Gayrimeşru bir prensesten kraliçeliğe gidilen meşakkatli bir yol... En büyük varisi ölen kral, kızını öldürmeye çalışan küçük oğlunu sürgün ediyor, eşi kraliçenin ise bütün haklarını elinden alıyor. Yıllarca halktan ağıza alınmayacak sözler işiten prenses gün geliyor o saraya hakettiği ünvanı almaya gidiyor. Lanetli olduğunu söyleyenler, annesini büyücüklükle itham edenler ve türlü türlü suikast girişimlerinin ardından hakkı olan tacı kazanıyor. Omuzları yukarıda, başı dik ve istikrarlı. Beatrice her zaman pusuda. 🏹🏹🏹 "Prensesi koruyun!" Muhafızlarımın bağırışlarıyla at arabamdan başımı çıkardım. "Neler oluyor?" İçlerinden biri titreyen parmaklarıyla ağaçların arasından arkasındaki on beş kılıçlı adamla fırlayan adamı gösterdiğinde gelene baktım. İlk gördüğüm şey bir şahin kadar delici bakışları oldu. Vahşi çehresinde gözlerim gezindi. Sol şakağından yanağına inen derin bıçak yarası vardı. Kim yaptıysa gözünü ıskalamıştı. Yazık. Yeleğinden çıkardığı bıçağı elinde ustalıkla döndürerek bana doğru nişan aldı. Korkuyla gözlerimi açtım. Yüzümün yanına, at arabamın tahta kapısına saplanan bıçak saplandığı yerde titrerken içime dolan öfkeyle bana suikast düzenleyen adama baktım. "Prenses Hazretleri," dedi tükürürcesine. "Benimle geliyorsunuz." Kapıyı açıp uzun eteğime inat arabadan atladığım gibi tahta kapıya saplanmış bıçağı çekip çıkarttım. Kollarını göğsünde kavuşturarak sırtını arkasındaki ağaca dayadı. Bana küçümseyerek baktı. Onun yaptığı hareketleri taklit ederek, fakat daha büyük bir ustalıkla, bıçağı elimde döndürdüm ve nişan alarak fırlattım. Onun aksine ıskalamamış, kulağının hemen dibine, ağaca isabet ettirmiştim. Yanağına yaslı duran bıçağa yan gözle baktı. Onu alayla süzdüm. "Gel ve al korkak!" #1 kraliçe

"Ve artık ben, kendi avuçlarımda, kendi felaketimin izlerini taşıyordum." ♫ Soğuk bir Eylül gecesi, Babası nefret ettiği bu hayattan göçüp gitmesine rağmen onun varlığına inan o kızın, o gecede dikkatini çeken bir iz; bir leke. Tek bir iz, tek bir leke bir insanın hayatını değiştirebilir mi? İki farklı insan birbirini tanıdıktan sonra lekeler çoğaldı, izler birikip iki insanın avuçlarında hapsoldu; hep oradaydı artık. Duygular çoğaldı ve onların arasında ne yalan ne gerçek bir kıyamet koptu. İkisinin yarattığı kıyamette, ikisi de gerçek ve yalanın arasındaki o ince çizgide savrulup durdu. Hayatta kalmaları için, birinin diğerini o çizgiden itmesi gerekiyordu. Peki ya ikisi de düşerse? Neler olur?

