Pa perreth.Qyteti i saj i lindjes ishte shnderruar ne nje qytet fantazme.Gelltiti lotet dhe pa nga varesja e saj me gjysmehene.Disa pika lote rane pa deshiren e saj.Ngriti syte nga qielli i piste dhe pa me inat,sikur fajin ta kishte ai.E dinte qe me s'do kishte nje Danilla dhe Luna.Tashme Luna do luftonte e vetme kunder botes.

Xhoni Gega kishte ndjere gjithcka ishte per tu ndjere. Ishte i bindur qe pasketej , asgje te re nuk do te ndiente. Vec versione me te pakta te ndjesive qe tashme kishte perjetuar. Perdite e me pak, derisa te mirepriste fundin. Po ta pyesnin a mund te ishte nje femer fundi i tij, ai nuk do te hezitonte aspak qe te pergjigjej 'kurre'. Po ta pyesnin a ishte aq i bindur per kete sa te vendoste doren ne zjarr, do ti pergjigjej 'jo'. Jo vec doren. Do ishte hedhur i teri ne zjarr. Do kishte hedhur shpirtin ne zjarr i bindur qe nje femer nuk do te mjaftonte kurre per te qene nje ndryshim per te, lere pastaj te ishte nje fund. Mirepo, teksa priste me entuziasem nje fund per episodet e ndjesive te njejta, nuk e kishte idene se ndryshimin do e gjente pikerisht tek fundi. Oh, fundi do ti dhimbte ndryshe. E ajo do ti dhimbte si nje fund.

- Pra, beson ne fund te lumtur? -Jo.-nuk ndaloi te mendonte qofte edhe nje sekonde. -Jo?!-nuk u mundua aspak te fshihte zhgenjimin qe mori nga pergjigja e tij. -Nuk mund te jete edhe fund, edhe i lumtur. A nuk vdesim te gjithe ne fund?-mblodhi supet e vajza vec tundi koken.-Besoj ne mes te lumtur.-shtoi me tej duke mbire keshtu nje buzeqeshje te madhe ne fytyren e saj me menyren sesi ai i shikonte gjerat.

Ata ishin si nje planet, ne te cilin nuk kishte jete pa njerin apo tjetrin. Ishin gjysma e njeri-tjetrit. Dy shpirtra binjake te vuajtur ne te shkuaren e te destinuar per te jetuar bashke te ardhmen...