İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Bedenini öne doğru büktü ve koyu kahvelerini kısarak dudaklarını büyük bir yavaşlıkla alnıma dokundurdu. Tam da o anda midemin aniden kasıldığını hissettim. "Eğer benden istediğin gerçekten buysa, abin olurum." Sarfettiği sözler ile kulaklarımda bir uğultu ve hemen ardından boğazımda bir yanma meydana geldi. Onu göğüsünden tutup kendimden uzaklaştırmak ve bu yakınlığın gereksiz olduğunu savunmak istedim ancak dudakları temasını kesmeden ve onu itmemden gram etkilenmeden sürtünerek burnumun ucuna kadar indi. "İhtiyaç duyduğunda, baban olurum." Dudakları burnuma küçük bir baskı uygulayarak kısa süreliğine tenimden ayrılırken çok geçmeden sıcak dudaklarının varlığını yanan yanaklarımda hissettim. Göğüsümde binbir çabayla canlı tutmak için çabaladığım, özenle sakladığım o minik kuşun kanatlarını delicesine çırptığına şahit oldum. Yutkunuşlarım arttı. Nefes alış verişlerim hızlandı. Dudaklarını aralayıp kısa bir nefes aldığı esnada burnunu bir kedi misali usulca yanağıma sürttü. "Sığınmak isteğinde, liman olurum." Ilık nefesini sertçe dışarı bırakarak aralık dudaklarımın arasından içeri sızmasını sağlarken kollarının arasında titredim. "Korktuğunda, kalkan olurum." Dudakları temasını kesmeden bir yol izlercesine dudaklarımı es geçip çeneme ilerledi ve bir sonraki durağında yumuşak bir baskıyla çeneme yaslandı. "Ne olmamı, neyin olmamı istiyorsan o olurum." Başını aşağıya eğmeden hemen önce bakışlarını gözlerime çevirerek yüz ifademi dikkatle inceledi. Rahatsız olup olmadığımı kontrol ediyor olmalıydı. Değildim. Biraz garip hisler içindeydim ancak bu senelerdir hissettiğim huzursuzluk, rahatsızlık ya da korku hislerine hiçte benzemiyordu. "İhtiyacına, isteğine göre şekillenirim ama bu durum kocan olduğum gerçeğini değiştirmez."

Ömrünü adadığı erkek ona ihanet ettiğinde bir insan ne yapmalıdır? Pelin'in hayatı boka sarıyordu. Hayal ettiği işi yapamadığı gibi çocuk istediği eşinin başka bir kadından çocuğu olduğunu öğrenmişti. Hayatından ne istediyse hiçbir zaman elde edememişti. Aslında hayatının hangi nokta da ters gitmeye başladığını biliyordu. Lise yılları.... Ama geri dönüş yoktu öyle değil mi? Bir gece annesinin evinde kalırken ev telefonunun çaldığını duydu. 90'lardan kalma telefonun hala çalıştığını bile bilmiyordu. Aldığı uyku ilaçlarının etkisi bedenini ele geçirirken telefonu kaldırdı ve kulağına götürdü. Sonrası ise karanlık. Kendine geldiğinde annesinin evindeki yatağında uyandı. Ne olduğunu çok geçmeden anlamıştı. 1998 yılındaydı. 17 yaşındaki haline geri dönmüştü. Geriye hayatını değiştirmek kalıyordu. Üstelik eğer başarılı olursa okulun popüler çocuğunun da hayatını kurtarabilirdi. Tabi bunu yaparken ona aşık olmazsa. Bunu başarabilir miydi?

"Demek sana seni seviyorum gibi hissettirmişim, öyle mi?" dedi. Dudaklarımız neredeyse birbirine değecekti. "Eksik hissettirmişim demektir." (Olumsuz ögeler, şiddet ve +18 içermektedir!) - yetişkin içerik, küfür ve şiddet unsurları barındırır. çalınması veya kopyalanması hâlinde, her türlü hukuki süreç başlatılacaktır. - İzvinya ismiyle yazılan ilk ve tek hikayedir. Bu kitap, üç kitaplık bir seridir ve İLK KİTABI TAMAMLANMIŞTIR. Üç kitap da bu çatı altında yayımlanacaktır. Keyifli okumalar. daha fazlası için, Instagram: izvinyaserisi & ghiratopcu 15.11.2019🖇️

-ROMANTİK- ***AŞKIN İÇİN SAVAŞ*** 2 Ayrı Evlilik. 2 Ayrı Aşk. ❤️Kübra&Doğan❤️ ------------------- Evliliklerinin yedinci yılında; Kocasının iş hırsına kapıldığı ve evliliklerini, karısını boşladığı dönemde Kübra evliliği için bir şeyler yapması gerektiğine karar verir. Karı-koca iken evlilikleri monotonlaşmış ve aralarındaki tutku sönmüştür. O halde Kübra da Metres rolüne bürünecektir. Ama bunun için de bazı kuralları vardır. Doğan ya bu kurallara uyar, ya da aşık olduğu kadını kaybedip evliliklerine veda edecektir. ❤️Birgül&Mesut❤️ ------------------ Bir yıldır evli olmalarına rağmen aralarında küçük bir öpüşmeden başka hiçbir şey olmayan karı-koca. Yanlış anlaşılma sonucu boşanma kararı alınır ve bu karar, ikisi için yepyeni bir başlangıç olur. Tutkularını birbirlerinden saklayan Birgül ve Mesut, sonunda bazı şeyleri kabullenip gençliğin verdiği ateşle birbirlerine sarılacaklardır. ------ Bir şeylerin yoluna girmesi için, savaşmak gerekiyordur ve her iki çift de buna çoktan karar vermiştir. ❤️❤️❤️