"Gel hadi gidelim." Uzattığı eline bakarak fısıldadım. "Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun." Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti. "O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden artık hergün saat tam 1'de onu burada dinlemek için bekliyor olacağım. Tam bir saat boyunca o bana kendini anlatırken ben onu dinleyeceğim." Söylediği şeyle gülümseyerek ayağa kalktığımda elimden tutup beni indirdi. "Peki o minik kuş sizin her gün burada olacağınıza nasıl inanabilir ki? Ona söz vermeniz gerekmiyor mu?" Elimi bırakıp arkasını dönerek yürüdü. "Kim bilebilir ki belki gelmeye de bilirim? Belki de o minik kuş benim her gün burada olacağıma inanmalıdır." Yavaş adımlarla arkasından yürüyerek konuştum. "Ya o minik kuş insanlara inanmayı çoktan bırakmışsa." Birkaç adım atıp olduğu yerde durduğunda bense onun hemen bir adım arkasında durdum. Kara'nın kaslı sırtı ile uzun bir süre bakıştıktan sonra Kara bir anda dönüp burun buruna gelmemizi sağladı. Yaptığı şeyle sertçe yutkunup bir adım gerilediğimde Kara üzerime doğru eğilip bileklerimden tuttu. "O minik kuş şunu unutmasın." Bileklerimdeki yara izlerine parmak uçlarını gezdirerek fısıldadı. "Onun yaralarına tek dokunabilen adam benim." ... Acımasız geçmişinin ona bıraktığı izlerle yaşamaya çalışan genç bir kadın Süveyda Özdemir... Ve geçmişinin ona bıraktığı acıyla ve öfkeyle ilerleyen bir adam Kara Hanedanoğlu... Bu iki ruhsuz ve umutsuz insanın tüm zorluklara ve tüm acılara rağmen birbirlerinin yaralarını iyileştirerek verdikleri aşkın mücadelesi. Bu mavi durgun bir denizle, gri bir lodosun umutsuz hikayesi. ... Klişe başlayan ama kimsenin tahmin edemeyeceği şekilde soluksuz devam eden bir hikaye okumak isterseniz sizi hikayeme beklerim. ❤️ ... (Tarihler önemli... Not alın.) ... 12/03/2022

Sessizliği dinliyordum. Seneler evvel sırdaşımken şimdi en azılı düşmanımdı. Belki huzur kollarında gizliydi fakat benim için değildi, delirdiğimi göremiyor muydu? Ben karanlığın soğuk kollarına aşık olan o kadındım. Sessizlik beni çıldırtırdı. Ben kan ve izdivaça tutsak olan o çaresiz kadındım. Sessizlik beni paklayabilir miydi? İplerini ellerimde tuttuğum bir geçmiş vardı fakat geçmemişti. Acı oradaydı, gözlerimle gördüğüm, sesini kulaklarımla işittiğim o adamdaydı. Uzandım. Dokunamayacağımı bildiğim hâlde parmaklarımı yüzüne uzattım ve "Karan," diye mırıldandım tenine bir milim kala. Dudaklarım dahi bedenimin her bir zerresi titrerken, "Beni hatırlıyor musun?" diye sordum fısıltıyla. Nefesimden nükseden acı, yüzünü yalayan hafif bir esintiydi onun için. Bakışlarımda gördüğü o karanlık, aslında onun ruhuydu fakat bilmiyordu. Bilemezdi, zira hayat en büyük kozunu bizim üzerimize oynamıştı. Yaklaştı. Her anını gözümü kırpmadan izlerken çenesini avucuma yaslayarak, "Kimsin sen?" diye sordu. Titreyen parmaklarımı yüzüne sardım, tenine sarıldım ve içim içimden çıkarken, bir damla gözyaşıyla kutladım bu acımasızlığını. Tanrı, onu özenle boyamıştı. Biliyordum, onda en değerli renkler saklıydı. Kimsenin adını dahi bilmediği, çıplak gözle göremediği tüm o renkler onda gizliydi. Göz kapaklarım titreyerek kapandı ve kirpiklerim birbirine karıştı. Zemherilerimi yeniden aralarken burnumdan sus çizgime uzanan bir sıcaklık hissettim fakat silmedim. Zira hissettiğim bu acı fiziksel anlamda beni bitirmeyecek olsaydı, ruhum diz kapaklarının üzerinde çürürdü. Başımın döndüğünü hissederken göğsüne yığıldım ve alnım sinesine hapsolmuşken, "Yalvarırım," diye mırıldandım acı içerisinde kahrolurken, "Al içimdeki bu acıyı benden, kurtar beni senden."

