Tuna: Neredesin sen? Baran: Kulüpte Tuna: :D Baran: Noldu la götün yemedi mi gelmeye?? Tuna: Benim götüm yemedi de sen belli ki ayaklarını götüne vura vura kulübe kaçmışsın Baran: Koşmadım ki motorunu kullandım

[TAMAMLANDI] Eşcinsel kurgu.

Mahir, eski sevgilisiyle komşu olduğu için sinirli değildi. Sinirli olduğu nokta, adamın karısıyla birlikte karşı apartmanına taşınmasıydı.

Son zamanlarda bünyem testosteron hormonunu fazla salgılıyor olmalıydı. Yoksa, bir kaşık su da boğacak kadar nefret etmek ile, saatlerce onunla sevişmek arzusuyla yanıp tutuşmak arasında ki o ince çizgi de böylesine kararsızlık içinde debelenmemin başka açıklaması olamazdı. Not: Aşırı cinsellik (bxg-bxb), mommy issues, küfür içerir! yarı texting yarı düz yazı

Özgür ve Ali'nin hikayesi

"Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar. Ölümleri olur zaferleri, Öpüşürken yok olan ateşle barut gibi." diyen Shakespeare belki haklıydı bu sonesinde. Ancak istisnalar her zaman vardı ve var olacaktı. Bazı aşklar vardı ki; şiddetle başlasa da, düğümler dizse de aşığın boğazına ve bazen kırsa da onulmaz yerlerden, yine de başarırdı aşığın yüreğinde öldürmeden var olmayı. Sadece birazcık ölümün buruk kokusu kalırdı aşığın genzinde. Ara sıra o koku, ciğerine dolup telaşa düşürürdü aşığı. Ölüm korkusu yapışırdı yakasına. Sonra sevgilinin bir gülüşüyle içindeki cesetlerin üzerinde kan kırmızısı karanfiller açardı. Ciğerine dolan ölüm kokusu hala oradaydı ama artık karanfiller de bakiydi. Zaten aşk; risk almak, ya olursaları kuşanmak değil miydi?. Bazısının payına boyundan büyüğü düşüyordu sadece. Ve alınan her risk, aşığın kendisinden feda ettiği her parça, ölüme yazılan davetiyeye bir harf daha karalıyordu. Aşk; ince bir sıratın üstünde yürümekti. Ne kadar ağırsa sevdan, o kadar içli dışlı oluyordun ölümle. Nefeslerini ensesinde hissediyordun. Aşk; bile bile ateşe yürümekle, vazgeçmek arasında kalmaktı. Yürürsen yanacaksın, gidersen yarım kalacaksın. O yüzden küçüğüyle büyüğüyle her aşk biraz ölüm kokuyordu.

Yıllarca yetimhanede birlikte büyümüş iki küçük çocuk.. Javed Gray ve Matthew Wizard. Bir sebepten birbirlerinden ayrıldıktan yıllar sonra kötü bir tesadüfle yeniden bir araya gelir. Ancak her şey çoktan değişmiş, ikisi de eski masumiyetini yitirmiştir. Elleri kana bulanmış ölümle yaşam arasında gezmeye alışmışken saplandıkları bataklıktan kurtulmak onlar için imkansıza yakındır. Düşmanları, ihanet dolu dostlukları ve bitip tükenmeyen nefretleriyle aşkları karşısında nereye gideceklerini bilemez halde bu hikayede kaybolurlar. Matthew Javed'a duyduğu nefretle boğulup sevdiği adamı da öldürmenin hırsından kör olurken Javed gözleri kapalı ona teslim olmaya çoktan hazırdır. Bu kadar nefrete rağmen yaşayabilecekler mi? -- *LGBT* Cinsel içerikli, argo, küfür, rahatsız olabileceğiniz betimlemeler yer almaktadır. Karakterlerimiz gay olduğu için bu tarz içerikten hoşlanmıyorsanız ve yaşınız 18'den küçükse lütfen okumayın. --

"Bizden olmaz çocuk. Eğer işinden de olmak istemiyorsan hissettiklerini içine göm. Hatta öyle derine göm ki, gölgesi bile yansımasın bana."

Büyük Dük Alaric, kılıcını boynuma doğrultmuş halde benim diyeceğim şeyi beklerken bir anda Alaric'in kafasının üstünde metin kutusu belirdi. *...Ne yapmak istiyorsun?* _Büyük Dük'ün önünde Eleanor'a aşkını itiraf et. _Büyük Dük'e, Eleanor'u korumak için kılıç çek. _Kendi hayatını diğerleri için feda et. Bütün seçenekler çok aptalca, bu sistem ciddi mi!? Sırf ana karakter değilim diye cidden bu kadar acımasız mı olacaksınız! Hayatta kalma şansım yok ki bu seçeneklerle, ikinci seçeneği seçsem bile hayatta kalıp kalamayacağım belirsiz ki bu otome oyununda ilk ölen karakterin bedenindeyim! Lanet olası oyun ve dolandırıcı Melekler! Seçmiyorum hiçbir şey oldu mu! Büyük Dük'ün önünde diz çökeceğim ve hayatım için yalvaracağım hadi bakalım! *5 saniye içinde seçim yapılmadığı taktirde öleceksiniz.*