Damarlarında, kaderin acımasızlığı ilmek ilmek gezen Mehir Mirzan, yalnızlığın en zift tonunu yaşadığı bir dönem olan klinik sürecinde kendisine yeni bir aile kurmuştur. Bir yıl iki ay sonra, madde ve nikotin bağımlılığı ile olan savaşını kazanıp, hayatla olan savaşının başladığından habersiz hayallar kurarken, kurduğu ailenin dağılma eşiğinde olduğundan da habersizdir. Habersiz olduğu bir diğer konu ise insanları ölümün ya da insanların ayırdığıdır. Geçmişten gelen yabancı bu sorularına cevap olacaktır. ❝Ölüm kapıyı çalar, kaburgandan bir kemik alır. Başka bedende vücut bulacak o kemik, ruhun bedenden ayrılışıdır. Ölüm bitiş sanılır, aslında kalanlara başlangıçtır. Bir kara kışın ortasında, yanan bir ateş, uzanan bir daldır. Yanan bir adam ise derdine belki devadır.❞ ❝Özgürdük çünkü kurtulmuştuk. Tutsaktık çünkü kurtulduğumuz sadece korktuğumuz bağımlılığımızdı.❞ ❝Zihnimiz hâlâ dolu, kalbimiz deli gibi vurgundu. Her nefesin göğüs kafesimizde bir çiçek soldurduğu dört duvarın arasından çıktığımızda bitti sandığımız bağımlılığımız yeni başlamıştı.❞

"yaşa" dedin. nasıl yaşayacağımı söylemedin. * kapak ve fotoğraf tasarımı için @dalgalarinsanati 'na çokça sevgilerle.

Gökyüzü sahipsizdi, kimsesizdi. Yalnızdı ve maviliğini kaybetmişti. Üstünde uçan beyaz serçeler, ırmağa haber verdiler. Irmak, gökyüzünü iyileştirdi. Onun evi oldu. (...) 08.08.2022

Beş yaşındaki bir çocuğa iç organlarımız nelerdir diye sorsanız vereceği ilk cevap hiç şüphesiz kalp olur. Böyle öğretilir çünkü biz insanlara, karnımızın hemen üzerinde, kaburgalardan oluşan bir kafesin içerisinde dört odacıklı bir organ olduğu söylenir. Ben buna inanmıyorum. Biliyorum ki, bazı kaburgalar kalp taşımazlar. Bu bir varsayım değil, bir gerçek. En büyük kanıtı da benim. ∙ "Dokuz yaşımdayken elimi göğüs kafesime daldırdım. Kaburgalarımı kırarak kalbimi çıkartıp attım yerinden. İşte, benim cehennemim böyle başladı." 170919 | signoraelsa ® • bu isimle yazılmış ilk ve tek kurgudur. • kapak tasarımı: @japoncivciv • +18 ögeler içermektedir. (şiddet, küfür, cinsellik vb.)

Her şeyi geride bırakacağıma söz vererek yürümeye başladım. Geçmişin ağır yükünü omuzlarımdan aşağı bıraktım. Çok geç kaldım belki ama daha geç olmasına izin vermeden kendimin farkına vardım. Şimdi tüm yaşadıklarıma teşekkür ediyorum. Çünkü onlar sayesinde bugün dünden daha güçlüyüm. Bir daha düşmem diyemem ama bir daha düştüğümde daha kısa sürede kalkacağıma eminim.

Yıl 1997; İstanbul'da gerçekleştirilen darbe sonrasında yedi büyük kabadayıyı katleden Ercüment Karadağlı, aldığı intikamın sonunda tutuklanarak hüküm giyer. Ve yıllar sonra yürürlüğe giren af yasasından yararlanan Ercüment Karadağlı, bütün görkemiyle içeriden çıkar, İstanbul'u kuşatan hainlerin sofrasında hayatta kalma mücadelesi verir. Bu uğurda karşısına çıkan gözleri sürmeli bir güzel ise ona aşkı, inancı ve sadakati tattırır. - Hikâyede şiddet, argo ve cinsellik vardır. 🔞

❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

içimde ölmesine ihtimal vermediğim bir anne, on dört yaşında bir iyi çocuk. ve bu cennete giden patika."

Parmaklarım küllerinde dolaştı. Sonra birden yağmur bastırdı. Gülümsedim ve beni izledi. Sustu ve onu dinledim. Sessizliği bile güzeldi. "Çünkü Leyla, çünkü iki gözüm, yangında en son küller ölür."