Hayatı boyunca barut kokusunu özlemek zorunda kaldığı için bu kokudan nefret eden bir kız.. HAZAL ERVA BIÇAKÇI.. Yurt dışında tıp eğitimi aldı. Doğduğu çocukluğunu geçirdiği toprakları son kez görmek ve babasıyla son bağını koparmak için geldiğinde hayatın ona hazırladığı sürprizlerden habersizdi. Tek istediği ' Artık parana ihtiyacım yok benim için harcadığın her kuruşu ödeyeceğim ' demek ve İngiltere ye geri dönüp hayatlar kurtarmaktı. Ama hiçbir şey ne bildiği gibiydi ne de planladığı gibi gidecekti... Barut kokusu yüreğine bile sinmiş hiçbir zaman dönmek için değil hep ölmek için yola çıkan bir adam. Yüzbaşı Ateş Özdemir. Bordo berelilerden oluşan Barut timinin komutanı. Vatana ve bayrağa aşık... Dağlara sevdalı.. Ardında bekleyen kim varsa çoktan vedalaştı. Bu hikayedeki kişiler tamamen hayal ürünü olup gerçekle ilgisi yoktur...

Masama doğru yaklaştı, ve tam karşımda durdu. Eğilerek iki elini de masaya koydu. Yüzüme doğru biraz daha yaklaşarak, sanki bir sır veriyormuş gibi kısık sesle; "Biliyor musun? Gözlerini deviriyorsun.. Ve ben ufaklık, göz deviren yaramaz ve gamzeli kızları çok severim!"dedi. O böyle kısık bir sesle, bana bunları söylerken, nedense benim daha çok "Yaramazlık" yapasım geliyordu.. ********* Bu eser'in [Sahiplen.com] tarafından bana ait olduğu tastiklenmistir. Ve yasal olarak bütün hakları elimde bulunmaktadır. Herhangi bir kopyalama durumunda gereken hukuki işlem yapılacaktır.. #Patron ~1~ #Asistan~1~ #Arkadaşlar ~1~ # Makara ~1~ #Resimli ~1~ #Holdig ~1~ #Mesajlaşma~1 # Mizah ~15~ # İnstagram ~6~

Beyaza bulanmış bir kadının en çekici hâli Nefesi ateş Ruhu kor bir kül tanesi olan o adam... Mirza Mahzaroğlu Demre Remizade... Onlar.... Yalancı bir ruhun Ufalanmış kırıntılarından beslenen Birer yabancı...

(Yakında bölümler düzenlenecektir. Yeni bölümler de düzenlemeden sonra devam edecek.) Bir hacker tarafından her şeyimin yedi yirmi dört izlendiğinden habersizdim. Odamda üstümü çıkarırken bir hackerın beni izlediğini tahmin dahi edemezdim ancak başıma gelmişti. Onun karşısında özelim ya da gizlim yoktu. Sonra bir gün bana "Kameradan seni izlediğimi bile bile benim için soyunabilir misin?" diye sordu. Ondan sonra bir daha eskisi gibi biri olmadım. O Ecsad'ın kurucusu, tehlikenin ta kendisiydi. Bense Ecsad'a düşmanken ona tutsak olmuştum. *** Konusu: Ecsad altı hacker tarafından yönetilen bir internet sitesidir. Yönetim sitenin kurucusuna ve diğer beş hackere aittir. Sitenin yöneticiler hariç alt üyeleri de bulunur. Diğer üyeler yalnızca bilgi getirirler. Sitenin amacı adaleti sağlamaktır ve medyatik, göz önünde olan zengin insanların gerçek yüzlerini açığa çıkarmak adına çeşitli ifşaları yayımlanır. Mira Güz Sahre'nin babasına ait görüntülerin Ecsad'da yayımlanmasıyla Mira'nın hayatı tamamen değişecek, Ecsad'ın karanlık dünyasına adım atacaktır.

Fırat bencildi, İsyan Çiçeği asiydi, lakin kaderleri bir yazılmıştı. İkisi birbirine aitti, ayrılık ölüm getiriyordu...