabildiği kadar soru sormak istiyordu. "Bu sefer" diyerek genç kadının yanında ki boşluğa otururken sözlerine devam etti genç adam. Sesi kendinden oldukça emin, itiraz kabul etmeyecek kadar hiddetli ve genç kadının daha önce hiç duymadığı kadar sertti. Bir ürperti yayıldı genç kadının bedenine sırtından başlayarak ensesine tırmanan. "Bana ait hiçbir şeyi alıp gidemeyeceksin" sol eliyle genç kadının yüzünü kavrayıp kendisine iyice yakınlaştırdı. Artık gözlerinin odağında sadece kadının iri ela gözleri vardı. "Artık izin vermem"

Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı. İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti. Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı. Mantığıyla aşk arasında kaldığında, ne yapardı? Sorunun cevabı kitap da.

Ne olduğunu anlamadan havalanırken ağzımdan kaçan çığlığa engel olamadım. Belime sarılan kollar beni havalandırıp kendi kucağına çekerken utançla geri çekilmeye çalıştım. Araf, buna izin vermeyip ellerini sıkılaştırırken beni dizlerine otutturdu. Bu yakınlaşmaya alışkın olmayan vücudum titrerken gözlerimin kapanmasına engel olamadım. Fazlasıyla gerilen bedenim titrerken gözlerimi açıp onun kahverengi hareleriyle karşılaşmak istemiyordum. Onun yakınlığı bedenimi kavururken güzel ve dolgun dudakları birkaç santimetre uzağımdaydı. İçimdeki his kontrol edemeyeceğim bir boyuta ulaşırken ellerimi sürükledim ve onın yanağında durdurdum. Boğazıma oturan yumruyu sertçe yutkunurken elime batan sakalları usul usul okşayıp sevdim. Ellerim onun güzel suratındayken hayalimdeki sakallara dokunmanın verdiği heyecan kalbimi hızlandırmakla kalmıyor, nefesimi kesik kesik alıp vermemi sağlıyordu. Kendime hakim olamayarak ona yaklaşırken burunlarımızı birbirine bastırdım ve dudaklarımı dudaklarına sürttüm, öpmedim. Bana ters tepki vermeyişi hareketlenmemi sağlarken kucağında kıpırdanmadan edemedim. Dudaklarımın hizasında olan dudakları aralanıp boğuk inlemesini bırakırken kapanan gözlerimi araladım. Uzun ve biçimli kirpiklerinin ardına gizlenmiş kahverengi gözleri koyulaşmış, belimdeki elini sıkılaştırmıştı. Öylece birbirimizi izlerken Araf sertçe yutkundu. "Söylesene, bana böyle bakarken nasıl senden uzak kalmamı isteyebilirsin?" Ona cevap veremezken, dudaklarının değdiği dudaklarımı araladım. O konuşurken bana temas eden dudakları benim dudaklarıma daha fazlasını istetirken duygularıma engel olamayarak aramızdakş mesafeyi kapattım ve onun dolgun dudaklarını, izinsiz bir şekilde mühürledim. Bu hareketimle birlikte abi kavramı, çok uzaklara, izbe bir köşeye çekildi ve alayla bizi ve birleşen dudaklarımızı izledi.

İzmir'den Istanbul'a geldiğinden beri hayatında doğru sandıklarının yalan olduğunu öğrenen bir kız hayatındaki tek doğruyla savaşıyor. Zaman içinde kim olduğunu dahi sorgulayan bu kız hayatında ki en büyük doğrusunu da kaybediyor. Düşünüyor kız kimim ben? Bir yalan bir doğruyu ortaya çıkarıyorsa ona yalan demek ne kadar doğru? Hayatına çok kişi giriyor. İki kişi Derin'in en büyük zaafı oluyor... "Sen herkesle aynı gibi görünen ama kolayca fark edilen bir farksın. Sen bir zaafsın herkesin isteyebileceği türden bir zaaf..."