Yumruk yaptığı elleri kollarımı tutup sıkmaya başladığında ''Sakın bana dokunma!'' diye bağırarak kollarımı ellerinden kurtardım. ''Sen benim ikizimle öpüştün. Ben kuzeninle öpüşmüşüm çok mu?!'' Yüz ifadesi anında değişirken kolları bedeninin iki yanına düştü. ''Hayır'' diye fısıldadı. ''Bak açıklayabilirim'' bana doğru bir adım attığında hızla geriye doğru bir adım attım. ''İlgilenmiyorum'' dedim ifadesiz çıkan sesimle. ''Seninle de yapacağın açıklamayla da ilgilenmiyorum.'' bir adım daha geriye gittim. ''Bundan sonra hiç kimsesin benim için'' Ve arkamı dönüp hızlı adımlarla uzaklaştım, arabaya bindim. Doruk hiçbir şey sormadan gaza basarken emniyet kemerimi taktım. Ölmek umurumda değildi ama yaşamalıydım. Yaşamalıydım ki bu acımasız hayatın kurallarına göre oynamayı öğrenmeli ve oyunun kurallarını yeniden yazmalıydım. Her hayattan bir ders çıkartılırdı. Benim hayatımdan çıkartacağım tek ders; bundan sonra kimseye güvenmemekti. # 27 Nisan 2016 #

#1 in Genç Kız Edebiyatı 6.11.2015 ©Tüm Hakları Saklıdır. Bir kadın kendini değiştirmek istediğinde, ona engel olabilecek hiçbir yemek yoktur. Öykü, hayatını zorlaştıracak her şeye sahipti. Çalıştığı dergide gıcık bir müdire √ İnsanın dikkatini dağıtacak türden yakışıklı bir patron √ Fazla kilolar √ Sürekli topuz yapılan saçlar √ Paçoz kıyafetler √ Bu liste böyle uzayıp giderdi. Ancak bir gün bir şey oldu ve Öykü artık böyle devam edemeyeceğine karar verdi. Hayatını değiştirecekti. Ve buna, fazla kilolarından kurtularak başlamalıydı. Onlardan kurtulmak için ihtiyacı olan şeyler onda var mıydı peki? Fazlasıyla vardı. Azim √ Uyuz ve süper çekici müdiresi Seçil, ondan dergiye bir köşe hazırlamasını istemişti. Öykü, yeterince iyi yazılar yazamazsa işini kaybedeceğini biliyordu. İlham gelsin diye beklerken, aradığı şeyi aynada gördü. Kendini yazacaktı. Kendi zayıflama hikayesini ve bugüne kadar neler yaşadığını... Bu büyük riskti çünkü ilgi çekici bir konu gibi görünmüyordu. Ancak ilk yazı yayınlandığında, herkesi şaşkına uğratacak gelişmeler oldu. Artık Öykü'nün hayatı, kontrol edemeyeceği bir şekilde değişmişti. Külkedisi, küllerinden doğacaktı!

"Ben kapıdan çıkarken arkamdan "Şımarık" diye söylendiğini göz ardı ettim ve hayatımda gördüğüm en ukala insanı ardımda bırakarak bahçeye doğru yürüdüm."

0. Herşeye en baştan başlıyoruz. Sıfırdan. Hayatları ayrılmış iki genç. Masumiyetin olmadığı yalanlarla kurulu bir hayatı düzeltmek isteyen bir Adam. Unutulmuş bir hayatı yeniden isteyen bir genç kadın. Aynı hayat farklı yaşamlar. Nerde kesişir sence? Somebody's Me sözleriyle, Sen, beni hatırlıyor musun? Benim seni hatırladığım gibi? Geçmişteki o zamana geri giderek vaktini harcıyor musun? Çünkü ben sokaklarda yalnız başıma yürüyorum, Yalnızlık kalmaktan nefret ediyorum ve herkes bunu görebiliyor, Sanki cehennemin içinden geçiyormuşum gibi hissediyorum. Herhangi birisiyle birlikte seni düşünerek. Sahip olduklarımız henüz kaybolmadı. Çünkü sen daima buradasın, düşüncelerimde. Somebody needs you Somebody's me. Başlangıç: 01.03.2015

Bir başka komedi hikayesi, fakat söz konusu olan Irmak, Deniz ve Ege'yse kesinlikle sıradan değil!

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

Lisede havalı havalı üyesi olduğum bir grupla ortalıkta takılmam gerekirken neden üyesi olduğum grupla birlikte sayısız kere rezil olmuştum ki ben... Doruk denen çocuğun ve hep onun arkasında dolaşan ördek sürüsünün bizimle alıp veremediği şey neydi? Karar ver artık kimi daha çok sevdiğine... Kararsız olma sen üzme herkesi... Ah sen üzgün... Ah ben üzgün... O da üzgün yapma herkes de üzgün...