Mahallenin yaptığı yardımları ile dilinden düşmeyen, bütün kızların deli divane olup peşinden koştuğu, ağırbaşlı, yardımsever ve bir o kadar da sert bir ağır abisi ile evlendiğinizi düşünün... Murat Karasu. Namı değer "Kara Murat" ile tanışmaya ne dersiniz? Uyarı: Bu kurgu tamamen bana aittir! Cinsellik, şiddet ve bağımsız öğeler içermektedir! Reşit olmayanların okumasını tavsiye etmiyorum.

Üvey babasının adamlarının onu öldüreceğini öğrendiği gibi kaçmaya başlamıştı Mehveş. Ama bilmiyordu ki kaçtığı arazinin sahibi, o gün oraya atış talimi için gelmişti. "Kim bu kız? Getirin onu buraya derhal! Cezasını ben keseceğim..." Vedat Pamir Kılıçarslan ve Mehveş Ferzan Biricik. #romance•9🏅

Bir sabah büyük bir heyecanla kilometrelerce yolu aşarak arkeoloji kazısına gittim. Meğerse o heyecanım, beni oraya çeken ruhum yüzündenmiş. Orada hiç bilmediğim o evrene açılan bir kapının aralanacağını bilseydim, yine de gider miydim? Eğer o kapının beni kaçırıldığım hayatıma götüreceğini, orada ailemi, ırkımı ve aynı doğanımı bulacağımı bilseydim, yine de gider miydim? Günlerce bunu düşündüm ama artık geri dönüş yoktu. Dünya ardımda kalmıştı. Burada yaşayacak, buraya ayak uyduracaktım çünkü ait olduğum yer burasıydı. Aslında büyük bir sorunum vardı. Buranın Yöneticileri, doğduğum anda beni öldürmek istemişti. Ve hâlâ istiyorlardı. Aynı doğanımla yan yana olduğumda daha da güçlenen büyüm, onların varlığını tehdit ediyordu.

+18 ögeler içerir Eşini ve oğlunu kaybettikten sonra kendini sadece mesleğine adamış Kıdemli Üsteğmen İlda İzgi. Bir gün kendisinin hastanede karışmış olduğunu ve gerçek ailesinin kendisini ölü olarak bildiğini öğrenir. Evlat acısının ne olduğunu bilen İlda yeni bir aileyi kabul edebilecek mi? . . . "Zaten anne olamayacak kadar kötü bir kadındım"

Gün Güzeli. Sabahın ışıklarıyla doğan güzellik, Efsun Tanseli. * "Bugünün tarihi yok. Bugün 4 Mart. Durun lütfen bu öylesine bir tarih değil, bugün ölüm demek, bugün kayıp demek. 4 Mart. Kayıp ve ölüm. Afra ve Efsun demek." Öylesine değildi bu konuşmalar yazılmalıydı tarihte kalmalı unutulmamalıydı. 20 yıl. Onca yıl. Kayıplar. "Efsun Tanseli, hayır. Berfu Ergün. Çizin altını, Efsun değil artık Berfu. Karalayın Tanseli'yi yazın üstüne Ergün. Yok edin Efsun Tanseli'yi, ben Berfu Ergün." *

Zergül, doğuştan topal bir kızdır. Hizmetçilik yaptığı evin lideri Kılıç Şahbazoğlu ile çocuk doğurmaya dayalı anlaşmalı bir evlilik yapar. Birbirlerinden nefret eden iki kalp fakat bir o kadar tutkuyla sarmalanan iki bedenin hikayesi.

Zerrin, genç kızın ne söylediğini anlıyordu fakat konuşması farklıydı. Sanki ülkenin bir ucundan diğer ucuna seyahat etmişti de aynı dili farklı bir ağızdan duyuyordu "Zerrin Hatun, nasılsın ağrın var mı?" Adını bilmesine şaşırmıştı ve yeni yeni düşünebiliyor olmanın getirisi korkuyu da iliklerine kadar hissediyordu artık. Afife şefkatle omzuna dokunduğunda irkildi yerinde, bir filmin ya da bir kitabın içinde miydi? Yoksa rüyasında acı hissetmeye mi başlamıştı? Üzerinde o gün gördüğü kıyafetler yoktu rahat, bol ve boydan bir elbise giymişti gecelik gibiydi. Eliyle bacağını bu sefer daha sert sıktı epey canı acısa da hiçbir şey değişmeyince kısık ama dehşete kapılmış bir tonda konuştu "rüya görmüyorum, neredeyim ben?"

At havaya; yazı gelirse sağa , tura gelirse sola... Her şey bir bozuk paranın, yağmurlu bir günde, düşüp kaybolmasıyla başlamıştı. Dünyaya ait olmayacak bir binaya giren Elisa, kitapların arasında, şaşkınca dolanırken bir kaza sonucunda kitabın içine girer. Hayır. Sihirli olan şey kitap değil. Kitap Evi. Hayatının son derece sıkıcı olduğundan dolayı depresif takılan Elisa, eğlenceyi ve gerçek özgürlüğü kurgularda bulmak için kitapların içine girer. Ama evdeki hesap çarşıya uymaz ve her girdiği kurguda başına türlü türlü belalar gelir. Ah! Az kalsın unutuyordum. "Başıma ne büyük belalar açtın çocuk?" (ﾉ◕ヮ◕)ﾉ*.✧❤️ ° • L A D Y _ R E B E L ﾉ*.✧

"Biz Kartalız...Ölüm kokarız, barut kokarız, kan kokarız anlıyor musun? Bu yuvaya girmek ölüm demek!" Genç kadın dolu gözlerle buruk bir şekilde tebessüm etti. Kendini büyük bir arzuyla ölümün kollarına bırakmaya razıydı; kendini yuvaya adamaya hazırdı. "Yuva ölümse ben bizzat toprak olurum... Senin için sizin için toprak olmaya hazırım." Genç adamın gözleri buğulandı, dudaklarına buruk bir tebbesüm yayıldı. Biliyordu çünkü o kan koksa da sevdiği kadın ölüm kokacaktı ve onu tamamlayacaktı. Onu kendi yuvasına almaktan başka çaresi yoktu. Kartal yuvası ölümse topraktan ayrılamazdı.. Elini genç kadının yüzüne koydu, "O zaman Kartal yuvasına hoşgeldin.." dedi. [Kitap düzenlenmektedir.] Kapak Tasarımı : theguldesign Dram#1 Komedi#1 Atatürk#1 Istihbarat#1

Ne adam bir daha cebinde ezilmiş papatyalar buldu, ne de kız ezdiği papatyaları hatırladı. ❋