GÖREVLERİNİ HER ŞEYİN ÜSTÜNDE TUTAN İKİ DÜŞMAN AJANIN AŞKI... **** Kulübeye vardıklarında kıyafetlerini sıksalar içinden küçük bir gölet oluşturacak kadar su çıkardı. Katya kızıl saçlarındaki suyu sıkarken bir yandan da Maksim'i izliyordu. Bir an o da Katya'ya bakınca gözleri yeniden kesişti. Ah, o kahverengi gözlerdeki delici bakışlar... Yine Katya'nın aklının başından gitmesine sebep olmuşlardı. Aksi gibi yanlarındaki diğer adam da birden ortadan kaybolmuştu. Katya, Maksim'in gözlerinin esaretinden kurtulmak için çareyi bir kez daha başını hafifçe önüne eğerek konuşmakta buldu. "Yağmur dinecekmiş gibi durmuyor. Arkadaşınız da gitti. Orman ıssız ve tehlikeli. Başına bir şey..." Sırtındaki sıcaklığı hissetmesiyle cümlesi yarım kaldı Katya'nın. "O kendi başının çaresine bakar, küçük hanım. Merak etmeyin," dedi Maksim, Katya'nın sırtına bir battaniye sararak yanına otururken. Ardından gözleri yine yanı başında oturmakta olan güzeller güzeli kadının üstündeki ıslanmış paçavradan elbisenin yırtık kısmından görünen baldırlarına kaydı ve istemsiz bir şekilde yutkundu. Gözlerini bu davetkar baldırlardan ayırması bir hayli zor oldu. Ancak başını kaldırdığında bu kez de Katya'nın yeşil bakışlarında kapana kısılıp kaldı. "Kimsin sen?" dedi tutkuyla dolu gözlerini onun gözlerinden ayıramayarak. Bu tam da Katya'nın beklediği fırsattı. "Tanrı'nın senin için gönderdiği bir melek," dedi ve dudaklarını hafifçe aralayarak başını onun dudaklarına doğru eğmeye başladı. Kitap kapağı için @elenaor1' e çok teşekkürler. İyi ki varsın... 💖 İnstagram hesabı: @kizilcazibe Başlangıç Tarihi: 11.07.2017

Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı. ⚠️Uyarı: 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çeşitli suç unsurlarını içerir.