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

O, bir kızdan hoşlanıyordu. Ve hoşlandığı kız onun gözünde ulaşılmazdı. Kız bakmazdı ona. Sevmezdi, görmezdi, kabul etmezdi. Aralarındaki mezhep farkı en büyük sorunuydu. Genç adam bunları düşünüp daha girmediği savaştan mağlup ayırdı kendini. Mağlup olmanın verdiği ağrılı gecelerin birinde ise içindekileri bir yere yazıp dökmek, rahatlamak istedi. Tam da o anda yazdığı iki satır hoşlandığı kızın eline geçti, ufacık bir not kağıdıyla... Hesap etmediği olayın devamında ne yapacaktı? Peki ya hoşlandığı kız? O, insanlardan uzak durmayı tercih ediyordu. İnsanlar acımasızdı. Sevgileri yalandı, yaralayıcıydı, dilleri dikenliydi. Onlarla inancı uğruna bir mücadele içerisinde olmak istemiyordu. Bu yüzden hayattaki kargaşalardan, olaylardan uzak durarak koruyordu kendini. İnsanlardan kaçarak, yalnızlaşarak koruyordu kalbini. Ancak şimdi eline geçen not, onu adım adım kaçmak istediği o kargaşaya itiyordu. O ufacık kargaşa büyüyüp tüm hayatını ele geçirdiğinde ne yapacaktı? Etraflarında dönen olaylar karşısında birbirlerini bulamayan iki gencin hikayesi. "Biz farklı dünyaların insanları değildik. Aynı dünyaya sığamayan iki farklı karakterdik." *Wattpad'de yazılan Kalbi Kapalı adlı ilk hikayedir.

-Düzenlenmiştir- 05*********/ Faruk hadi aç kapıyı 05*********/ Ellerim dolu hadi Ders videosunu durdurup gelen mesajlara baktım. Faruk mu? Bilinmeyen numara. Her kimse yanlış numaraya mesaj atıyor. Allah yardımcısı olsun, elleri doluymuş. Ben ne diyorum ya! Ne diye duruyorum. Hızla ellerimi ekranda gezdirdim. İpek/ Yanlış numara. Bahsettiğiniz kişi değilim. Numarayı kontrol edin. Çevrimiçi olmasına rağmen yazmıyordu. Önümdeki notlara göz gezdirip tekrar telefona çevirdim gözlerimi. Aklım o kişide kalacaktı. Cevap versin, derse dönecektim. 05*********/ Şaka mı yapıyorsun oğlum. Hadi ya. O kadar poşeti bir elimle taşıyorum. Hadi be. Klavyeyle yazınca cins oluyorum. Noktalama, yazım hatası yapmamak için de uğraşıyorum. Hadi yaa İster istemez göz devirmemin üzerine başımı iki yana salladım. Estağfirullah. İpek/ Şaka falan yapmıyorum. Telefonunuz kayıtlı bile değil. 05*********/ Yeni hat almadın mı oğlum sen! 05*********/ Dakikam yok. Hadi koptu kolum. İnternet azalıyor Elimin içiyle alnıma vurup ağzımı hava ile doldurdum. İpek/ Poşetleri yere bırakıp kapıyı çalma zahmetinde bulunun o zaman. Sinirlerimi bozuyorsunuz. Kalp kırmak en son isteyeceğim şey bile değil. 05*********/ Pislenir İpek/ Masanın üzerine koy. Sonra silersin. 05*********/ Faruk bu sen değilsin

Bitiş tarihi| 7 Temmuz 2019 あ H: Ahsen? H: Ah, sen... H: Her şey için özür dilerim. H: Yanında olamadığım için, H: Yaralarını saramadığım için, H: Göz yaşlarını silemediğim için, H: Özür dilerim Ahsen.

(Ara verilmiştir. Sebepleri 'sad story' bölümünde mevcuttur.) "Tamam, tamam bulmayacaklar seni... İzin ver bana, saklayayım seni." Öyle kurdu ki bu cümleyi... Öyle bir cümle kurdu ki fark etmeden... Onun için ne anlama geldiğini bilmesem bile kalbime delik açılmış gibi hissettim, kurşun yarası gibi... Dondum, titredim, bakakaldım gözlerine, kalakaldım öylece... Nasıl derler buna? Araba çarpmış, tokat yemiş gibi? Hayır, hayır... Tokat yemek böyle hissettirmiyor ki, çok incitiyor o... Çok yaralıyor, paramparça ediyor kalbimi. Bu bambaşka... Bambaşka bir şey. Bambaşka bir his. Çok garip Allahım. Bu adamın gözlerinin içine bakmak çok garip. Açık penceredeki kısa tül uçuştu sanki, güneş çarptı gözlerime, bir şarkı ilişti kulağıma... Dedemin cızırdayan radyosundan gelen ses kesik kesik duyuldu odada. Rüzgar karıştı saçlarıma, serinletti tenimi, kıstırdı gözlerimi... Ne zaman başımı sallayıp ona evet dedim, bilmiyorum... Anımsayamıyorum bir türlü... Kurduğu cümlenin eteğine öyle çok takılı kalıyorum ki, düştüğüm yerden dizlerimin üstüne bile kalkamıyorum. Böyle bir cümle kuran adamdan gelecek zararı kabullenemiyorum. Bana zarar verme Devran. Ne olur. Beni sakla Devran. Sır gibi saklar mısın beni, gizli bir düş gibi? Beni öyle saklarsan kendimi çekip alamam Devran... Beni öyle saklama... ... Evim yoktu benim, yuva oldu bana. Gidecek bir yerim yoktu benim, yolların sonu oldu bana. Devran ve Sırma. İki evsizin birbirine yuva olma hikayesi.