mały Antoni dorastał. z każdym dniem coraz szybciej. szkoda, że nikt nie zauważył jego samodzielności. rodzice nigdy nie chcą, aby ich dziecko wyfrunęło z gniazda. nawet martwi rodzice. {ZAKOŃCZONE}

Radośni ludzie rozsiewają wokół magiczną aurę, którą wciąga się w nozdrza z każdą chwilą zachłanniej, by móc delektować się tym zapachem. Ona niewątpliwie pachniała najpiękniej z całego zbioru jego zapachów, ale nie o tym miał snuć rozważania. Dwanaście listów od zagubionego Michała, bo rok to jednak zbyt wiele czasu, by się w żadnym stopniu nie zmienić, a on odczuwał to nad wyraz mocno po boleśnie rozerwanej więzi. Tęsknota była jak cierń opatulający jego serce z dnia na dzień silniej. W końcu niewiele brakowało, by nie udźwignął jego ciężaru. Litery układające się w słowa były zapewne lekarstwem przed przedwczesną śmiercią. Zagłębiając się w nie przestawał myśleć o samobójstwie. [troche mnie tu nie bylo, ale wracam!! have a nice day!] ta-lala, may 2021 zdjęcie z okładki pochodzi z pinteresta; opowiadanie jest wymysłem wyobraźni autora. wydarzenia, miejsca i bohaterowie są fikcyjni. wszelkie podobieństwa do innych historii są przypadkowe

Okładka od @-Westana- 💕 "Kiedyś wspólnie żywe...teraz wspólnie odległe jak wspomnienia" happinessxz 2021

och, jolka...jak to z tobą w końcu jest? underfall_, 2020 SHORT STORY

proszę, błagam, zanim odejdziesz zrób dla mnie tę ostatnią rzecz. namaluj mnie, aleksandrze. underfall_, 2020 all rights reserved