"Τελευταία φορά. Το ορκίζομαι!"

Εκείνος νόμιζε οτι τα είχε ζήσει όλα. Μέχρι που την γνώρισε.

"Πες το ξανά"

Η Ρόουζ,όσο κι αν δεν ήθελε να το παραδέχεται,ήταν μια γυναίκα που πωλούσε το κορμί της για τα χρήματα. Ήθελε να κάνει μια καινούρια αρχή και να ξεφύγει από όλα αυτα. τι γίνεται όμως όταν ο Ντέιβον,γοητευτικός και σέξυ επιχειρηματίας θέλει τη Ρόουζ για...πόρνη κατ'οίκον; Είναι μια ωμή πρόταση ή κρύβεται κατι άλλο, πιο περίπλοκο πίσω από αυτό;

''Το ένιωσα, το ένιωσα που να πάρει...με ήθελες όσο και εγώ'' Δεν μπορούσε να εξηγήσει την συμπεριφορά του, θα ορκιζόταν ότι χτες ήταν κάποιος άλλος, ένας άντρας που θα έδινε τα πάντα να την σφίξει για λίγα δευτερόλεπτα στην αγκαλiά του, να της κλέψει ένα φιλί, να της κάνει έρωτα όπως μόνο εκείνος ήξερε, και τώρα, απέφευγε ακόμα και το βλέμμα της. ''Ήθελα να γαμήσω και το έκανα, αυτό ήταν όλο.'' Στεκόταν μπροστά της και έφτυνε τις λέξεις χωρίς να υπολογίζει τις επιπτώσεις, έσπασε την γυάλα που είχε δημιουργήσει γύρο τους και της έδειξε τον κόσμο των πληγωμένων, εκείνων που ερωτεύονται τον λάθος άνθρωπο. Σήκωσε το χέρι της και το κράτησε στον αέρα, σκέφτηκε αν θα άξιζε να τον χτυπήσει, να του χαρίσει το άγγιγμά της ακόμα και με αυτόν τον τρόπο και όταν απάντησε το κατέβασε κάτω. Τα χείλη της τραιμοπέζανε ενώ παρακάλαγε τα μάτια της να μην του δώσουν την ικανοποίηση να δείξει ευάλωτη για ακόμα μια φορά, και όταν το κατάφερε, χαμογέλασε.

Ο έρωτας ποτέ δεν άφησε κανένα να τον δαμάσει... Έχοντας για κούκλες τους ανθρώπους επλαθε , έκοβε και έραβε καταστάσεις γελώντας είτε με το πόνο είτε με τη χαρά τους... Γιατί αυτός ήταν ο έρωτας... Δεν ήταν ικανοποιημένος ούτε με την αγάπη αλλά ούτε και με το δάκρυ ... 5° μέρος ξεκινάει! All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Εκδίκηση. Η μόνη λέξη που του ερχόταν στο μυαλό του όταν την έβλεπε. Δεν ήξερε όμως ότι οι μεγαλύτεροι έρωτες ξεκίνησαν με μίσος...

Ποιο μίσος άραγε πονάει πιο πολύ; Εκείνο της προδοσίας; Εκείνο που γεννιέται ξέροντας πως ο άνθρωπος σου σε έβαλε φυλακή; Η μήπως πονάει περισσότερο το γεγονός πως δεν έχεις δει ποτέ τα παιδιά σου; Παιδιά που δεν ήξερες καν ότι έχεις... Κι αν αυτά τα δύο συνδυαστούν μαζί; Πόσο καταστροφικός μπορεί να γίνει ένας άντρας με τη γυναίκα που για εκείνον ήταν κάποτε ολόκληρος ο κόσμος μα εκείνη του στέρησε ότι πολυτιμότερο είχε; Πόσα μυστικά θα μείνουν άραγε θαμμένα; Πόσα ακόμη ψέματα; Κι αν τα μυστικά γίνουν αλήθειες κατά πόσο θα είναι πλέον αργά; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Τα μάτια έχουν ένα προορισμό... Να κοιτάνε ...έτσι λένε. Μα όλο αυτό, είναι απλά ένα λάθος... Γιατί; Γιατί τα μάτια γελάνε... Τα μάτια κλαίνε... Τα μάτια μιλάνε... Λένε όσα η ψυχή φοβάται να ξεστομίσει και όσα το κορμί απαγορεύεται να νιώθει. Λένε ιστορίες. Λένε επιθυμίες και εμφανίζουν τέρατα... Πονάνε, γεννάνε και παλεύουν μετέπειτα. Τα μάτια ψιθυρίζουν... Ουρλιάζουν... Το πιο τρομακτικό όμως από όλα, είναι η σιωπή τους... Όταν τα μάτια σωπαίνουν τότε φοβάσαι πραγματικά. Τότε ξέρεις... Ξέρεις πως το λάθος έχει ήδη γίνει και δεν υπάρχει γυρισμος... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

'' Πάω στοίχημα ότι δεν με έβγαλες από το μυαλό σου χθες το βράδυ'' '' Θα το χάσεις'' του είπε, χωρίς η σιγουριά να χρωματίζει την φωνή της. '' Πες μου Βανέσα, φανταζόσουν σε τι στάσεις θα σε έπαιρνα όλο το βράδυ;'' της είπε με φωνή αισθησιακή. Ο Άλεξ ήταν φιλόδοξος, απαιτητικός και ένας άνδρας που ήξερε πάντα τι ήθελε...κάτι που αλλάζει όταν μπαίνει στη ζωή του η ενοχλητική και κακομαθημένη Βανέσα. Θα καταφέρει να μείνει πιστός στην διπλή ζωή του ή θα αναγκαστεί να επιλέξει έναν από τους δύο κόσμους για να ζήσει;