Yeteri kadar tükendik artık çürümeyi bekliyoruz

ben, keyfim ve kâhyâsı.

Ellerini yüzüme yaklaştırdı. Susturduğu bütün hisler şimdi dile gelmişti. Parmakları inceydi, teni kumral, ruhu yorgun, gözleri dolu, saçları küt, ömrü bembeyaz bir kadındı. Saçlarım yavaşça parmaklarının arasında akıyordu. Elleri yüzümü tuttu. Başım avuçlarının arasında küçülürken vücudunu alacakaranlığın koynuna sakladı. Kalp atışları hızlandı. Başını hafifçe kaldırdı, yüzüme baktı. Gözlerinde ufalan koskoca bir dünya vardı. Bu bakışı, o güne kadar hiçbir kadında gördüğümü hatırlamıyordum. 1 Haziran 2018. 23.00

seni beynimde öldürdüğüm vakit, kalbime doğuyorsun.