Bazen farklı dünyaların insanıyız derler ama mecaz anlamda, bizim dilimizde farklı dünyaların insanıyız demek gerçek anlamda çünkü biz gerçekten farklı dünyaların varlığıyız, insanı mıyız tartışırılır. İşte bizim farkımız da bu. Kitap Kapağı:@ruyamfeza

Gerçek bir hikayeden uyarlanmıştır!

Bu hikâye benim Ruhumun Melodisi... Neden mi? Ben bir müzisyenim. Başkalarının şarkılarını seslendirmenin yanında kendi bestelerimi de yapıyorum. Hikayemde kendime ait şiirler paylaşıyorum.. Hayatımda beni derinden etkileyen duygularımı dizelere dökmek istedim. Bunları sizin de okumanız ve ardından seslendirdiğim şarkılarımı dinlemeniz beni çok mutlu eder. Eğer bu satırları okuduysan lütfen bana bir fırsat ver. Ben müziğimle varım...

-"Sen bana aitsin." -"Ben kimseye ait değilim." -"Yanılıyorsun bücür.." -"Bana bir daha bücür deme!" YAZIM YANLIŞLARI VARDIR ONA GÖRE OKUYUNUZ! .HADİ BAŞLAYALIM.

Her şey eve gelen yanlış bir kargoyla başladı... Ben kim miyim? Ben, Peri Ahsen Bennur. Bu hikâyenin Tomu mu yoksa Jerrysi mi olduğumu örenmek istiyorsanız, mutlaka okuyun! Şşt🤫 burda olanlar aramızda! Bütün hakları: Peri'nin magazin dergilerinde, Nur'un bombalarında ve Ece'nin göz yaşlarında saklıdır! 💙 🌼 01.12.2020

Bugün sevindiğim şeye yarın üzülebilirim. İçimde durmadan değişen, ele avuca sığmayan bir sürü duygu. Kara kara düşünceler, derken bir öfke, ağlamaklı bir haldeyken, birdenbire taşkın bir sevinç.

Hayatı çok güzeldi.. Ta ki 17. yaş gününe kadar.. Ama kardeşinin intiharına sebep olan kişiye aşık olamazdı değil mi?..

Ankara'dan İstanbula taşınmak zorunda kalan bir kızın hikayesi Yaşadıkları, yaşayacakları beraber öğrenmek istiyorsanız doğru yerdesiniz Sizleri biraz güldürüp,kafa dağıtmanız için bir kitap

Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

"Çok âşığım, amca. Tam onu unuttum sanıyordum, bitti diyordum. Hepsi onu görene kadarmış. Bir bakışıyla kanıtladı bana bunu." "E bu çok iyi bir haber! Kim bu kadın? Tanıyor muyuz?" Yüzümde buruk bir gülümseme oluştu. Ben bile tanımıyordum ki onu. Yüzü bana bir o kadar tanıdıkken diğer hiçbir şeyi uyuşmuyordu benim âşık olduğum kadınla. Sadece ona çok benziyordu. O kadar aynıydı ki onunla, bir an ölmediğini bile düşünmeye başlamıştım. Ta ki sesini duyana, kim olduğunu öğrenene kadar. Sesinin onunla alakası yoktu. Üstelik adı... Lamia. Çok garipti. "Başkasıyla evlenecek." Ellerimin arasındaki çerçeveyi masaya geri bırakıp bakışlarımı amcama çevirdim. Kaşları çatılmış, derin düşüncelere dalmıştı. "Başkası çıkar karşı-" Konuşmasını bitirmesine izin vermeden aniden "Ben onu istiyorum, amca. Ben sadece onu seviyorum. Ben onu istiyorum!" diye böldüm lafını. Transa girmiş gibiydim. Onu ikna etmek için ise kelimelerimi art arda söyleyerek istemsizce sesimi yükseltmiştim. Ben onu istiyordum. Çünkü bana iyi gelebilecek tek insan oydu. Ölü birisine çektiğim özlemi dindirebilir, beni bu azaptan kurtarabilirdi. Ona tıpatıp benziyordu. Bir daha kapanmamak üzere açılmış yaralarımı kapatmak için bir şanstı belki de bu... 🦋 "Hastasın sen, sorunların var. Üstüne üstlük bir de bebeğime sahip çıkabileceğini iddia ediyorsun. Lütfen gerçekleri kabullen ve kendi hayatına odaklanmayı dene." Hâlâ daha sessizliğini korurken bana doğru birkaç adım attı. Çok geçmeden aramızdaki mesafeyi sona erdirip eş zamanlı olarak kollarını da arkamdan karnıma sarmıştı. Onun bu hareketi gerilmeme sebep olmuş, istemsizce nefesimi tutmuştum. Ben aynadan öylece yansımamızı izlerken Alex kafasını arkamdan boynuma gömdü ve derin bir nefes aldı. "Seni hissediş uğruna bunca delilik."